Turning Tables

| Chapter 8 |

I gulped as i heard his voice. "I'm..i-i'm okay."

Kumalma ang itsura niya at marahang hinaplos ang buhok ko.Para naman akong napaso ng dampian niya ng kamay ang ulo ko.

"Be careful next time,pinag-aalala mo ako."

Fvck his soothing voice!

I can't think straight,my mind is nowhere to be found.I feel like i am gonna explode anytime! He's to close and..and soft right now! Not the Vexuxe i saw early in the morning.

"S-Sorry.."

Why the fudge i'm saying sorry?!

My heart almost skipped a beat when he smiled.Why do i experienced this kind of emotions? Hindi ko siya gusto,hindi talaga!

"I'll call the nurse to check your arm and knee,wait a minute."

Mariin akong napapikit at napahinga ng malalim ng makaalis siya.Paulit ulit kong tinapik ang magkabilang pisngi ko.Nikee,wake up! He's only using his charm to you!

Hindi naman ganito dati.I used to be irritated and annoyed when he's closer to me but i think something's going on.Something's wrong.

Itatanggi ko na agad kahit hindi pa ako sigurado.I don't want to admit it.

Dumating si Xuxe na may kasamang isang nurse.Ginamot nito ang gasgas kos a tuhod at tiningnan na rin ang braso ko.Wala raw namang fracture,hindi na rin naman masakit.

Umalis rin ang nurse pagkatapos pero bago siya makahakbang ay ibinilin pa niyang ipahinga ko na muna ngayon ang katawan ko.

"Kailangan kong mag-practice," Mahinang sambit ko.

Tumingin siya sa akin at umiling.

"Ipagpapaalam kita."

Tumango na lang ako at tumayo na.

"Nikee.."

"Hm?"

His lips parted a little.Lumikot ang mga mata niya at bahagyang kinagat ang pang-ibabang labi.

"Sorry..for avoiding you.." Mahinang sambit nito.

"Hindi ko pala kaya.I changed my mind,"

"Even you don't want me around you,i will continue what am i doing before this." He smiled a little.

Nanigas ako ng dahan dahan siyang lumapit sa akin.Humigpit ang hawak ko sa bedsheet habang papalapit siya.Mariin akong napapikit habang nakayuko ng tumigil ito sa harap ko.

Napalunok ako ng hawakan niya ang baba ko at iangat para magtama ang tingin naming dalawa.His eyes..i can't read what's going on in his mind.

"I can't lose you,darling.." He whispered.

Nanatiling magkapako ang mga mata namin hanggang sa ako na rin ang unang umiwas.Naiilang ako.

Hindi ako sanay na ganito siya.

"Let's go,i'll bring you home."

Napatulala ako sa kamay niyang nakalahad sa harap ko ngayon.Hindi naman siguro masamang abutin ko,'di ba? Inaalalayan niya lang naman ako dahil napuruhan ako.

I bit my lower lip before accepting his hand.Muntik pa akong mapapitlag ng parang may kung anong dumaloy na kuryente ng maglapat ang kamay naming dalawa.

Nang tingnan ko siya ay para siyang natatae,magpipigil siguro siya ng ngiti kaya ganoon ang itsura niya.

Ang ilang mga estudyanteng nakakasalubong namin ay agad na nagbulungan.Napairap na lang ako.