My Destiny

Chapter 7

"Hindi sinasadya? Takot na takot ang bata sayo Monique anong hindi sinasadya?!" He's really mad, I tried to control myself from being mad—pero hindi ko nagawa dahil mas lalo pa akong nagalit sa huli niyang sinabi.

"Baka naman, nagalit ka kay Prince dahil baka magsumbong saakin na nakikipaglandian ka na naman!" galit na sigaw niya. I looked at Prince but he just looked away he's afraid of me. I just turned my gaze on Ravier, landian?

"Nakikipaglandian ako? sigurado ka ba? baka ikaw yun, hindi ka umuwi kagabi para lang makasama mo si Ashlly. Bakit saan kayo pumunta sa hotel? O baka naman sa bahay nila Mama—" I didn't finish my sentence when he slapped me hard, In front of our child.

"Watch your mouth Woman! dahil hindi mo alam ang sinasabi mo! and don't you say anything bad to her." Nanlalabo na ang mata ko dahil sa tuloy-tuloy na pag-agos ng luha ko; I tried to stop myself from crying but I failed, at mas lalong lumala pa ang pag tulo ng luha ko. Damn this tears.

"Alam ko ang sinasabi ko Ravier, and you should know that!" I bravely said trying to control my emotions but still failed to do.

"Shut the fuck up" he shouted na nagpatahimik saakin, saka lang ako nakaramdam ng takot sakanya.

"Diba pumayag ka sa kasal na'to? Ano sumusuko kana? Bakit nakahanap kana ba ng bagong lalaki mo? Sa susunod kasi wag mong isiksik ang sarili mo sa iba, at wag mong pilitin ang mga bagay na hindi naman dapat pinipilit! You asked for this, now deal with it." he coldly said, and walked away with Prince. 

It's my fault again bakit ba kasi siya pa ang minahal ko? Masyado ko na bang sinisiksik ang sarili ko sakanya? should I let him go? bakit ba lagi nalang ako ang nasasaktan? kailan ba ako titigil na mahalin siya? I'm tired of this.

Natigil ako sa pag-iyak ng tumunog ang cellphone ko–Ken is Calling.

"Hello" sagot ko sa tawag pilit kong maging normal ang boses ko.

"Hi, Moniqiue!" masiglang sabi niya.

"Annieca?" ani ko, magkasing edad lang naman kami nito.

"Ako nga, Monique" ani niya nakaramdam naman agad ako ng tuwa.

"Ngayon mo kukunin ang gown mo diba? Dito sa shop? Sabay na tayo antayin kita" ani niya saka niya pinatay ang tawag nakalimutan kong ngayon pala kukunin ang gown. Kaya umakyat na ako sa taas at naligo para pumunta sa shop si Annieca kasi ang may ari ng Shop ng gown.

"Prince, aalis muna si Mommy" ani ko at binuksan ang pinto, he's not here, I was about to panicked when I received a message.

From: Ravier

"Prince is with me, don't bother finding him, he's still afraid to you"

I didn't reply to his text. nasasaktan akong malaman na may takot saakin ang sarili kong anak yun ang tanging nasa isip ko hanggang sa makarating ako sa Shop ni Annieca.

"Monique nakikinig ka ba?" tanong niya. I was back from reverie.

"A—ano nga ulit ang sinasabi mo?" tanong ko. hindi ko kasi makalimutan ang nangyari kanina "Sorry, Annieca hindi lang talaga mawala saakin utak ko ang nangyari kanina" I replied.

"Bakit ano bang nangyari?" Curious niyang tanong saka uminom ng frape, I just order an orange juice saka ko kinuwento ko ang nangyayari saakin.

"Maybe, you should see a Doctor, wala namang mawawala kung mag t–try ka." " she seriously said.

"Doctor? Bakit naman? Wala naman akong sakit" Natatawang sabi ko, pero bigla akong nakakaramdam  ng kaba.

"Walang sakit? Bakit iba ang tibok ng puso mo? Bakit lagi kang nag fafaint? Sabi mo parang nahihilo ka" ani niya.

"Basta wala akong sakit, baka nagkataon lang dahil Stress ako" I said, I felt like I'm deceiving myself. Paano kung meron nga? Anong gagawin ko? Iniisip ko palang nanghihina na agad ako. Huminga ako ng malalim dahil sa mga naiisip ko. this isn't true.

"Wow! that's deep" natatawang sabi saad ng isang boses at biglang sumulpot na si Ken.

"Hi, Ken!" bati ko sakanya kaya binati niya rin ako saka ko napansin na may pasa siya sa kabilang pisngi niya.

"Anong nangyari diyan?" I asked, saka ko hinawakan ang pisngi niya pero ngumiwi lang siya patunay na nasaktan siya.

"Binugbog siya ng asawa mo" Diretsong sabi ni Annieca, Asawa? Si Ravier? Bakit naman niya gagawin yun magkaibigan sila?.

"Wag niyo ng pansinin ang muka ko dahil alam kong gwapo ako tara na ihahatid ko na kayo" hindi na ako nakakontra sa sasabihin niya ng pinasakay niya agad ako sa kotse.