Balkanske hronike I - Gospodari rata

DIO 3: Noć u kući srpskog biznismena - Poglavlje VI

Za razliku od onog divljeg kriminalca sa Kosova, njegov aktuelni domaćin je bio pravi gospodin sa kakvim je istinski volio da provodi vrijeme. On je bio skoro poput engleskih lordova koji su, po njemu, bili onaj aristokratski ideal kakav treba da krasi i novu evropsku elitu.

Takvo gospodsko držanje, koje je krasilo ovog moćnog srpskog biznismena, kod njega je izazivalo posebne simpatije. Cijenio je takve pojave i u ovom dijelu svijeta. Posebno u njemu, zato što ovaj dio svijeta, po njegovom mišljenju, nije imao da ponudi istinske aristokratske evropske vrijednosti. Ali, izuzeci su samo potvrdili pravilo koje je bilo i više nego jasno. I zbog toga je volio da dolazi u posjete ekscentričnom milioneru iz Mitrovice koji je na periferiji ovog grada na sjeveru Kosova imao ogromnu i luksuznu rezidenciju, a koja je, zbog svoje zanimljive lokacije, imala značajnu ulogu u aktuelnim planovima i akcijama na području regije.

U prethodnim sedmicama njegove posjete, ipak, nisu bile toliko česte iz razumljivih razloga. Vukašin Milanović je bio njihov insajder i trebalo je da se što više približi misterioznoj beogradskoj organizaciji, na prvom mjestu preko svojih uticajnih veza i poznanstava u srpskoj vladi. Tu se, prije svega, mislilo na njihovog ministra odbrane, Vladimira Veličkovića, sa kojim je srpski biznismen imao bliske prijateljske odnose.

I na taj način su se uspješno približili vodećim krugovima te beogradske grupe i samo se čekala prava prilika da se djeluje. A ona se, nesumnjivo, pojavila u trenutku kada su se u Milanovićevoj rezidenciji zatekli i ministar Veličković i vodeći agenti te organizacije, istovremeno sa početkom novih sukoba na Kosovu koji se odvijaju prema njihovoj režiji. Čitavu situaciju je dodatno uljepšala i činjenica da se Tahirijeva oteta kćerka, takođe, nalazila tamo i da se ovim potezom uspješno riješio i problem tog divljaka. Na taj način su i njega ponovo vratili na onaj zacrtani kurs, sa kojeg je u zadnje vrijeme tako često odstupao. Sada i Tahiri treba da zna ko su mu pravi saveznici i na koga treba da računa u kriznim situacija kakva je bila otmica njegove jedinice.

Želio je da trenutnu situaciji iskoristi na najbolji mogući način. Više nije bilo mogućnosti za povratak. Sada su, napokon, pokrenuli određene procese poslije kojih se više nije moglo nazad. I upravo će mu Vukašin Milanović pomoći da se taj posao do kraja odradi bez problema.

Njegova privatna vojska je spremna da uzme učešće u narednim dešavanjima i da pomogne u procesu eskalacije krize. I on uopšte nije sumnjao u njihove mogućnosti, kao što je do sada opravdano sumnjao u mogućnosti Tahirijeve kriminalne mreže koja je gotovo isključivo radila samo za interese tog lokalnog megalomana, a koji nije mogao da uvidi jednu širu sliku kakva se inače u ovakvim istorijskim trenucima morala spoznati. A Vukašin je bio neko ko je to jasno vidio i ko je istinski pripadao evropskoj aristokratiji, onakvoj kakva bi ona i trebala da bude.

I sada, u ovim ključnim momentima za provođenje plana, on je sa svojim saradnicima upravo dolazio u velelepnu vilu moćnog srpskog biznismena. Dolazio je da se pobrine za uspješan nastavak aktivnosti na ovom dijelu poluostrva, a posebno za ove uhvaćene agente beogradske organizacije i tog problematičnog ministra odbrane.

Sada je konačno bio tu. Pogledao je na svoj „roleks" i vidio da je stigao u predviđeno vrijeme. Bilo je pola jedan poslije podne i kiša je još uvijek padala, doduše znatno manje nego tokom prethodne noći i jutra. Izašao je iz crnog audija u pratnji dva agenta. Oni su ostali na parkingu pored automobila. Odmah je, s crnim kišobranom u ruci, žurno krenuo preko zelenog dvorišta ka glavnim ulaznim vratima vile. Na stepenicama ga je čekao njegov ljubazni domaćin u pratnji svog šefa obezbjeđenja i bliskog rođaka, bivšeg legionara Ivana, koji je, po njegovom analitičkom umu, ostavljao utisak pravog profesionalca.

„Dobrodošao, prijatelju!", kratkim i srdačnim tonom, na engleskom jeziku, pozdravio ga je srpski biznismen. Na licu mu se pojavio iskreni osmijeh.