Hope Of Love (COMPLETED)

Epilogue

I really miss jia, pero hindi ko alam kung anong gagawin ko, It's been a years the last time ng makita ko siya, hindi ko naman magawa mag-text or mag-chat sa kanya lalo na hindi ko alam ang number niya maski ang facebook account niya ay hindi ko alam.

I know may kasalana ako, I know mali 'yung ginawa kong pang-ghost sa kanya pero, anong magagawa ko? Pamilya ko ang mapapahamak kung gumawa ako ng hakbang na bawal.

My family is one of the top that time, maraming kalaban si dad, at patuloy lumalalo ang negosyo ni dad at dahilan kaya naging komplikado ang sitwasyon namin.

Kailangan namin mag-tago nila mom and dad sa isang mansion namin sa paris, habang si dad ay patuloy sa paghahanap sa kalaban na gusto manakit sa'min, patagal ng patagal ay mas yumayaman ang pamilya mas rumarami ang kalaban ni dad.

Kaya nag-tagal ang pagtatago namin, almost 5 years ng malaman ni dad kung sino ang kalaban na gusto manakit sa'min and yes, napakulong siya ni dad, that time akala ko magiging malaya na ako, that time akala ko pwede na ulit ako makipag-communicate kay jia pero hindi pa'rin pala, ayaw ni dad na mag-open ako ng kung ano dahil may bago na naman na kalaban ang gusto kumalaban sa'min and may sakit si mom that time kaya wala akong nagawa kundi ang sumunod sa gusto niya.

Stress ako araw-araw sa kakaisip kung ano na ba ang nangyayari kay jia, kung may bago na ba ito or may iba na ba itong gusto, iniisip ko kung nakalimutan na ba niya ako. Natatakot ako dahil baka ipagpalit na niya ako sa iba.

A years passed, tapos na ako sa pag-aaral engineer na ako, and malapit na ako makalaya muli, malapit na akong umalis sa paris para makauwi sa pilipinas. Pero halos gumuho ang mundo ko ng mamatay si mom, akala ko tapos na ang lahat, and also that time tapos na ang mga kaso laban sa gusto manakit sa pamilya namin, naipakulong na ni dad pero si mom, sumuko na siya hindi na niya kinaya.

Pagod na pagod ako ng oras na 'yun, gusto kona sumuko pero sa tuwing naalala ko si jia, si jia na iniwan ko sa pilipinas, si jia na mahal na mahal ko, si jia na hindi ko alam kung may mahal na bang iba lumalakas ang loob ko.

12 years, 12 yeara ko siyang hindi nakita and finally makakauwi na ako sa pilipinas, una kong pinuntahan ang mga kaibigan ko noon, akala nila ay hindi na ako babalik.

"May bago na ba?" Tanong ko kay zankiel, ang asawa ni kira, hindi ko nga akalain na sila ang magkakatuluyan.

"Bro wala, ikaw lang sa nag-daan na taon, maski mag-paligaw ay hindi pumayag si jia, hinihintay ka lang talag niya, hinihintay ka pa'rin niya bumalik." Sagot niya sa'kin, dahil 'dun ay lumakas ang loob ko.

Pagkatapos ng araw na 'yun ay nag-subok akong kausapin siya pero natatakot ako, natatakot ako na baka galit siya sa'kin kaya hindi ko tinuloy mag-pakita sa kanya.

Nag-research nalang ako about sa kanya and 'dun ko nalaman na owner siya ng isang sikat na flower shop sa lugar namin, pati ng isang jewelry shop na hindi lang sa lugar namin meron, pati na rin sa ibang bahagi ng pilipinas.

I'm so proud for her, I'm so proud for my girl.

Almost a three weeks, bago na talaga ako nag-pasya pumunta sa flower shop niya, dala ang isang kahon na pula, yes, a ring, I don't care kung ano isagot niya, yes or no man 'yun, If she answer no then I will make ligaw to her, but hopefully she said yes, I know matagal ako nawala pero alam ko, alam ko ang isa't isa pa'rin ang gusto ng puso namin, wala nang iba pa.

Maaga ako nag-punta sa flower shop pero si nina ang sumalubong sa'kin, hindi ko talaga siya kilala at nagpakilala lang siya sa'kin, mamaya pa daw ang dating ni jia kaya umalis muna ako at iniwan sa kanya ang red velvet na cupcakes na binili ko. I know na isa 'yun sa favorite ni jia, nalaman ko lang kay zankiel.

Alam na ni kira na nandito na ako sa pilipinas pero, sinabi ko sa kanya na 'wag muna sabihin kay jia, nang maisipan ko na pumunta sa bahay nila jia dahil kailangan ko din mag-paalam sa magulang niya. Of course, need ko ng approved nila.

"Hello po." Agad kong bati pagkatapos ko kumatok.

