ခ်စ္သူ လူဆိုး
အပိုင္း (8)
ေရွာင္းက်န့္ ခုနက ကေလးေလးေတြကို ဝလုံးေလးေတြ ေရးေပးေနရင္းကေန မ်က္လုံးေထာင့္နားက လွမ္းျမင္လိုက္သည္ ။
ဝမ္ရိေပၚ ။ အခု သူေတြ႕ေနရတာက ဝမ္ရိေပၚ လား ။ ဘယ္လိုျဖစ္ၿပီး ဝမ္ရိေပၚ ဟာ ေဂဟာေလး မွာ ရွိေနရတာလဲ ။ ၿပီးေတာ့ ဘာလို႔ သူ႕ကို မ်က္ေမွာင္ က်ဳံ႕ၿပီး ၾကည့္ေနရတာလဲ ။ အေတြးေတြနဲ႕ ေရွာင္းက်န့္ ေၾကာက္စိတ္ ဝင္လာသည္ ။ ကေလးေတြ ေရွ႕မွာမို႔ ေရွာင္းက်န့္ ဟန္မပ်က္စြာနဲ႕ စာသင္ေပးေနသည္ ။ ၿပီးေတာ့ ေဂဟာမွာ ဆိုေတာ့ ဝမ္ရိေပၚ သူ႕အေပၚ ကို အနိုင္မက်င့္ေလာက္ဘူးမလား ။
အရိပ္ရတဲ့ ေဂဟာမွာ ရွိတဲ့ သစ္ပင္ႀကီးေအာက္မွာ ရွိေနတဲ့ ဒန္းစင္ေလး မွာ ထိုင္ေနတဲ့ ဝမ္ရိေပၚ ဟာ မ်က္ခုံး ေတြကိုလည္း က်ဳံ႕ထားရင္း တစ္ခုခုကို စိတ္အလိုမက်သလို တစ္ခုခုကို နားမလည္သလို ။ ဒါကို မာသာ က ျမင္ေတာ့ ဝမ္ရိေပၚ ထိုင္တဲ့ ဒန္းစင္ေလးရဲ႕ ေနရာလြတ္ေလးမွာဝင္ထိုင္လိုက္သည္ ။
"အကိုေလးဝမ္ က သားက်န့္ကို ဘာလို႔ ကေလးေတြက ပါးပါးလို႔ ေခၚတာလဲ ဆိုတာ သိခ်င္ေနတာမလား "
ဝမ္ရိေပၚ မအံ့ၾသမိပါ ။ မာသာက ဒီေဂဟာမွာ ရွိတဲ့ ကေလးေတြရဲ႕ မ်က္ႏွာကို အရိပ္တစ္ခုလို ၾကည့္ေနတဲ့လူ ခုနကလည္း သူျဖစ္သြားတာကို ၾကည့္ၿပီး မာသာ ရိပ္မိမွာ.အေသအခ်ာပင္ ။
ဝမ္ရိေပၚ တိတ္ဆိတ္ေနရင္းကေန စကားေျပာလိုက္သည္ ။
"ဝမ္ရိေပၚ လိုဘဲ ေခၚပါ "
မာသာ ေခါင္းၿငိမ့္ျပရင္း စကားဆိုတယ္ ။
"သားက်န့္ေလး အသက္ 5 ႏွစ္ေလာက္ အ႐ြယ္မွာ သားက်န့္ေလးရဲ႕ မာမားနဲ႕ သားက်န့္ေလးက ဒီေဂဟာမွာ တတ္နိုင္သေလာက္ေလး လာလုပ္ကူတယ္ ။.အသက္5 ႏွစ္အ႐ြယ္ သာ ရွိတဲ့ သားက်န့္ေလးက အရမ္းကို လိမၼာတယ္ ။ အခုထိလည္း သားက်န့္ေလးက ဒီေဂဟာေလးမွာ ကေလးေတြကို စာသင္ျပေပးေနေသးတယ္ ။
ဘာလို႔ ကေလးေတြက သားက်န့္ေလးကို ပါးပါး လို႔ ေခၚတာလဲ ဆိုေတာ့ ဒီကေလးေတြက သူတို႔ရဲ႕ ဘဝေလးမွာ မိဘေမတၱာ ကို မရဖူးလို႔ပါ ။ သားက်န့္ေလးနဲ႕ ေတြ႕မွ သူတို႔က ရဖူးၾကတာ ခ်စ္ေပးတာေရာအလိုလိုက္ေပးတာေရာ ၿပီးေတာ့ ႀကီးမာလွတဲ့ ေမတၱာ ကိုေရာေပါ့ ။ ဒါ့ေၾကာင့္ သူတို႔က သားက်န့္ေလးကို ပါးပါး လို႔ ေခၚတာ ။ ေခၚရင္လည္း ေခၚခ်င္စရာဘဲ မလား ။ သားက်န့္ေလးက အေဖတစ္ေယာက္လို မ်ိဳး ကေလးေတြအားလုံးကို ခ်စ္ေပးၾကင္နာေပး ယုယေပးေနတာ "
