Kalopisa 不 BSD One-Shot

† Malibu † Chukenji †

Miyazawa kenji (5) / Bakıcı Nakahara Chuuya

Dünden kalan hafif bir mahmurluk vardı kızılın üzerinde. Birde bunun üzerine başına beş yaşında bir çocuk çıkıvermişti.

Kunikida böyle bir dostu olduğu için çok şansılydı, çünkü kenji çok hiperaktif bir çocuktu.
Kunikida ne kadar bakıcı tuttuysa hepsi çok kısa bir süre sonra Kunikida'yı arayıp istifa etmişti.
Bunlardan gram haberi olmayan Chuuya ise "Ne kadar zor olabilir ki?" diye düşünerek kabul etmişti.

Miyazawa Kenji

Henüz beş yaşında bir çocuk. Anne ve babası nerede kimse bilmiyor. Henüz yeni doğmuş bir bebekken Kunikida onu yolun kenarında ağlarken bulmuş; ona bakmaya başlamıştı.

Oldukça hareketli bir çocuktu Kenji, yerinde durmaz, bakıcılarına sürekli sorun çıkartırdı.
Bu yüzden son çare olarak Chuuya'ya başvurmuştu Kunikida.

Chuuya ise  önce buna pek gönüllü olmamış, arkadaşının cidden zor durumda olduğunu görünce en azından bir denemeye karar vermişti.
Eve doğru giderken düşündü.

Kunikida ona ne yapması gerektiğini anlatacağını söylemişti. Küçücük çocuktu sonuçta, ne vardı ilgilenmekte?
Kötü bir şey olmamasını umarak sonunda vardığı evin kapısını çaldı.

Kapı yavaşça açıldı, Chuuya kafasını kaldırıp karşısındaki silüete baktı.
Uykusuzluktan göz altları morarmış, cildi solmuştu Kunikida'nın.
Eh, hem 5 yaşındaki bir çocuğa bakıp, hem iş ile ilgilenmek zordu tabi.

"Oh. Hoş geldin, Chuuya."

"Hoş buldum. Vele- ay yani, çocuk içeride mi?"

"Evet.. gel."

Kızıl içeri adım attı ve ayakkabılarını çıkarttı, Kunikida ise onu bekledi. Chuuya'nın işi bittiğinde ayağı kalktı ve onu minik Kenji'nin yanına götürmesi için Kunikida'ya baktı.

"Beni takip et." dedi Kunikida. Chuuya ise söyleneni yaparak onu takip etti.
En sonunda genişçe bir salona vardılar. Girer girmez hemen karşıdaki mutfak tezgahını rahatlıkla görebiliyordunuz.

Ve tezgahın üstünde oturan küçük çocuğu.

Ay çiçeği renginde sarı sarı saçları vardı, çok hoştu. Açık kahvemsi, hafif sarıya kaçan gözleri ile merakla etrafa bakınıyordu.
Yanaklarında ise onu sevimli kılan belli belirsiz minik çillerle cidden tatlı bir çocuktu. Elindeki peluş oyuncağına sarılmıştı. Elindeki oyuncağa bakılırsa inekleri seviyor gibiydi.. oyuncak peluş bir inekti.

"İnekleri seviyor gibi görünüyor, ha?"

"Çok sever, hem canlı hem de tabakta. Hiç hiç ayırt etmez.."

"..."

Yorumsuz.

"Uslu (!) Bir çocuktur, normal bir çocuğa bakar gibi bak. Sözünden çıkmaz zaten."

"Teşekkür ederim, Chuuya."

Hafif bir baş hakareti ile cevap verdi Chuuya.

Ve en sonunda Kunikida evden ayrıldı. Artık koca evde Chuuya ve Kenji tamamen yalnızlardı.