We'll Change the End 'destiel

Rüzgar

Dean~

Castiel ile buluşuyoruz. Çimenlik alandan denizi ve yıldızları izliyoruz. Saçımı okşuyor ve ben de saçım bozulduğu için elimdeki karpuz bıçağını karnına saplıyorum.

İlaçlar kafamda kurduğum değişik senaryoları tetikliyor. Gecenin ikisinde bana eşlik eden soğuk ve hafif rüzgarla beraber olacakları düşünüyorum.

"Dean iyi misin?"

Arkamdan gelen sesin yönüne dönüyorum; "iyiyim Cas."

------

Dean~
Castiel yanıma geldi. Oturabilmesi için sallanan kolukta yana kaydım.

-Cass
-Kimsin sen?
-Ciddi soruyorum
+Anlattığım kişiyim.
-Sapığım falan mısın?
+Sayılır.

Biraz duraksadıktan sonra konuşmasına devam etti;

+Dean biliyorum anlattıklarım kulağa çok saçma geliyor; bence de öyle. Nasıl oldu bilmiyorum ama buradayım. Daha geçen hafta odamda oturup dizi izlerken şimdi burada seninle oturmuş konuşabiliyorum. Her şey o kadar inanılmaz ki.. Bana neden güvendiğin hakkında hiçbir fikrim yok ama teşekkür ederim.

Söylediklerine inanmak istiyorum. Karşılaştığım onca şeyden sonra evrenler arası geçiş gözüme pek de imkansız görünmedi. Yine de bilmiyorum.

-Sende farklı bir şeyler var Cas.
-İsimlendiremediğim şeyler

Titrediğini görünce üstümdeki ince battaniyeyi onu yanıma davet edercesine kaldırdım. Aramızdaki kısa mesafeyi kapatıp battaniyenin altına girdi. Bacaklarımız birbirine değiyor, nefes düzenlerimiz uyum içinde. Kısa bir zaman sonra kafasını omzuma yasladı. Burnuma gelen kokusu en pahalı parfümlere taş çıkarır.

Cas~
Anlık gelen cesaretimle kafamı Dean'in omzuna yasladım. Sert bir tepki bekliyordum; konuşmamıza öylece devam etmeyi değil.

-Dediğin kitap, Supernatural, nasıl bitiyor?
+İntihar ediyorsun.
-Hangi yoldan
+Uçurum

Yüzünü görmesem de yutkunduğunu hissetmiştim.

-Sana inanıyorum

Canım sıkıldı kısa bölüm atayım dedim