🔞🖤2🖤 (Unicode)

9.4K 119 7
                                    

လင်းသန့်ရဲ့လက်တို့က တစ်ဖြေးဖြေးနဲ့ သျှင်နောင်ရဲ့ နောက်ပေါက်လေးဆီသို့ကူးပြောင်းကာ ဘာအကာအကွယ်မှမရှိတော့တဲ့ သျှင်နောင်ရဲ့ တင်ပါးလုံးလုံးလေး နှစ်ခုကိုဆုတ်နယ်နေသည်။

"ဟင်းးးးအင်း"

"ကိုကိုမရတော့ဘူး... ထည့်တော့မယ်"

"ဟင်းးးးအင်းးး"

လင်းသန့်ရဲ့ထောင်မတ်နေတဲ့အရာကြီးကို
သျှင်နောင်ရဲ့ ကျဥ်းကျပ်လွန်းတဲ့ အပေါက်ငယ်လေးတဲ့ အားနဲ့ဆောင့်သွင်းလိုက်သည်။

"အင့်...ဘေဘီက ကျပ်နွေးနေတာဘဲကွာ~~"

"ဟင့်..အင့်"

"ဘေဘီ ငြီးပေးလေးကွာ အင့်..အင့် ဟင်းးး"

"အင့်...အာ့ နာ...နာတယ် ဟင်းးး"

"ဘေဘီကို ငြီးခိုင်းနေ တာလေကွာ အင့်"

လင်းသန့်ရဲ့ ခံစားမှူ့က ကောင်းကင်ထိ ရောက်နေပြီ အသွင်းအထုတ်ကို နဂိုကထက် မြန်မြန် လှုပ်ရှားလိုက်သည်။ သျှင်နောင် နာနေမှာသိသော်လည်း ကိုယ့် ကိစ္စ ကိုအရင်ဖြေရှင်းရမှာမို့ သူ့ကို ဂရုမစိုက်အားး။

"အင့်.အင့်.ဖတ် ဖတ်..ဟူးကောင်းလိုက်တာကွာ တင်းကျပ်နေတာဘဲ"

"......."

"ငြိမ်မ အင့် နေ...နဲ့လေကွာ"

"ဟ့..ဟာ..ဟင်းးးကိုကို "

"ကိုကို ဘာလုပ်နေတာလဲ"

နှစ်ဦးသားဆက်ဆံနေစဥ် မြတ်က ရောက်လာခြင်းပင်။အနေအထားက လင်းသန့်အရာလေးက
သျှင်နောင် အပေါက်ထဲတွင် တန်းလန်းလေး။

"ဟင်းးးးမြတ် ရေချိုးပြီးပြီလား?
ကိုယ် အဆင်မပြေလို့ ခဏလေး သူ့ဆီလာလိုက်တာ ဟင်းးး"

"မြတ် အခုပြီးပြီလေ အခန်းထဲသွားစို့"

"အိုခေ မြတ် ကိုယ် တစ်ချီတောင်မပြီးသေးဘူးကွာ ...သူက မြတ်လိုမကောင်းဘူး"

"မြန်မြန်ကွာ.."

သျှင်မြတ် အနည်းငယ် စိတ်တိုသွားသော်လည်း ကိုကိုက "သူကမြတ်လိုမကောင်းဘူး" ဆိုတဲ့စကားကြောင့် ပျော်သွားရပါသေးသည်။

သျှင်နောင် (သွ်င္ေနာင္)Where stories live. Discover now