Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
******
Bazı anılar sizi siz yapan anlara dönüştüğü zaman kendinizden kurtulmadan onlardan kurtulmak pek mümkün olmuyordu. Atamıyordunuz, unutamıyordunuz, silemiyordunuz. Zorla unutsanız bile bir şekilde hayatın bir yerinde patlak veriyordu. Kaçmak imkansızdı.
Çünkü sizin özünüz bu anlardı.
Şimdi geri dönüp beni ben yapan anılara bakıyordum da... Hepsinde istisnasız karşımda beliren üç yüz vardı.
Annem, babam ve Kepçük...
Mesela dik durmayı, kimseye muhtaç olmamayı, kendi ayakları üzerinde durmayı annemden öğrenmiştim.
Sevgiyi,şefkati,cesareti ve merhameti babamdan.
Merak ettiğim her şeyi ise Kepçük'den.
Gökyüzü ne? Neden mavi? Bulut nasıl oluştu? Okyanuslar nasıl oluştu? Yıldızlar neden parlar? Teletabiler nerede? Çikolata nasıl yapılıyor? Hangi denizler var? Hayvanlar, çiçekler, sayılar, renkler, ülkeler, şehirler... Bildiği ne varsa bana da anlatırdı. Sürekli okurdu. Minik Pamuk için dünyanın en büyük kütüphanesi oydu.
Pamuk dünyaya dair ne varsa ilk Kepçük 'den öğrenmişti.
Ama Pamuk Kepçük' ü unutmuştu. Unutmak istemişti. Unutmak için çabalamıştı.
Her gece babamla olan anıları unutmamak için tekrar tekrar zihnimde tekrar ederken onu hatırlamamak için yumruklarımı sıka sıka uyuyakalmıştım.
Ve sonunda unutmuştum. Ya da unuttuğumu sanıyordum.
Şu an fark ediyordum ki babam bile yavaşça hafızamda silikleşirken hatırlamamak için yıllarca beynimle mücadele ettiğim Kepçük öylece orada duruyordu. Babamın sesini unutmuştum. Ama Kepçük' ün sesini unutmamıştım. Babama dair bazı anıları ne kadar hatırlamak istesem de hatırlayamıyordum. Ama Kepçük İle ilgili unuttuğumu sandığım, şimdiye kadar aklıma dahi gelmeyen çoğu anı sağdan soldan patlıyordu beynimde.
Çünkü ben babamı unutmak istememiştim. Ama Kepçük'ü unutmak istemiştim.
Çünkü ben babama kırgın değildim.Ama Murathan'a bir parça kırgındım...
Babam ve Yusuf amca gitmek zorunda kaldığı için gitmişti.
Ama o gitmek zorunda değildi.
O neden gitmişti..?
Küçükken bu düşüncelerle öfkelenirdim ona. Hani gitmezdi? Heni hep gelirdi? Hani hep yanımda olurdu? Neredeydi? Bu kadar mı bıkmıştı benden? Bu kadar mı sevmemişti beni? Bu kadar mı bunaltmıştım onu?
