Turning Tables

| Chapter 27 |

"Aalis ka ba talaga,Nikee?" Tanong ni Xhaia.

Tumango ako. "Magpapalamig lang,move on na rin."

Tumabi si Phoebe sa akin at kumapit pa sa braos ko.

"Mami-miss ka namin.."

Days ago,napagdesisyunan kong umalis ng bansa.For good,of course.Masyado na akong nagiging toxic pagdating sa love.Kailangan ko rin ng pahinga.

Pupunta ako sa Thailand.Naroon ang ilang mga kamag-anak namin sa side ni Daddy.Ilang taon na rin ng huli akong bumisita roon at nagbakasyon.

Dahil collage na ako next school year,babalik ako bago mag-August para sa pasukan.I still have almost 4 months to stay and to heal myself there.

Lilipad na ako pa-Thailand next week.At mula noong araw na iyon,hindi pa ulit ako bumibisita sa kaniya.Wala lang,ayo'ko pa siyang makita ngayon.

Pero bago ako umalis,i want to talk to him.Posible rin kasing hindi na kami magkita once na bumalik ako sa Pinas para mag-aral.Syempre sa Manila na ako.

I'll set him free.Kung gusto niya pa ay jowain na niya si Zinelle,e.Mukhang 'yon rin namang cobra na 'yon ang gusto niya.Matapang rin naman ako,ah?

Pinaglaban ko nga siya kahit alam kong imposible na.Sinira ko pa ang motto kong 'Orense's don't beg' para sa kaniya.Ilang buwan ko pa siyang iniyakan.

Napabuntong hininga na lang ako.

Iniisip ko na naman siya.Palagi na lang ganito.Hindi naman condo o boarding house ang isip ko para doon siya mag-stay.Ayaw umalis,e,nakakinis na.

Kalaunan ay nagpaalam na rin ako sa kanila,balak ko sanang..dumaan sa school? Wala lang.I just missed the acacia tree.

Nagmaneho ako papunta sa school,mabilis naman akong nakarating.Bukas ito dahil mukhang may mga teacher sa loob.Binati ko muna ang mga guard bago ako pumasok.

Buti at pinayagan nila ako kahit sinabi kong bibisitahin ko lang ang loob.

Tipid akong napangiti ng makita ang puno ng acacia na nasa harap ko.

I don't know if i'll gonna be happy or sad while staring at it.Ang daming masasayang memories rito.Pero sa isang iglap,hindi na magkakaroon ng pagkakataong maulit pa.

Why? Bakit naman ang bigat ng parusang 'to? Malaki ba ang kasalanan ko sa past life ko kaya nagdudusa ako ngayon? Can i..say sorry na lang? Kasi ang hirap na.

Lumapit ako sa rito,umupo at sumandal ako habang nakamasid sa mga berde nitong dahon.

Tears started to fall down to my cheeks.

"You're a-always be a part of me." I sang.

I remember this song not because it's my favorite..just because of Vexuxe.Naalala ko na para siyang kabuting sumulpot noon at para sring bula na naglaho habang tumutugtog ito.

"I'm part of you i-indefinitely.."

"Boy,don't you know you C-CAN escape on me,"

He can.

By showing to me his uninterested face and gestures about our past.

"But oh,d-darling,you will alaways be my best b-boy.." I smiled.

He will always have a special place in my heart,since the day i said i love you to him.

"Nikee.."

Hindi ko nilingon ang tumawag sa halip ay nanahimik ako.I know who's him,yes,him.

Umupo siya sa tabi ko.Ramdam ko ang mga titig niya kahit hindi ko ito tingnan.Ang lakas nv epekto,nakakatunaw.