"Jael..." Halata sa mukha ni tita ang gulat ngumiti nalang ako, handa ako sa mga sasabihin ni tita sa'kin. "Jusko bata ka! Alam mo ba iyak nang iyak ang anak ko dahil iniwan mo?! Mahal na mahal ka ni jia tapos ngayon ka lang mag-paparamdam jusko ka!" Sigaw ni tita. "Pasensya na po, may nangyari lang po."

"Hay jusko ka bata ka, buti nalang talaga botong-boto ako sa'yo kung hindi, nireto ko na ang anak ko, aba 27th na si jia ayaw pa mag-paligaw dahil sa'yo alam mo ba 'yun?" Pagkwekwento ni tita, hindi ko napigilan ang ngumiti.

"Bakit ngayon ka lang ba ulit nagpakita, jael? 12 years din simula ng huli kita makita, tanda ko 'yun nag-paalam ka na liligawan mo si jia, pero nang ghost kang bata ka." Umiiling na sabi ni tita, napayuko naman ako.

"Wala pala dito si jia, nag-punta sa flower shop niya." Biglang sabi ni tita. "Hindi po si jia ang pinunta ko dito." Seryoso kong sabi.

"Kami?"

"Opo."

"At bakit?, wala ang asawa ko at siguro akong gegerahin ka nu'n pero hindi ka naman siguro hahabulin ng itak ng asawa ko dahil boto din iyon sa iyo." Sabi ni tita, bahagya ako kinabahan ng marinig ko ang salitang itak.

"Gusto ko po sana alukin si jia, nang kasal." Seryoso at deretsyo kong sabi, hindi naman naka-imik si tita at umawang ang bibig na tulalang naka-tingin sa'kin.

"Seryoso ka?"

"Opo."

"Sa'kin ha walang issue lalo na sa asawa ko, tutal under sa'kin ang isang 'yun pero, hindi ko alam kay jia pero siguro, basta ewan kong bata ka basta maging totoo ka sa anak ko, mahalin mo ng totoo, 'wag muna sasaktan 'yun kundi ako talaga hahabol sa'yo ng itak, oh siya sige na puntahan muna sa flower shop niya at alukin ng kasal babush." Sabi ni tita at pinagsarhan na ako ng pinto, napakamot nalang ako sa ulo bago nag-lakad papunta sa sasakyan at minaneho iyon papunta sa flower shop ni jia.

Nang makarating ako 'dun ay agad ako kinabahan, pero ito na eh, matatakot pa ba ako? Hindi na ako bata para matakot pa.

Marahan kong binuksan ang pinto ng flower shop at agad ko naman narinig ang boses ng babae.

"Ma'am iba po." Boses iyon ni nina, marahan naman akong nag-lakad. "Ay ma'am nandiyan na pala 'yung nag-padala kanina ma'am, akala ko po kasi hindi na siya babalik." Sabi uli ni nina ng makita ako, ngumiti ako ng marahan sa kanya at tumingin kay jia na naka-suot ng casual dress, marahan ito lumingon sa'kin at nakita ko kung paano kumalat sa mukha niya ang gulat.

Oh my jia, my baby jia.

Mabilis siyang tumakbo sa'kin at niyakap ako, agad naman ako yumakap sa kanya pabalik, I really miss her, mahal na mahal ko talaga ang babaeng 'to kahit ilan taon na ang lumipas. "B-Bumalik ka. B-Binalikan mo'ko." Utal at umiiyak niyang sabi, agad ako nakaramdam ng inis sa puso ko, dahil sa iyak niya alam ko ako ang kasalanan ng bawat iyak niya.

"Binalikan mo'ko..."

"I'm so sorry jia, I'm so sorry hindi ko sinasadya na iwan ka bigla, hindi ko ginusto mawala ng matagal." Paghingi ko ng paumanhin, naramdaman ko naman mas siniksik niya ang sarili sa'kin.

"Okay na, mahalaga binalikan mo'ko, bumalik ka para sa'kin." Sabi niya, napangiti naman ako.

"Of course, babalikan kita kahit anong mangyari, mahal na mahal kita, kahit anong mangyari sa'yo pa'rin ako babalik, sa'yo pa'rin uuwi ang puso ko." Sabi ko bago siya hinalikan sa tuktok ng ulo niya at hiniwalay ang yakap sa'kin, marahan kong hinawakan ang magkabila niyang misngi at marahan na inilapit ang mukha at hinalikan ang labi niya.

This is our first kiss.

"I love you..." Emosyonal kong bulong sa kanya habang sinasaulo ang mukha niya. Marahan kong pinahid ang mga luhang tumutulo sa mukha niya.

"I love you too, jael."

Marahan ko ulit siya hinalikan sa labi bago humiwalay sa kanya, marahan akong lumuhod sa harap niya at kinuha ang kahon na dala ko kanina bago marahan iyon binuksan sa harap niya, nakita ko naman marahan umawang ang labi niya.

"Will you marry me?"

"Yes, jael, I will marry you."

The End