Sil Gözünün Yalnızlıklarını

75.Bölüm

Cemal'in güldüğünü duyunca gergince Barış'ların yanına gittim. Barış da gülüyordu. Öylesine gülüyorlardı ki sanki dünyanın en komik anının içindeydik. Sorgular gibi ikisini de süzerken Barış beni yanına çekmişti. "Ne oluyorsunuz?" Barış'ın fazla gülmekten dolayı gözünden akan yaşları sildim ve kocaman gülümsedim. "Cemal'e sırrımızdan bahsettim." "Hangi sırrımız?" "Bu hastalıktan Nisa... Ama sen bakma buna ya bu istesek de ölmez." "Tövbe de ya... Niye isteyeyim ki ben öyle bir şeyi." Barış'ın dudağına uzun öpücükler bırakırken o da bedenimi sarıp beni kendine çekmişti iyice...

Barış bana bakarken gülümsedim ve kollarımı boynuna doladım. "Bu olmadı ya... Ben öğrenince ağladık, sen öğrenince güldünüz olmaz ki." Cemal gülerken ben de güldüm. "Ben de önemli bir şey deyince boşandınız sanmıştım. Oğlum kanser dediğinde bir korkutucu geliyor ama sen de Barış'sın. Neleri atlattın sen. Hem daha başındayız. Ölmeyeceksin." "Cemal dediyse tamamdır. Kesin ölmüyorum." "Yaa... Ben de demiştim ölmezsin diye..." Barış bana bakarken dudağına doğru eğildim ve gülümsedim. O da uzun bir öpücük kondurmuştu. "Senin yolunda yaşıyoruz zaten Nisa Hanım." "Hmm... Sevdim bunu."

...

"Nisa ilk buluşmada bir kızı nasıl mutlu edersin? Yani sen Barış ne yapsa mutlu olurdun ilk buluşmanızda?" Cemal'in sorusuyla Barış'a baktım ve gülümsedim. "Barış ile ben ilk buluşmamızda ne yapmıştık biliyor musun?" "Pek sayılmaz." "Yani planlı olarak ilk buluştuğumuz gün de böyleydik biz. Sadece arkadaş olduğumuzu söylüyorduk ve birbirimizi öpmüyorduk." "Nisa dar ve mini bir elbise giymişti. Saçları uzundu. Elbisenin sırt dekoltesi vardı ama saçları ile kapatmıştı." "Vay be... Bu çocuk bana abayı yakmış." "Uğruna her şeyimi yakarım sen gel yeter." "Ben seninleyim zaten aşkım yakma bir şeyi şimdi."

"Ya Barış şu kızı bir bırakır mısın bir fikir alacaktım..." "Barış'la her saniye aynı şeyi yapmak isterim ben Cemo. Benim üzerimden başkalarına yürüyemezsin." "Kimselere benzemez aşkım." Barış'a bakıp gülümsedim ve dudağına minik bir öpücük kondurdum yeniden. "Seni seviyorum." "Ben de..." Barış'ın elleri bacaklarıma dokununca kıkırdadım. Sürekli temas kuruyorduk. Ve bu ikimizin de hoşuna gidiyordu. Ensesindeki saçları okşarken Cemal'e baktım. "Bak Cemal'im..." "Allah Allah?" Barış'a bakarken gülümsedim ve Cemal'e baktım. Onu kıskanması saçmalıktı.

"Canım bak şimdi, Cemal'im bir kızı mutlu edeceksen genel düşünme onunla ilgilen. Herkes aynı değil. Herkesin zevkleri duyguları yaşayış tarzı farklı. O yüzden sadece onun seveceği şeyleri düşün. Düşün ama sakın kıza ilk günden eve mi gitsek, yok yalnız kalalım, yok evlenelim deme döver seni." Cemal düşünürken Barış da bana bakmıştı uzun uzun. "Eve mi gitsek Nisa?" "Ya arsız kedi susar mısın iki dakika?" Ben gülerken Barış da gülmüştü. "Yalnız kalalım." "Ya Barış ya..." "O zaman yeniden evlenelim." Yanaklarım kızarırken gülmeye başladım.

"Buldum işte kızımın hilesini buldum. Yanakları kızarınca daha da güzel oluyormuş ama bu." Bacaklarıma öpücükler bırakırken gülümsedim ve boynunda tutup başını geriye çekip göğsüme yasladım. "Uslu olur musun?" "Olurum ama buradayken sadece. Şşş eve mi gitsek?" "Döverim seni..." Barış gülerken ben de sinirle gülüp yanağını ısırdım yavaşça. "Tamam ilk tanışmamıza gönderme yapsam?" "Sen yap ama Barış asla asla asla yapmasın. Sinir bozucu egoist." Barış konuşurken ne diyeceğini tahmin edip onu taklit ettim aynı anda.

"Haklı bir ego ama..." Ben gülerken yine konuşacaktı ki yine aynı şekilde araya girdim. "Allah Allah?" Barış gülerken ben de güldüm ve ağzımı açtığımda Barış'ın konuştuğunu duyunca gülümsedim. "Ne kadar da iyi tanıyorum seni gördün mü Barış?" "Ben öyle konuşmuyorum bir kere. Öyle heyecanlanıp saçlarımla oynamam liseli kızlar gibi..." Barış bana bakarken gülümsedim. "Ya bakma aşkım..." Barış hâlâ bakarken kıkırdadım. "Ya çok tatlısın yapma..." Barış gülerken saçlarımla oynadığımı fark edip başımı onun göğsüne gömdüm. "Liseli kızım benim. Serseri..." Barış belimi sıkıca sararken gülümsedim.