╯𝕐𝕠𝕦𝕣 𝕖𝕪𝕖𝕤╰ 『ℍ𝕪𝕦𝕟𝕝𝕚𝕩 𝕗𝕗』

♡~9~♡

𝗙𝗲𝗹𝗶𝘅 𝗽𝗼𝘃

Εδώ και μισή ώρα περιμένω μαζί του μέσα στο δωμάτιο μου να σταματισει η βροχή . Έχει καθίσει δίπλα από το παράθυρο φορώντας τα ρούχα μου που του έδωσα προολιγου και εγώ βρίσκομαι στο κρεβάτι ξαπλοτος αγκαλιά με το μαξιλάρι.

Δεν έχω ιδέα πως καταλήξαμε έτσι.....Υποτίθεται θα του έδειχνα λίγο την πόλη και μετά θα γυρνούσα σπίτι ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ ΤΟ ΠΛΆΝΟ.

Όμως αντί για αυτό ήμουν στο μικρό παρκακι μου με αυτόν να με έχει αγκαλιά.....δεν είμαι σίγουρος γιατί τον άφησα να με αγκαλιάσει.

Θελω να πω με τράβηξε πάνω του και όταν ένιωσα την ζεστασιά του και αυτή την μυρωδιά έμοιαζε σαν να παραλεισα κι ας ένιωθα πως έκανα λάθος,δεν ήθελα να βγω από τα χέρια του.

Και τώρα ειμαστε εδώ.......Εφόσον δεν τον άφησα να οδηγήσει στην βροχή γιατί ποιος ξέρει τι μπορούσε να του συμβεί?!Όχι ότι νοιάζομαι να απλά μετά θα ένιωθα υπεύθυνος......αυτό είναι όλο......μάλλον.....

-Δεν βλέπω να σταματάει,είπε σπάζοντας την ησυχία γύρο μας.
-Θα σταματήσει σε λι-εκανα να πω αλλά με διέκοψε ο δυνατος ήχος της βροντης που εσκισε τον ουρανό στα δύο φωτιζοντας το δωμάτιο με την λάμψη της.

Αυθόρμητα έσφιξα ακόμα ποιο σφιχτά το μαξιλάρι πάνω μου κλείνοντας τα μάτια. Δεν μου άρεσε ποτε αυτός ο ήχος αλλά ούτε και το θέαμα του κεραυνού στον ουρανό,φαινόταν ποιο πολύ τρομακτικο στα μάτια μου πάρα όμορφο όπως στους περισσότερους.

-Φοβάσαι?Ρώτησε κάνοντας με να ανοίξω τα μάτια μου.
-Όχι,απάντησα και αυτός χαμογέλασε γυρνώντας πάλι το κεφάλι του προς το παράθυρο.Σιωπή επικράτησε ξανά...

Χωρίς να τον θέλω στράφηκαν προς αυτόν παρατηρώντας τον σιωπηλά. Η μορφή του ήταν το ίδιο μαγευτική όπως πάντα σαν να βγήκε από παραμύθι.Ωρες ώρες πιστεύα πως είναι ψευτικος,πως γίνεται κάποιος να είναι τόσο όμορφος?Από την πρώτη στιγμή που τον είδα μου έκανε εντύπωση η φυσιογνωμία του κι ας μην το παραδεχομουν.