My Author (complete)

part-22(🔞🔞🔞)

   ကြၽန္ေတာ္ႏိုးလာေတာ့  အရင္းဆံုးလိုက္ရွာမိတဲ့သူက ကိုကိုပင္  အခန္းတစ္ခန္းလံုးပတ္ရွာၾကည့္မိေသာ္လည္း
ကိုကို႔အရိပ္ေယာင္ေတာင္မေတြ႕ရေပ  ကိုကိုက ကြၽန္ေတာ့္ကိုထားသြားၿပီးလား  မဖစ္ႏိုင္တာ

* ကိုကိုက အိမ္ခဏျပန္သြားတာေနမွာပါေလ ငါဘာေတြေလွ်ာက္ေတြးေနတာပါလိမ့္ *

ကိုယ့္ကိုကိုယ္ျပန္ၿပီးႏွစ္သိပ့္ရင္း ကိုကိုအလာကို ထိုင္ေစာင့္ေနျပန္သည္

ကြၽန္ေတာ္ကုတင္ေပၚမွာထိုင္ေစာင့္ေနရင္း အခန္းထဲကိုလူတစ္ေယာက္ဝင္လာေတာ့ ကိုကိုဆိုတဲ့ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ ၿပံဳးလိုက္မိခ်ိန္မွာ သူက  nurse တစ္ေယာက္ဖစ္ေနခဲ့သည္

*  လူနာေတာင္သတိရေနၿပီးကို ဘယ္လိုေနေသးလဲ ဒဏ္ရာကနာေနေသးလား *

* မနာေတာ့ပါဘူး ဟိုေလကြၽန္ေတာ္ေမးစရာရိွလို႔ ကြၽန္ေတာ့္ကို္ေဆး႐ံုေခၚလာေပးတဲ့ တစ္ေယာက္ကိုေတြ႕မိေသးလား *

ကြၽန္ေတာ္အားကိုးတစ္ႀကီးနဲ႔ေမးလိုက္ေတာ့ ထို nurse မေလးက စာအိတ္တစ္ခုကိုသူ႕အိတ္ကပ္ထဲကေနထုတ္လာခဲ့သည္

* ေအာ္ ကြၽန္မလဲေမ့ေနတာ ရွင္ႏိုးလာရင္ ဒီစာအိတ္ေလးေပးေပးပါဆို္လို႔ အသက္ႀကီးႀကီးအမ်ဳိးသမီးတစ္ေယာက္က ေပးသြားတယ္ ရွင့္ကိုေဆး႐ံုလာပို႔တဲ့ သူက်ေတာ့ အဲ့ဒီအမ်ဳိးသမီးနဲ႔ပဲလိုက္ျပန္သြားတာ ကြၽန္မေတြ႕လိုက္တယ္*

* ေအာ္ ဟုတ္ကဲ့ ေက်းဇူးပါ *

* တစ္ခုခုလိုအပ္တာရိွရင္ဒီခလုတ္ကိုႏိွပ္လိုက္ပါ အခုေတာ့သြားခြင့္ျပဳပါအုန္း*

* ဟုတ္ကဲ့ *

nurse မလဲထြက္သြားၿပီး ကြၽန္ေတာ့္လက္ထဲကစာအိတ္ကို ဖြင့္ေဖာက္ကာဖတ္ၾကည့္မိသည္

....... 💬 ငယ္ ကိုယ္ေလ ငယ့္ကိုအရမ္းခ်စ္တာပဲ ငယ္သိလား

ငယ္မရိွရင္ ကိုယ္မေနႏိုင္ဘူး ငယ္ 

ငယ္နဲ႔ေဝးရမွာ ကိုယ္သိပ့္ေၾကာက္ေနခဲ့တာ 

အခုဒီစာကိုငယ္ဖတ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ကိုယ္ငယ့္ေဘးနားမွာရိွေနႏိုင္မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး