Η θεωρία του μπαλκονιού

Κεφάλαιο 30

1 Νοεμβρίου 2022

Η Μηλινόη δεν είχε συνειδητοποιήσει πόσο της είχε λείψει η Αθήνα μέχρι να μπει πάλι στο αμάξι του Θεμιστοκλή και να ακουμπήσει το κούτελο της στο παράθυρο όσο έτρεχε στην παραλιακή με τις τεράστιες λάμπες να στέκονται πάνω από τα κεφάλια τους σαν σιδερένιοι τιτάνες. Ίσως ήταν όλα στο μυαλό της όμως μέχρι και ο αέρας που χτυπούσε το πρόσωπο της ήταν διαφορετικός, πιο καθαρός, σαν να την καλώς όριζε πίσω με χάδια. Δεν περίμενε ποτέ να αισθανόταν λες και επέστρεφε σπίτι, παρ' όλα αυτά η μυρωδιά του διαμερίσματος της που ποτέ δεν ξενοίκιασε ήταν σαν την αγκαλιά της μάνας της. 

Ευχήθηκε να ήταν μια κοπέλα με μέτρο και διαβαθμίσεις, να ήταν οποιαδήποτε άλλη εκτός από την Μηλινόη με το περίπλοκο της μυαλό και την ζωή στην Αθήνα που όταν την ζούσε σχεδόν την απεχθανόταν και όταν ήταν μακριά της μαράζωνε. Εκείνες τις μέρες κάθε μικρό πράγμα που κάποτε το καταράστηκε, δεν την ενοχλούσε πλέον και τόσο - ακόμα και ο θόρυβος από τα διπλανά διαμερίσματα. 

Το πρώτο πράγμα που έκανε φυσικά ήταν να φάει σπιτικό φαγητό στον Θεμιστοκλή ο οποίος ήταν όσο συναισθηματικός όσο και η μαμά της όταν γυρνούσε Κρήτη. Της είχε μαγειρέψει κάθε αγαπημένο της φαγητό και την πρώτη ώρα βούρκωνε κάθε λίγες στιγμές. Όσο κι αν ήθελε να τον πειράξει η Μηλινόη, της είχε λείψει τόσο πολύ που απλά κάθισε ήσυχα και τον άκουσε να μιλάει τέσσερις ώρες για τα νέα του. 

Της διηγήθηκε πως ήταν η νέα του δουλειά ως καθηγητής φυσικής στο φροντιστήριο, της έκανε αναπαράσταση ιστορίες και γκάφες των μαθητών του, έβριζε τουλάχιστον μισή ώρα το αφεντικό του και τον φιλόλογο της διπλανής τάξης, της εξήγησε γιατί άλλαξαν την σύνθεση των επίπλων στο σπίτι εκείνος και ο Απελλής όταν είχαν μεθύσει ένα βράδυ και το πως έκανε βράδυ παρά βράδυ φύλαξη στα αγόρια με την Νάγια για να μένουν μόνοι η Νάσια και ο Απελλής, οι οποίοι τα πήγαιναν θαυμάσια. 

Η Μηλινόη μπορούσε να κάνει εικόνες το πως η ζωή συνεχιζόταν χωρίς εκείνη, σαν μία πολύ γνωστή ταινία που είχε δει κάποτε αλλά δεν θυμόταν ακριβώς το σενάριο. 

''Εσύ;'' την ρώτησε κάποια στιγμή και η Μηλινόη τον κοίταξε έκπληκτη. 

''Εγώ τι;'' ρώτησε ξαφνιασμένη η Μηλινόη. 

''Τόση ώρα μιλάω εγώ ενώ περίμενα να μου πεις όλες τις ζουμερές λεπτομέρειες από κοντά''. 

''Λεπτομέρειες για τι ακριβώς;''. 

''Για το πανεπιστήμιο; Την δουλειά που πάντα ονειρευόσουν;'' της αποκρίθηκε ενθουσιασμένος ο Θεμιστοκλής και η Μηλινόη δεν σήκωσε το βλέμμα της από το πιάτο της.