Pembe ❦ Texting

🌹Pembe -14-

Yektadan.

Hayatınızda bazen dönüm noktalarınız olur ve o dönemler ya acıyla başlar ya da mutluluk ile. Benimkisi ise mutlulukla başlayanlardandı.

Çünkü onunla karşılaşmıştım.

Gül güzeli ile.

Aynı üniversiteden arkadaşım olan Muhammedin düğününde. Üzerinde öyle gösterişli bir elbise yoktu.

Sadece düz bir pembe elbise giymişti.

Fakat asıl gösterişli olan oydu.

Süslü bir çok kız arasında sessizce bir kenarda duruyordu. Hemen yan masasında oturmama rağmen gözlerini bir kez bile bana çevirmemişti ve bu benim alışık olduğum bir şey değildi.

Çocukluğumdan beri kızlar hep etrafımdaydı. Her zaman yanımda olmak ve benimle olmak isterlerdi.

Ben ise hiç sevmezdim kızları.

Nefret ederdim.

Sonra bu ilgiye alıştım.

Ta ki ona kadar.

O benim bu durumumu tersine çevirmişti.

İnat etmekti belki de ama düğün bitimine kadar beni fark etsin diye yapmadığım şey kalmamıştı. Önünden geçtim, konuşurken sesimi yükselttim. Halay bile çekecektim ama o beni her defasında görmezden geldi.

Düğünde ben de dahil ona bakan kim varsa o bir kere bile başını kaldırıpta bakmadı. Yüzü hüzünlüydü derdi varmış gibiydi. Sonra onun
hakkındaki her şeyi merak etmeye başladım.

Başlarda takıntı olduğunu düşünmüştüm bu durumumun.

Kendimi tatmin etmeye çalıştığımı falan zannetmiştim ama öyle değildi işte.

Bunu anlamam ise onu kaybedebileceğim gerçeğini anlayınca gelmişti.

Ben bu saatten sonra ne yaparım diye düşünmüştüm o bana başkasından bahsedince çünkü ben daha önce hiçbir kıza karşı böyle hissetmemiştim.

Hiçbir kızı kendi yanımda istememiştim ve Gül yanımda isteyeceğim tek kadındı.

Düğünden sonra sabahlara kadar onu düşündüm. Saçma sapan hayaller kurdum.

Sonra bir gün kendi kendime hayaller kurmaktan çok yoruldum.

Onunla konuşmam gerekiyordu ve bunu yüz yüze yapamazdım çünkü beni anında reddederdi.

O yüzden mesaj atmaya karar verdim.

Sonra her şey hızlı gelişti.

Benimle konuşsun diye kırk takla atmıştım ve en sonunda başarmıştım.

Ardından bir gün onu tekrardan gördüm.

Kafedeydi ve elinde de telefon vardı. Dikkat çekecek ya da kendini gösterecek bir şey giymese bile o oldukça güzeldi.

Bakmaktan bıkmayacağım kadardı hem de.

O an yanına gitmeyi çok istemiştim ama annesi vardı hem gitsem bile ne diyeceğimi bilemiyordum.

Sonra vazgeçtim.

Beraber geldiğim çocuklara lavaboya gideceğim diyerek yalan söyledim ve bir masada onları izledim.

Onları derken yani sadece onu...

Hafiften gülümsemesini yüzünde beliren her bir ifadeyi.

Bizimkiler de onlara katılınca ve Erdal adlı çocuğun yaptıklarını görünce gerçekten sinirlensem de kendimi tutmuştum.