ភាគ29
ជុងហ្គុកយំស្ទើកាំងរឹងមាត់និយាយអីលែងចេញស្រាប់តែមានដៃមួយលើកមកអង្អែលក្បាលគេ
«បងនៅតែចង់បានអូនទោះជាអូនពិការមួយរយះមែនអត់»សម្លែងផ្អែមចេញពីអ្នកដែរដេកលើគ្រែពេទ្យ អ្នកដែរធ្វើអោយគេយំស្ទើស្លាប់
«ជីមីននេះអូន»ជុងភាំងហើយមិនមែនតែជុងហ្គុកទេសម្បីគ្រួសារក្លារីសក៏ភាំងគ្រប់គ្នា
-ត្រលប់ទៅ1ម៉ោងមុន-
«នេះអ្នកជំងឺដឹងខ្លួនហើយ»ដុកទ័រប្រាប់តែគាត់ត្រូវត្រួតពិនិត្យជីមីនអោយច្បាស់សិនមុនចេញទៅខាងក្រៅប្រាប់ដំណឹងអោយគ្រួសារ ហើយដែរជីមីនចេញឈាមតាមមាត់ដោយសារជីមីនកន្រ្តាក់សរសៃឈាមខួរក្បាលច្រាលឈាមចេញមកប៉ុនណោះ
«ហេតុអីជើងខ្ញុំកំរើកមិនបានដុកទ័រ»ជីមីននិយាយខ្សោយៗមានអារម្មហ៏ថាជើងគេស្ពឹកកំរើកមិនបាន
«អាចមកពីដេកយូរពេកធ្វើអោយស្ពឹកសរសៃឈាមដើរមិនបានរយះពេលខ្លី តែវាមិនអីទេ»ដុកទ័រប្រាប់តែភ្លាមជីមីនស្រាប់តែនឹកឃើញរឿងមួយ
«ដុកទ័រកុំប្រាប់គេថាខ្ញុំដឹងខ្លួន ជួយប្រាប់ថាខ្ញុំស្លាប់បាត់ហើយបានទេ»ជីមីនចងដឹងជុងហ្គុកនឹងធ្វើបែបណាបើដឹងថាខ្លួនស្លាប់ម្យ៉ាងឥឡូវគេដើរមិនបានបើជុងហ្គុគចងទៅចោលគេក៏បាន
«អើខ្ញុំមិនហ៊ានទេ អ្នកប្រុស ខ្ញុំមានគ្រួសារនឹងកូនតូចខ្ញុំខ្លាច»ដុកទ័រនិយាយទាំងភ័យ អោយកុហកអ្នកណាមិនកុហកអោយកុហកសាតាន សំខាន់កុហកមួយគ្រួសារក្លារីសតែម្ដងនេះដូចមិនចងអោយគាត់រស់ហើយ
«កុំបារម្មហ៏ខ្ញុំធានាសុវត្ថិភាពលោកតែបើលោកមិនធ្វើនិងមានរឿងធំដូចគ្នាបើខ្ញុំប្រាប់គេថាលោកចាក់ថ្នាំមិនអោយខ្ញុំដើរបាន»ជីមីនគំរាមចោលទេគេស្លូតយ៉ាងនេះឯណាទៅដាច់ចិត្តនោះ
«ក៏បាន បាទ»ដុកទ័រនិយាយទាំងភ័យ នេះធ្វើក៏ងាប់មិនធ្វើក៏ងាប់ ធ្វើល្អជាងយ៉ាងណាក៏ជីមីនការពារ គាត់គិតហើយក៏ទៅដកម៉ាសុីនចង្វាក់បេះដូងពីដៃជីមីនដាក់អោយបបេះធ្វើអោយអេក្រង់រត់ស្មើភ្លាមបញ្ចាក់ថាជីមីនស្លាប់ហើយ
—ត្រលប់មកបច្ចុប្បន្ន—
«នេះអូនកុហកបង»ជុងហ្គុកគ្រាន់តែស្ដាប់ចប់ភ្លាមហក់ទៅអោបជីមីនភ្លាម គេខឹងតែមិនស្មើអារម្មហ៏សប្បាយចិត្តទេ
«ក៏ចង់សាកចិត្តបង»ជីមីនញញឹមអោបតបវិញ
«នេះបោកមួយគ្រួសារហើយឯង»សូហ្គាដែរពជុងមីនយំមិនទាន់បាត់និយាយ
«ជុងមីនកូនម៉ាក់»ជីមីនត្រដាងដៃហៅកូន
