Lost In The Waves (Isla De Amore Series 1)

Dalawampu't siyam

Trigger Warning: Suicide
-
Dalawampu't siyam

Ako:

Can we talk?

Agad akong napaupo sa sofa nang masent ko ang message. Nasa condo na ako ngayon at kasalukuyang nagpapahinga. Masyadong nadrain lahat nang lakas ko ngayong araw. Namumugto pa rin ang mga mata ko. Tuwing pumipikit ako ay bumabalik sa aking isipan ang mga kabaong na nakahimlay doon sa gym.

"May kinuha na namang buhay dahil sa'yo, Tasha," mahinang sabi ko sa aking sarili. Nanumbalik sa aking isipan kung paano umiyak at naglupasay ang bata na nakausap ko kanina. Bakit ba kasi ang tanga ko. Mas mabuti pa sigurong ako iyong napahamak dahil wala naman akong pamilya at walang akong maiiwan kung sakali. Bakit ang mga inosenting nagt-trabaho pa. Gusto lang naman nila nang masaganang buhay para sa kanya-kanya nilang pamilya.

Umiiyak ako habang nakapatong sa sofa. Ang ulo ko ay nakapatong sa tuhod ko kaya masaganang umaagos ang mga luha ko.

Pa, nad-disappoint na naman kita. May namatay na naman dahil sa akin. Sana po ay mapatawad niyo ako sa ginawa ko. Di ko alam pa, na ganoon pala ang mangyayari. Kung sana ako nalang ang napahamak. Sana ako nalang ang namatay, tutal magiging kumpleto na tayo d'yan kung sakali.

I keep crying and crying until I heard my phone rang. Agad ko itong binuksan. It was Giu's text message.

Giu:

I'm here at the front of your door. Open up, sweetheart.

My heart clutched when I read his text message. He's so fast. Dumaan lang nang limang minuto pagkatapos ng text ko. And now, nasa labas na siya nang condo ko. Mahal na mahal ko talaga ang lalaking ito. Siya lang siguro ang lalaking mamahalin ko nang ganito. Agad akong tumayo at binuksan ang pinto. He welcomed me by his warm hug. Di ko namalayan na tumutulo na pala ang luha ko habang yakap siya.

"Hush, sweetheart. I'm here," alo ni Giu habang yakap-yakap ako.

"What do you want to it? I'll cook," sabi nito habang pinapaupo ako sa sofa. Aalis na sana siya nang hawakan ko ang kamay niya. He look at me, confused by my sudden action.

"C-can we talk?" I asked him again. I mentally slapped my face when I stuttered. I tried hard not to cry infront of him again. He sighed.

"We can talk it over dinner, sweetheart," he said like he know what's popping in my mind. He tried to walk again but I spoke.

"I want a break-up Giu," I'm surprised by my stern voice but Giu remained stoic.

"You want adobo sweetheart?" he asked and acting like he didn't hear what I said. But I know he hear it.

"Giu, I said I want a break-up," I raised my voice. Dahil kung magpapatuloy siya sa pagpapanggap ay di ko magagawa ang dapat kung gawin.

"I'll cook you a adobo sweetheart, just wait a minute," he's so persistent in dropping this topic. I stand up and look at him. He equalled my gaze too, with his soft one.

"I want space Giu, let's break-up," I said it again. He turned back on me.

"Break-up is a mutual decision sweetheart, we're mutual in entering this relationship, so we're also mutual in ending it. And incase, I don't want a break-up, " he said stubbornly. And walk away.

"So, you're forcing me in this shitty relationship, even if I don't want it?" Words slip in my tongue easily. Nakita kong natigilan siya sa sinabi ko. Kita ko ang pagbuga niya na nang hininga, parang galit siya at pinipigilan niya lang ang sarili niya.