Hope ur ok (Sour Hour Series #4)

Kabanata 1

This chapter is dedicated to: xxialej

__________

I eagerly stepped on the gas as I let my car roared. I can hear the not so loud sound coming from it. Hindi lang ako sigurado kung sa sasakyan ko nga galing ang tunog na iyon o sa ibang kalapit na kotse. I tightly gripped the steering wheel as I looked directly at the race track.

At the side of my eyes, I saw Spencer's car at my left. Its window lowered while he's directly looking at me. Tila tumatagos ang mga titig niya sa heavy tinted na salamin ng aking sasakyan.

I lowered mine too and I boyishly smirked when our eyes met. He's now wearing his auto racing helmet, kulay itim iyon katulad ng sa akin.

"I'll beat you this time," mayabang na sambit niya na lalong nakapagpangisi sa akin.

I simply nodded. "Ready your money." This is just one lap race but he'll lose a lot of money if I win.

Ginalit ko ang makina ng sasakyan hanggang sa marinig ang putok ng baril, hudyat ng pagsisimula ng karera.

My McLaren immediately advance together with a Bugatti and Spencer's car.

Ang limang kotseng kasama sa karera ay agad na nawala sa aking paningin at naiwan sa likuran. Nangunguna ang aking kotse kaya naman hindi ko na binigyang pansin ang mga naiwan.

I removed my foot on the gas when I saw the track, I need to turn left. Dahil sa pagliko ay agad na nanguna si Spencer.

Hindi iyon nagtagal dahil agad akong nakabawi nang muling dumiretso ang takbo ng aking sasakyan. I glanced at his car. Nakita kong ginigitgit ng Bugatti ang kotse niya at naiipit na sa gilid. I can imagine his frustration later. Dahil nasisiguro kong magkakaroon ng gasgas ang pinakamamahal niyang kotse.

Nakita kong nagpaubaya si Spencer at hinayaan ang Bugatti na maunahan siya. Nakangisi akong napailing dahil doon. He would rather lose than win with a scratch on his precious car.

The Bugatti speed up. Ilang sandali pa ay naabutan niya ang kotse ko. I heaved a sarcastic audible breath when I saw him beside my car. My grip on the steering wheel tightened as the Bugatti started banging my car.

Ginitgit nito ang aking kotse, katulad ng ginawa niya sa kotse ni Spencer hanggang sa maipit sa gilid at bahagya pang tumaas ang kaliwang bahagi.

Pilit kong kinabig ang manibela upang labanan ang pwersa ng kotse nito ngunit dahil bahagyang nakaangat ang kabilang bahagi ng sasakyan ko ay mahirap na iyong gawin.

I smirked as I saw the race map. Ilang sandali lang ay kailangan ng lumiko pakanan ngunit para bang hindi iyon napansin ng kung sino man ang driver Bugatti dahil okupado iyon sa pandaraya sa akin.

I slowly shook my head. Hinayaan kong magpantay ang aming kotse habang patuloy siya sa pagpagtulak ng aking sasakyan patungo sa gilid.

Lumayo sa akin ang Bugatti, muling bubwelo upang gitgitin ang aking sasakyan. The Bugatti was about to bump on my car as I immediately stepped on the gas when I saw the road turning right. Kasabay noon ang pagkabig ko sa aking manibela patungo sa direksyong iyon.

Tama ang hinala ko na hindi napansin ng driver ng Bugatti ang palikong daan. His car goes straight on the barriers. Umikot ang kotse at biglang sumilab ang apoy doon.

I shrugged my shoulders off. Hindi ko kasalanan iyon. Karma really never losses an address.

"Damn!" I cursed not because of what happened on the Bugatti but because I caught Spencer's car advanced.