«ម៉ាមី»ជុងមីនឡើងលើគ្រែពេទ្យអោបម៉ាក់គេជាប់
«នេះបងគួរតែសម្លាប់ពេទ្យចោលទេនេះ»ជុងសម្លក់ដុកទ័រដែរឈបែកញើសជិតទ្វា
«ខ្ញុំសូមទោសផង ខ្ញុំ»ដុកទ័រត្រដាត់
«ខ្ញុំជាអ្នកសុំគាត់ទេ បងចងខឹង ខឹងខ្ញុំបាន មិនបាច់សម្លាប់គាត់»ជីមីននិយាយការពារ
«ហឺយ បានហើយមិនបាច់សម្លាប់មិនសម្លាប់ទេ តែប្ដូរជាជួយប្ដូរបន្ទប់អោយជីមីនឥឡូវនេះបានទេ»ជីនងាក់ទៅនិយាយ
«បាទ បាទ ខ្ញុំទៅរៀបចំភ្លាម»ដុកទ័រប្រញាប់រត់អៅរៀបចំយ៉ាងលឿន
«បងស្រលាញ់អូនប្រពន្ធសម្លាញ់»ជុងអោបប្រពន្ធកូនក្រោមខ្សែភ្នែកស្ញប់ស្ញែងរបស់គ្រួសារក្លារីស
«ស្រលាញ់បងដូចគ្នាលោកប្ដី»ជីមីនញញឹមអោបតបប្ដីនឹងកូន
_______
-មួយអាទិត្យកន្លងផុតទៅ-
ជីមីនទទួលការមើលថែរពីជុងហ្គុកបានពេញទីពេលនៅមន្ទីពេទ្យនឹងមកដល់ពេលនេះគឺរយះ1អាទិត្យហើយដែរជីមីនដឹងខ្លួនហើយក៏ត្រលប់មកផ្ទះវិញដូចគ្នា
ហើយជីមីនពេលនេះកំពុងអង្គុយលើកៅរុញក្នុងបន្ទប់ទទួលភ្ញៀវដោយសារគេដើរមិនទាន់បាននៅឡើយទេ
«អើយអាណិតតួរស្រីណាស់កើតកូនម្នាក់ឯងហើយប្ដីមិនរវល់»ក្នុងបន្ទប់ទទួលភ្ញៀវអ្នកបំរើនឹងជីមីនកំពុងមើលរឿងកំដពេលចាំជុងមីនចេញពីរៀនហើយពេលនេះអេរាកំពុងទើសចិត្តនិងតួរប្រុសក្នុងរឿងដែរជូនតួរស្រីមកកើតកូនហើយទៅវិញបាត់មិនខ្វល់ពីប្រពន្ធ
«មិនសូវឈឺប៉ុន្មានទេបងកាលខ្ញុំវិញទំងន់ម្នាក់ឯងនៅធ្វើការរហូតកូនកើត ចាញ់កូនម្នាក់ឯងពេលកើតត្រូវទ្រាំទៅពេទ្យខ្លួនឯងកើតហើយត្រូវចិញ្ចឹមកូន ហើយកូនខ្ចីម្នាក់ឯងក៏ត្រូវធ្វើការពេលឆ្លងទន្លេបាន2អាទិត្យតែពេលកូនធំបែរជាប៉ាគេមកចងពង្រាត់យកកូនពីខ្ញុំ ខ្ញុំមិនថាឈឺផង»សម្ដីជីមីននិយាយមិនក្ដៅមិនរងាតែធ្វើអោយអ្នកបំរើទាំងអស់អាណិតខ្លោចចិត្តតែមិនហ៊ាននិយាយហើយមិនលើកលេងសូម្បីតែរាងក្រាសដែរលួចស្ដាប់
«បងសូមទោស»រាងក្រាសនិយាយតិចទាំងទឹកភ្នែកម្នាក់ឯង
តែគេក៏ដើរចេញទៅវិញដូចទៅយកអ្វីម្យ៉ាង
«តែពេលនេះចៅហ្វាយក៏ដឹងខ្លួនខុសហើយអ្នកប្រុស»អេរានិយាយាលួង
«ខ្ញុំមិនដែរខឹងនិងជុងហ្គុកទៀតទេបង គេក៏ឈឺចាប់ណាស់មកហើយ»ជីមីនពិតជាមិនដែរខឹងជុងហ្គុកទេ
«ចុះកាលពីមុនអ្នកប្រុសដែរគិតថាត្រលប់មកវិញទេ»អេរា
