╯𝕐𝕠𝕦𝕣 𝕖𝕪𝕖𝕤╰ 『ℍ𝕪𝕦𝕟𝕝𝕚𝕩 𝕗𝕗』

~♡24♡~

Felix pov

Είχαμε πλέον φτάσει στην σχολή χώρου κι είδη πριν ανοίξουμε την πόρτα άκουγαμε την δυνατή μουσική.

Μπαίνοντας μέσα η θέα ήταν

Εμ

Εμμ

Αν πω τραγική μάλλον δεν θα χαρακτηρίσω πλήρως την κατάσταση.

Ο Han με τον Minho προσποιουνταν πως χόρευαν ταγκό ΜΗΝ ΡΩΤΑΤΕ ΓΙΑΤΙ ΚΙ ΕΓΩ ΑΥΤΟ ΑΝΑΡΩΤΙΈΜΑΙ και ο IN χτυπιοταν στην μουσική μόνος του like εντελως μόνος του ενώ ο Bang Chan είχε κάτσει στο πάτωμα με βλέμμα απογοήτευσης δικιολογιμενα θα έλεγα 🥲

Φανταστείτε αν ήμασταν όλοι μαζι τι θα γινόταν.Ο κακός χαμός κι λίγα λέω ε?

-Βλέπω το διασκεδάζετε
-Προετοιμαζομαστε για το πα-

Πήγε να πει ο Jeongin αλλά τον διέκοψε νευρικά ο Chan φωνάζοντας για να ακουστεί.

-Για το ΠΑΝΈΜΟΡΦΟ μάθημα που θα γίνεται εδώ από αύριο θέλει να πει ο IN ναι ναι.
-Α εεεε ναι υπέροχη προετοιμασία χεχε

Τώρα αν πω πως φοβαμαι για τον ψυχολογικό κόσμο των παιδιών που θα διδαχθούν χορό από αυτούς τους τρελούς θα είναι κακό ε?

Ο Hyunjin χαμηλωνε την μουσική για να μην χρειάζεται να τσιριζουμε για να συζητήσουμε και μιας που είχα τους περισσότερους εδώ είπα να εκμεταλλευτώ την κατάσταση για να καταλάβω κι εγώ τι γίνεται.

-Λοιπόν για πείτε τώρα πως καταλήξατε να γνωριστητε όλοι εννοώ πέρα από εμενα κι τον Chan που μένουμε Σεούλ κι τον Changbin που μένει Ιαπωνία το μόνο που ξέρω είναι ότι ο IN ήρθε από το Μπουσαν?

-Ναι ήρθα από Μπουσαν έχω αλλάξει αρκετές πόλεις κι χώρες θα έλεγα σε μια από αυτές γνώρισα κι τον Seungmin ενώ με τον Hyunjin ήμουν στο ίδιο σχολείο στην Γερμανία.

-ΠΕΡΙΜΈΝΕ Hyunjin ήρθες από Γερμανια-
-Πηγα εκεί τα τελευταία μου χρόνια του λυκείου έπειτα ο Minho μετακόμισε Σεούλ και σε τακτά διαστήματα ερχόμουν Κορέα όμως αφού τελείωσαν τις σπουδές μου αποφάσισα να εγκατασταθω στην χώρα που κατάγομαι.

-Wow...εμμμ και οι γονείς σας?
-Ζουν Γερμανία με την αδερφή μας

Μου απάντησε ο Minho και έπειτα συμπλήρωσε

-Τον Bang Chan τον γνωρίζω από τότε που ήρθε εδώ ο οποίος μου γνωρισε τον Han και τον Changbin.Θα έπρεπε να με θυμάσαι σίγουρα θα με είχες παιτιχει καμιά φορά?

Σίγουρα θα έπρεπε να είχα παιτυχει είτε τον Lee Know είτε του Han χωρίς να δώσω σημασία όμως.Υπήρχε ένα διάστημα που δεν μιλούσε ούτε στον Chan όσο τώρα τελευταία.Γενικα δεν ενδιαφερομουν για το τι γινόταν γύρο μου.Ημουν κλεισμένος στον δικό μου κόσμο που όσο περίεργο κι αν φαίνεται μπορεί να το έκανα για να προστατευτω όμως εκεί μέσα ήταν όλα πολύ χειρότερα που βυθιζομουν κάθε μερα κι περισσότερο.Ο Ψυχολόγος με βοηθήσε αν όχι πολύ,αρκετά για να αρχίσω να ζω τουλάχιστον στο τώρα.Για αυτό τους τελευταίους μήνες ήμουν καλύτερα.