Chapter 12

94 5 0
                                    

"Good mor- Hoy!"

Napatingin ako kay Wyne. I pursed my lips to smile at him. Naglalakad ako sa hallway nang masalubong ko siya.

"Namumutla ka, repaks! Ayos ka lang ba?" I avoided my gaze at him.

Masama ang pakiramdam ko pero dahil sa dami ng trabaho na dapat tapusin ay pumasok ako. Even if I wanted to absent I can't, my paper works is waiting for me there at my office. Hindi ko naman mapaki-usapan si Maureen dahil sa tensyon na nangyari sa pagitan namin noong nakaraang araw.

"Ayos lang ako," ngumiti ako kay Wyne ngunit lumapit ito sa akin.

He touched my forehead and then my neck. Ipinitik niya ang kamay niya nang matapos gawin iyon.

"Halika nga rito," hinila niya ako papunta sa upuan na nasa hallway. "Nilalagnat ka," he supported me to sit down.

Hinawakan niya ulit ang noo ko, tumagal ito nang mahigit ilang segundo. Tumayo ito at umupo sa harapan ko upang makita ang mukha ko.

"Bakit ka pa pumasok?" Nag-aalalang tanong nito.

Tumayo ako at inayos ang suot ko. "Thank you, may gagawin pa ako," I just walked towards my office.

Kaya ko pa naman. Nakainom na rin ako ng gamot bago pumasok. My parents force me not to go to work but I can't. Kailangan ako rito. I need to accomplish my job for today.

Nang makaupo sa swivel chair ay inihilig ko ang ulo ko roon at bahagyang hinilot ang sintido ko. My head is aching. Parang umiikot ang paligid ko. I just didn't mind what I felt. I just continue doing my works.

Tumagal ako ng ilang minuto sa pag-ta-trabaho hanggang naramdaman ko na ang sakit ng ulo ko. Parang binibiyak ito. I placed my head on the top of the table, I just want to take a nap.

I woke up when someone tapped my shoulder. "Charlotte," I heard somebody call me.

Mula sa pagkakatungo sa lamesa ay inangat ko ang ulo ko. Even I am not yet getting some sleep, I slowly open my eyes to see who tapped my shoulder.

I blinked my eyes repeatedly. When my sight became clearer, I was able to see who it was.

"M-Maverick," tawag ko rito.

What is he doing here? He was supposed to be in the airline since he was working there. Even if I am still wondering why he was here, I still gave a warm smile.

"Why are you here?" I asked astonishingly.

"Uuwi na tayo," he stated, seriousness visible to his face.

"Huh?" I surprisedly asked, not knowing what to do. "I have work to do," I uttered.

He avoided my gaze and took a deep breath, as if he was annoyed. I searched for my phone. As I spotted it, I quickly took it.

The chill I felt earlier was literally faded when I saw the time. It's five in the afternoon!

"Hapon na?!" I asked Maverick, panicking.

He didn't answer my question and just watched every action I did. I heaved a sighed and closed my eyes aggressively. Ni hindi ko man lang namalayan ang oras. Kahit na ang haba ng tulog ko, pakiramdam ko ay kulang na kulang. Pagod na pagod ang katawan ko.

My senses back when Maverick suddenly touched my forehead and shook his head. Napatingin ako sa kaniya, ni hindi ko man lang namalayan na na malapit na pala ito sa akin. I removed his hand from my forehead.

Akmang aayusin ko na ang laman ng lamesa ko nang pinigilan niya ang kamay ko. He signaled me to stop so I did.

I was startled. I don't know what to do. Ramdam ko ang galit sa kaniya. I couldn't talk, baka bigla nalang siyang sumigaw.

Always Chasing the Sunset (Tale of Love Series #1)Onde histórias criam vida. Descubra agora