My Destiny

Chapter 13

"Get In!" malamig na saad niya. 

"Teka, hindi pa tapos ang party–" ngunit pinutol nya agad ang sasabihin ko sa pamamagitan ng matinding pagtitig.

"I don't fucking care! just get inside that damn car before I lose my patience!" nagtitimping sigaw niya kaya wala na akong nagawa kundi ipasok si Prince sa backseat at ako naman ay umupo sa front seat. I can feel that intense stare his giving to me.

"Daddy, uuwi na tayo?" inosenteng tanong ni Prince. buti nalang at nag tanong si Prince, para na kasi akong natutunaw sa titig niya.

"Yes, son. We're going home. Sana hindi nalang tayo pumunta" may diin at malamig niyang saad. kita kong sinulyapan niya ako galing sa salamin.

"Why Daddy? it's Tito Allen's birthday, bakit hindi dapat tayo pumunta?" alam kong hindi na maganda ang sasabihin ni Ravier kaya iniba ko nalang ang tanong kay Prince.

"Prince, gusto mo ba ng marshmallow?" tanong ko. nagbabakasakaling hindi niya na siya mag tanong pa.

"Yes, Mommy I want marshmallow!" maligalig niyang sagot saka ako tumingin kay Ravier.

"Daan tayo sa malapit na convenience store" tinitigan niya pa saglit saka tumango at pinaandar ang sasakyan. Walang nag tangka na mag salita sa pagitan namin hanggang sa huminto ang sasakyan, sign na nasa tapat na kami ng convenience store. kinuha ko ang wallet ko sa bag kasama ng phone ko saka nilagay ko sa bulsa at nag lakad papasok sa loob. kumuha ako ng dalawang large size na chocolate Marshmallow at dalawang choco drink.

"120 pesos po Ma'am" ani ng cashier saka ako nagbigay ng 200, pagkuha ko ng sukli lumabas na ako, at naramdaman kong nag vibrate and cellphone ko. kukunin ko palang ang cellphone ko ng napansin kong may naka tingin saakin. 

"Monique Vilmar? Ikaw nga!" ani ng blonde hair na lalaki saka lumapit saakin.

"Monique! hindi mo nga ako nakilala." natatawang saad niya. saka hinawakan ang kamay ako, bibitaw sana ako ng bigla siyang nag salita ulit.

"Bess! It's me, Sandro" masayang sabi niya. OMG! si Sandro na'to? ang gwapo niya.

"Sandro? ikaw nga! anong nang yari sayo? bat bigla ka nalang nawala?" naguguluhang tanong ko. Si Sandro kasi ang bestfriend ko simula ng elementary pa kami, sobrang close kami na halos sa bahay na siya lagi natutulog dati. gustong-gusto din siya nila mama at papa kaso isang araw bigla nalang siyang naglaho at hindi manlang nag paalam saamin. 

"Mahabang kwento. do you have time? para naman maka catch up tayong dalawa." maikling sagot niya na para bang wala lang sakanya. actually Sandro is a guy and he's always broken hearted. wala siyang kamag-anak dito sa pilipinas dahil lahat ay nasa Italy, they are also aware about Sandro being a guy. his family is very close to mine that's why.

"hindi ko pa alam. bigay mo nalang saakin ang number mo para i-text ko nalang sayo." sabi ko, saka ko inabot ang cellphone ko kay Sandro.

"Here, text me when you are free. Bibisitahin ko narin sila Tita, maybe next week." ngiting sabi niya saka bigla akong niyakap. I missed him. it's been ten years maybe ang huling pag kikita namin kaya naintindihan ko kung bakit sobrang higpit ng yakap niya.

"I think you need to go. Someone's already throwing a dangerous look." saad ni Sandro saka bumitay sa pagyakap. lumingon ako sandali at nakita ko sya sa labas ng kotse at naka sandal habang masama ang tingin saaming dalawa. 

"Sure. Ingat ka pauwi." tanging nasabi ko dahil sa sobang dilim na ng pag titig niya saakin kaya pati ang mga binti ko ay halos mangatog na. sumakay agad ako pero hindi nakaligtas saakin ang huli niyang sinabi bago ako pumasok sa kotse.

"Damn it!" mahina pero sapat na para marinig ko. I don't understand it kung galit ba siya o nag seselos, kung galit namn siya bakit? I don't remember doing things he actually doesn't like.

Sa sobrang tahimik ng aming byahe pauwi at halos tunog nalang ng sasakyang ang naririnig namin, si Prince kasi ay nakatulog na n7ung pagkabili ko ng marshmallow. Wait, may nag text nga pala kanina. muntik ko na makalimutan dahil sa nangyari kanina. I opened my phone and I received a message from Ken. 

From: Ken  

"Do you have time next week? It's Isabelle's 5th birthday. Make sure to come, bring Prince with you as well."

To: Ken 

"Sure, I'll try." reply ko. 

Sumandal ko upuan at nag ayos ng upo ng mapansin kong  binalingan ako ng malamig na tingin ni Ravier kaya napatigil ako at hindi na muli pang gumalaw hanggang sa makarating kami sa bahay. Pag baba ko ay dumiretso ako sa backseat upang buhatin si Prince papunta sa kwarto niya. binaba ko si Prince sa kanyang kama saka tinanggal ang sapatos at pinalitang ng damit na pantulog.

habang naglalakad ako palabas ay nag uunat ako dahil medyo mabigat na si Prince medyo sumakit ang balikat ako. pagkasara ko ng pinto ay nagulat ako dahil nandun si Ravier at nakasandal sa tabi ng pinto. he's still have that intimidating and cold look. I was about to take a step when I heard him said....

"Don't ever sing again, it doesn't suit you" nakatitig habang sinasabi niya saka umalis na parang walang nasaktan sa sinabi niya. I feel pathetic, I though he like what I did but he doesn't. Like what I've always felt my heart is being ripped again and again until I felt numb.

Kailan kaya niya magugustuhan ang mga bagay na ginawa ko para sakaniya? bakit lahat nalang ng saakin ay ayaw niya? is it because I'm not worth of it? or it's not just for me? 

Minuto lang ang pinalipas ko saka ako sumunod sa kwarto namin para matulog. I saw Ravier, he's sleeping peacefully like nothing have change, he will hurt you like it was nothing to him. ba't ba lagi ko nalang siya na m-misunderstand? akala ko may nararamdaman na siya saakin dahil sa mga pinapakita niya, pero wala lang pala yung meaning. it's just me that hoping for us to have a better relationship.

I walk towards our bed and lay beside him. I look at his handsome face, at sinabi ang mga katagang gusto kong sabihin sakaniya.

"Sana may magawa akong bagay na makapagpapasaya sa'yo. If I could give you one thing in life, I would give you the ability to see yourself through my eyes, only then you would realize how special you are to me" mahabang saad ko sa kay Ravier na tulog. before I sleep I kissed him first dahil minsan ko lang siya mahalikan.