We'll Change the End 'destiel

Bölüm 8

Cas~

Dean Winchester'ın bodrumunda kollarım, bacaklarım bağlı sorgulanıyordum. Arkadaşlarıma anlatsam saçmalama derlerdi.

Ben Castiel Novak ve bunların hepsi gerçek.

Kelepçelendikten sonra bağırarak sordum;"NE YAPIYORSUN DEAN?!"
Durduğu sinirli ve ciddi ifadesinden ödün vermeden yanıtladı;"En başından yapmam gerekeni"

Hızlı adımlarla yürüdük ve Impalanın yanına gelene kadar hiç konuşmadık. Beni arka koltuğa oturttu. Yine konuşmasız geçen hızlı yolculuğumuzdan sonra kulübeye gelmiştik.

"Beni takip et" dedi.

Dediğini yaptım. Sanki sahiplendiği bir köpek yavrusu gibi peşinden gidiyordum. Bodrum katın merdivenlerine gelince durdum. Korkmuştum. Ayak seslerimin kesilmesiyle durduğumu anlayıp arkasını döndü. Bakışlarının altında ezildim.

"Geliyor musun yoksa getireyim mi?"

Şimdi anlıyorum ki korkmakta haklıymışım.

Kafamı iki yana salladım. Hangi soruya cevap verdiğimi bilmiyordum. Bir kaç basamak çıkıp yanıma geldi. Elini güven verici bir şekilde omzuma koydu. Yüzünü bana doğru çevirdi.

Ve Beni 13 Basamaktan Aşağı İtti.

Ellerim arkamda bağlı olunca yüz üstü yere yapışmıştım. Burnum kanadı. Kırılmamasını umdum.

Dean gitmişti.

-----

Kilitli kapıyı zorlamayı bıraktım. Karanlık bodrumun ortasındaki masaya oturup ayaklarımı aşağıya sarkıttım. Kaçıncı bölümde olduğumu düşünüyordum.

Bana en yakın gelen düşünce şuan 10. kitapta olduğumdu. Bahsi geçen Deanmon! şimdiki Dean'e uyuyordu. Dün yanında uyuyakaldığım adamla şimdiki adam arasındaki fark barizdi. Ya da ben öyle sanıyordum. O zaman Crowley neredeydi? Sam nerelerdeydi? Belki de Dean'in herkesten uzaklaşıp gittiği bölümlerdeydim. Kardeşini bile gözden çıkardığı bölümlerde.

Amacının sadece öldürmek olduğunu düşündüğümde azalan korkum tekrar tavan yaptı. Belki de beni bu bodrum katında öldürecekti. Sırf zevk için yanına almıştı beni. Ölümüm daha çok zevk versin diye...

Dün gece konuştuğum Dean, Dean'in kendisinden çok daha duygusaldı. Duygu değişimini sağlayan şey her ne ise bugün olmuştu. Dean sinirlenince mühür kendini göstermişti..

Düşününce farkettim ki ani duygu değişiminin nedeni bendim. Sebepsiz yere olan kaçışım onu etkilemişti.

Sinirden gözü dönmüş Deanden daha çok korktuğum tek şey mühüre sahip olan Dean'in gözünün dönmesiydi. Fena batırmıştım. Gözü kararınca kardeşini bile öldürme raddesine gelen bu adam daha tanışalı iki gün olmadığı birine mi acıyacaktı?

Yürüttüğüm fikirler aklımı delerken kapı açıldı. Karanlığa alışan gözlerim odanın âniden aydınlanmasıyla sızladılar.

Umarım hâlâ yaşayan birileri vardır buralarda