My Destiny

Chapter 10

(⊙_☉)(⊙_☉)(⊙_☉)(⊙_☉)(⊙_☉)

“Ahhrg!!” ani ko ng masilaw ako sa sinag ng araw kaya unti-unti akong nagmulat.

“Breakfast is ready” someone said

“Who are you?” tanging na sabi ko baka maid pero ang ganda naman niya.

“ako po ang inutusan para mag alaga sainyo” nakangiting sabi niya siguro mas matanda siya saakin.

“What’s your name?” ani ko

“Reina and I’m 28 years old” ani niya pero bakit ang ganda niya?

“Monique, 26 years old ” saka ako nakipag kamay sakanya “Reina na saan pala ako?” nagtatakang tanong ko hindi naman kasi ito ang kwarto ko.

“Nasa rest house ka ni Ken sa Samar” samar? Teka malayo to? Si Ken? Ibig sabihin siya ang nakasalo saakin sa hotel nung mawalan ako ng malay?

“Ilang oras ang byahe papunta dito?”

“Mga dalawang araw din ang byahe niyo” ani niya dalawang araw? Ibig sabihin matagal na akong nakatulog?

“Here, kumain ka muna dahil hindi ka padaw kumain, sa labas muna ako” ani niya saka lumabas ako naman ay tinapos ang pagkain saka ko lang naalala sila Mommy at Prince saka si Ravier teka bakit naman mag aalala pa si Ravier? Samantalang alam ko naman na matutuwa pa siya sa ginawa ko. Habang nag iisip ako biglang pumasok si Ken.

“How are you?” bakas ang pag aalala sakanya “Pasensiya na at hindi na kita ginising sabi kasi ng doctor na kailangan mong magpahinga—“ I cut him doctor? Wala naman akong sakit.

“Hindi na kailangan ng doctor, dahil wala naman akong sakit” ani ko pero umiwas lang siya ng tingin.

“Ang totoo may kailangan kang malaman—“ ayokong pakinggan ang sasabihin niya baka pagpilitan niyang may sakit ako katulad ni Annieca.

“Sila Prince? Baka nag aalala na sila?” tanong ko.

“Don’t worry, about them natawagan ko na sila Tita bago pa tayo nag pumunta dito alam narin ni Prince kung nasaan ka kaya hindi ka na muna niya hahanapin magpagaling ka lang daw pero hindi ko na natawagan si Ravier—“

“Hindi mo na kailangang gawin yun dahil hindi naman siya mag aalala baka masaya pa yun ngayon dahil wala ako” I bitterly said nasasaktan parin ako pero kailangan ko ng tanggapin to.

“Nagkakamali ka nagalit—“ ani niya habang umiiling.

“Ayaw ko muna siyang pag-usapan gusto kong makapag pahinga muna” ngiting sabi ko pero hindi nakaligtas ang luha sa mga mata ko.

“Fine, you can stay here if you want sasamahan kita para hindi mag alala sila tita saka hindi pala makakabisita si Annieca dahil may flight siya ngayon” ani niya flight attendant kasi si Annieca dahil matangkad naman siya mas matangkad pa nga siya saakin.

“Salamat, saka pasensiya na sa istorbo” ani ko saka niya pinunasan ang luha ko sakto namang pumasok si Reina.

“Ooops!! sorry sa istorbo, nakalimutan ko lang ibigay ang prutas na kakainin ni Monique” nakangiting sabi niya saka nilapag ang prutas sa harap ko.

“Okay na pwede niyo nang ituloy ang ginagawa niyo” natatawang sabi niya saka umalis.

"Si ate talaga” ani niya habang nakangiti.

“Ang ganda niya” biglang sabi ko kaya natawa siya.

“Matagal na si Ate Reina dito, ang nanay siya ang nag-aalaga ng bahay na’to–since tatlo lang ang kasama ko dito sa bahay, kundi si Nanay Mel ay si kuya Rick na guard, at kuya lando na hardinero hinire ko narin si Ate Reina para pandagdag kita niya para sa mga anak niya dito ko narin sila pinatira dahil napalayas sila sakanila marami namang kwarto dito.” Kwento ni Ken habang nakangiti bakas ang kaligayahan sakanila napakaswerte ng mamahalin ni Ken.

“Napakabait mo naman pala swerte ng mapapangasawa mo” ani ko pero kita ko ang pag iling niya.

“Maniniwala akong swerte nga ako kung mapapasaakin ang babaeng matagal ko ng mahal” ani niya bakas ang pait sa boses niya

“Bakit sino ba siya?” tanong ko

“Wag mo ng alamin” ani niya pero gusto ko talagang malaman.

“Pero, gusto kong malaman baka matulungan kita” ani ko habang kumakain ng saging.

“Wag na magpahinga ka nalang” ani niya saka tumayo.

“Please gusto ko talagang malaman!” ani ko.

“Ikaw” ani niya saka lumabas para naman akong naestatwa sa sinabi niya ako? bakit ako? sana nagbibiro lang siya dahil kung ako talaga yun masasaktan lang siya dahil may mahal na akong iba at hindi siya iyon.