«អត់ទេបងព្រោះចងអោយជុងមានសេចក្ដីសុខចឹងមិនចងមកទេ មានតែពីមុនធ្លាប់គិតចងស្លាប់ម្ដងដែរ នេះស្នាមនេះហើយវាធ្វើអោយខ្ញុំចងចាំដាស់តឿន ខ្លួនឯងថាមិនត្រូវគិតឆ្កួតៗទេត្រូវរស់ដើម្បីកូន»ជីមីនលើស្នាមដែរមាននៅលើពោះរាងជ្រៅរបស់ខ្លួនអោយអេរាមើលតែគេនិយាយមិនបានឈឺចាប់អីទៀតទេព្រោះវាគ្រាន់តែជារឿងពីមុនប៉ុនណោះ
«ជីមីនហា»ជុងហ្គុគដើរមករកជីមីនហើយញញឹមពីចំងាយកូនចៅឃើញបែបនេះក៏អោនក្បាលដើរចេញទុកអោយចៅហ្វាយមានពេលផ្ទាល់ខ្លួន
«បងមកវិញយូរនៅ»ជីមីនសួរជុងហ្គុគដែរដើរមករកខ្លួនហើយក៏លុតជង្គុងពីមុខខ្លួនហើយទាញដៃគេដែរដាក់លើផ្លូវមកចាប់
«បងមកយូរហើយ ហើយយូរល្មមបានលឺអ្វីដែរអូននិយាយ»ជុងហ្គុគមើលមុខជីមីនហើយញញឹម
«ជុងមិនដូចបងគិតទេ អូនមិនបានខឹងបងឬអ្វីនោះទេ អូនគ្រន់តែនិយាយតាមនឹកឃើញ»ជីមីនខ្លាចជុងហ្គុគអន់ចិត្តទើបបកស្រាយយ៉ាងលឿន
«ជុប!បងមិនបានថាអីទេ»ជុងហ្គុគថើបជីមីនហើយនិយាយតែជីមីនមុខក្រហមអស់ហើយដែរមកថើបកណ្ដាលវាល
«ហឹម»ជីមិនអោនមុខលេងម្រាមដៃរាងក្រាសដែរនៅលើផ្លូវខ្លួន
«ជីមីនហា»ជុងហៅហើយជីមីនងើបក្បាលមើលមុខ
«ហឹម»ជីមីនក្រហឹម
«ជីមីនបងដឹងបងខុសច្រើន បងអោយអូនចាំបង បងអោយអូនពិបាកអស់3ឆ្នាំបងដឹងគ្រប់យ៉ាង អូនអាចខឹងស្អប់បងបាន អោយបងសូមទោសណាអូន តែសូមមេត្តាមេត្តាផ្ដល់ឳកាសអោយបងបានលប់លាងកំហុស អោយបងបានស្រលាញ់អូនផង យើងរៀបការទៅណាជីមីន»ជុងហ្គុគនិយាយទាំងទឹកភ្នែកហូរមិនដឹងខ្លួនរហូតដល់មានដៃតូចស្រលូនមកជូតអោយ
«អូនមិនដែរខឹង មិនដែរស្អប់បង អូននៅតែស្រលាញ់បងរហូត ហើយអូននឹងរៀបការជាមួយបងណា»ជីមីនញញឹមទាំងទឹកភ្នែក
«អរគុណប្រពន្ធសម្លាញ់ បងស្រលាញ់អូនម្ចាស់ជីវិតបង»ជុងហ្គុគពាក់ជញ្ចៀនអោយជីមីនហើយទាញជីមីនមកអោបពេញដៃ តាមបេះដូងត្រូវការ
(អេៗរឿងអត់ទាន់ចប់ទេហាមរត់ចោល🌝😂)
#Min_Ayla
YOU ARE READING
ទឹកភ្នែកប្រពន្ធម៉ាហ្វៀ❤️
Romanceណាម:ឯងត្រូវតែរៀបការជាមួយជីមីន ជុង: តែខ្ញុំមិនបានស្រលាញ់គេទេ ណាម:វាជាទំនួលខុសត្រូវក្នុងនាមជាកូនប្រុសណាជុង ជុង: ok ខ្ញុំតាមប៉ា (តែខ្ញុំនឹងអោយគេស្គាល់នរក ក្នុងចិត្តជុង) ________ ជីមីន: អូនស្រលាញ់បងជាកំហុសអូន ជុង: យើងមិនបានអោយឯងស្រលាញ់យើង ____________ ជ...
