𝗙𝗲𝗹𝗶𝘅 𝗽𝗼𝘃
Λοιπόν νομίζω πως να πάρουμε το αυτοκίνητο του Minho χωρίς να το πάρει είδηση ήταν ακραίο. Καταλαβαίνετε τι εννοώ όλοι ξέρουν τι είναι να νιώσεις την οργή ΤΟΥ MINHO.
Προειδοποίησα τον Hyunjin πως θα μπλέξει αλλά δεν με ακούει!!!
-Αφου δεν ανεβαίνεις στην μηχανή τι να σε κάνω?!
-Μπορούσαμε να πάρουμε ταξί ή λεοφορειο!
-Δεν είναι το ίδιο,μην σε νοιάζει έχω αντιμετωπίσει πολλές φορές το αδερφό μου και αν είμαι τυχερός δεν θα το καταλάβει καν.
Οκ ας ελπίσουμε να μην το καταλάβει.Οταν φεύγαμε όλοι ήταν ακόμα στην κουζίνα οπότε ήταν εύκολο να πάρει τα κλειδιά.Στην επιστροφή δεν ξέρω τι θα κάνει...Αλήθεια δεν ξέρω 🙂
Τουλάχιστον στο αυτοκίνητο νιώθω περισσότερη ασφάλεια και ξέρει να οδηγάει οπότε είμαι καλά προς το παρόν '-'
-Κινεζικο,Ταιλενδεζικο,Ιταλικό?!?!
-Ε-ε?
-Τι θες να φάμε Lix?
Με ρώτησε καθώς έστριψε απότομα σε μια γωνιά με έμενα να γερνω χτυπώντας το κεφάλι μου στο τζάμι.Δεν είμαι σίγουρος τελικά αν φταίει το όχημα ή τρόπος οδηγήσεις του.Παει κι η σιγουριά για την ασφάλεια μου στο αυτοκίνητο.
-Χτυπισες?!
-Οχι ιδέα σου.
-Συγγνώμη.Να δω που-
-Hyunjin τα μάτια σου στον δρόμο!
-Καλααα μην βαράς!
-Γιααχχχ τι θα κάνω με εσένα?!
-Προς το παρόν θα φας μακαρονάδα.
Απάντησε και ως απάντηση γέλασα συμφωνοντας μαζί του.Οποτε Ιταλικό για σήμερα γουαι νοττ.
Στην μικρή διαρκεία που κάναμε για να φτάσουμε εκμεταλευτηκα την σιωπή που υπήρχε γυρο μας ακουμπώντας το κεφάλι μου στο παράθυρο σκεπτόμενος.
Κανονικά τέτοια ώρα θα βρισκόμουν στο δωμάτιο μου ακουγόντας μουσική ή ποιο πιθανό θα ήταν να κοιμόμουν.
Συνήθως δεν έτρωγα το μεσημέρι. Χωρις να υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος απλά δεν είχα όρεξη. Μέχρι βέβαια που η θεία και ο Chan ανοισυχισαν και ξεκίνησα να τρώω με το ζόρι.
Πως γινεται μέσα σε λίγες μέρες να έχουν συμβεί τότες αλλαγές.Εχουν αλλάξει τόσα πολλά και όχι μόνο καταστάσεις ή η καθημερινότητα μου αλλά και τα αισθήματα μου για τους άλλους ανθρώπους.
Έκανα καινούριους φίλους βασικά έκανα φίλους γενικά θέλω να πω να είμαι με άλλα άτομα ακουγόντας ιστορίες τους και κάνοντας πλάκες είναι ποιο διασκεδαστικο από ότι πίστευα.
YOU ARE READING
╯𝕐𝕠𝕦𝕣 𝕖𝕪𝕖𝕤╰ 『ℍ𝕪𝕦𝕟𝕝𝕚𝕩 𝕗𝕗』
Fanfiction╾╾╾╾╾╾╾╾╾╾╾╾╾╾╾╾╾╾╾╾ ≽․* Μοναξιά......στους περισσότερους ανθρώπους δεν αρέσει η αίσθηση του να είσαι μόνος σου να μην έχεις κανέναν στην ζωή σου,κανέναν να σε αγαπάει να σε προσέχει να σε νοιάζεται. Είχα συμφιλιωθει με την λέξη μοναξιά πίστευα πως...
