Pembe ❦ Texting

🌹Pembe -6-

Bu mesajı yazdıktan hemen sonra çevrimdışı olduğu için yazma ihtiyacı duymadan telefonu cebime attım. Atmamla birlikte annemin sesi duyuldu.

"Gül nişana 1 aydan az bir süre var istersen babanı arayalım da buraya gelsin biz de gelmişken kıyafet alalım."

Annem elimi dolaştırdığım pembe elbiselerden beni ayırdı ve yeşil renkteki elbiseye yönlendirdi.

Kafam mesajda olduğundan bir türlü toparlanamamıştım. O yüzden bununla kendime gelip elbiseyi üzerime tuttum. Fena değildi işte ama aklım hâlâ pembe renktekilerdeydi.

Hepsi onun suçuydu.

Sinirlenmiştim.

"Şunu bir dene istersen yüzüne yakışacak gibi değil mi?"

Annem yanındaki teyzeme sorduğunda teyzem onayladı ve apar topar kabine yollandım.

Elbiseyi giydikten sonra annem ve teyzem beğenmiş gibi duruyorlardı. Ben ise beğenmiştim ama yine de aklım başka yerdeydi.

Kendime aynada bakmak için gittikten sonra aynanın yanında duran gül kurusu elbiseler dikkatimi dağıttığından elim elbiselerde dolaşmaya başladı.

Annemler Reyhan ablanın nişanlığına odaklanırken reyonda yanlız kalmıştım. Bu beni nedensiz rahatsız ederken neye rahatsızlandığımı ise tanıdık bir sesi duyduktan sonra anlamlandırabilmiştim.

"Sanırım pembe rengi seviyorsun."

Dediğinde bununla onun kim olduğuna baktığımda şu sarışın Erdal adlı çocukla karşılaşmıştım. Tipsiz bir çocuk değildi ama yine de rahatsız oluyordum. Yılışık tipleri sevmediğimdendi bu herhalde.

"Hey, üzerindeki çok yakışmış bunu mu giyeceksin nişanda? Giyeceksen eğer kimse senden gözlerini alamayacak belli."

Beni elbiseyle süzmesinden hoşlanmazken arkamı döndüm.
Tam gitmek için hazırlanıyordum ki bir anda elbisenin eteğine bastı. Bunu bilerek yaptığını anlamak çok zor olmasada kendimi sıkmaya devam ediyordum.

"Affedersin ya eteğine bastım. Çok dikkatsizim."

"Önemli değil."

Ardından yine gitmek istedim ama bu sefer de başka bir şey sormuştu.

"Telefon numaranı vermeyecek misin?"

Bununla birlikte sinirlerim tepeme çıkmıştı. Bu neydi böyle şimdi? Eteğime bilerek basıp böylece benden numaramı mı alacaktı? Sanırım edep denilen şey bu çocukta yoktu.

Tam ağzımı açıp karşılığını verecekken o sırada birisi buna engel oldu.

"Erdal abi Ahmet abi seni çağırıyor. Smokin bakarken fikrine ihtiyaç duyuyormuş. Gitsen iyi olur bence."

Erdal bununla eteğime basmaktan vazgeçerken gelen kişinin Savaş olduğunu fark etmiştim. Elinde ise garip ama bir elbise tutuyordu.

Erdal telefon numaramı alamamaktan hoşnutsuz bir şekilde sahte gülümsemesiyle gittikten sonra Savaş gözlerime bile bakmaktan kaçınıp yanıma geldi ve basılan eteğime göz gezdirip konuştu.

"İyi misin? Çok iyi görünmüyorsun Gül."

Dediğinde yüzüm o an nasıl bir ifadedeydi bilmiyordum ama zor zekat iyiyim diyebildim.

O pek inanmasada fazla muhabbete girmek istemediğimi anlar gibi beni onayladı. Ardından elindeki toz pembe renkteki elbiseyi bana doğru uzattı. Bu yaptığına anlam veremezken o ise açıklamak ister gibi baktı.