Hiç değişmeyen kokusunu içime çekerken Seungmin hafif kıpırdandı. "Hyunjin yemek yapıyorum çekil."
Dediği ile beline daha sıkı sarılırken küçük bir kıkırtı çıkarttım. O da gülümseyerek bana döndü ve dudaklarıma küçük bir öpücük kondurdu. "Yemekten sonra seninle ilgileneceğim tamam mı?"
Dudaklarımı büzerek belini bıraktığımda eliyle dudaklarımı gülen bir hale getirdi. "Yapma böyle, senin için uğraşıyorum burada."
"Ya bebeğim ne gerek var? Noodle yapardık iki dakikada. Hiç olmadı dışarıdan yerdik." Mutfaktaki dağınıklığa bakıp derin bir nefes çektim. Tüm mutfağı altı üstüne getirmişti.
"Olsun. Hem annem de gelecek az sonra o da oğlundan yemek yediği için çok mutlu olacak." Yüzündeki kocaman gülümseyle tekrar yemeklerin başına geçtiğinde bu sefer bir şey demeden masaya geçtim. İstediğini yapmasına izin verecektim.
İnkar etmemeliyim ki yemek yapan Seungmin fazla güzeldi.
Gerçi her türlü Seungmin çok güzeldi.
Her gün onu görme fırsatım olduğu için kendimi ödüllendirilmiş hissediyordum.
Yanıma gelip adını bile bilmediğim ilk kez gördüğüm yemekle kaşığı bana uzattı. "Nasıl olmuş?"
Normalde asla yemeyeceğim bir şeye benziyordu. Ama Seungmin o kadar heyecanlıydı ki onun hevesini de kırmak istemiyordum.
Seungmin'in yedirmesi için ağzımı açarken yediğim yemek ile gözlerimi büyüttüm. Tahminimden katça güzel olmuştu.
"Çok güzel olmuş nasıl yaptın bunu?" Ağzım dolu konuştuğum için dudaklarıma hafifçe vurdu. "Ben de bilmiyorum ki. Evde olan malzemelerden birbirine yakışacağını düşündüğüm şeyleri karıştırdım."
Şirinliğinden ölecektim.
Ani bir dürtüyle tişörtünden tutup kendime çekerken dudaklarımızı birleştirdim.
Seungmin'in dudaklarının gerilmesiyle gülümsediğini anladım. Ardından o da bana karşılık verirken bacaklarıma oturdu.
Alt dudağını kendi dişlerim arasında hapsederken elimi düşmemesi için beline sardım.
