یک هفته گذشت و لویی همراه با نایل به مسائل داخلی قصر رسیدگی میکرد , اون مثل مرد ها لباس میپوشید اما از زیبایی هر دو جنسیت برخوردار بود
شاید در تنهایی احساس ترس هنوز هم باهاش همدم بود اما فکر به اینکه چطور با کمک ادوارد , لیام و بقیه تونست به مردم نشون بده پادشاه اصلی این سرزمین اونه بهش ارامش میداد
گاهی به اینکه یک خواجه اس فکر میکرد,فکر به اینکه مردم در موردش چه قضاوتی میکنن
حتی اگه بارها از ادوارد یا لیام میشنید که اون حرف ها اهمیت ندارن اما در دل خودش اون یه نقص بزرگ داشت
:اعلی حضرت
لویی سرشو بالا گرفت و نگاهی به نایل کرد
:بله کتابدار
ن: کالسکه بیرون منتظره ... شما اماده هستید ?
لویی نفس عمیقی کشید و از پشت میز بلند شد
:تا چند لحظه پیش کاملا اروم بودم اما الان کف دستام حس عجیبی دارم
:دلشوره نداشته باشید , مردم اعضای خانواده ی شما هستن , چطور میتونید به خونه برید و به اونها اعتماد نکنید?
:خانواده! ... من نگرانم اونها به من اعتماد نکنن
:روزی که لنستر شیاد و از قدرت به زیر اوردن فقط بخاطر شما بود , اعتماد به شما ... حالا منتظر عدالت هستن اون باید مجازات بشه با دستور شما
:من تا الان هر کاری کردم شماها کنارم بودین , حتی فرمانده ... حالا که نیستش باید خودمو ثابت کنم
نگاهی به نایل کرده و براه افتاد , نفس عمیق میکشید و با افکار منفیش در نبرد بود
سوار کالسکه شد و بعد چند دقیقه رسیدن به میدان اصلی سرصدای مردم چیزی بود که به گوش میرسید
لویی کمی از پرده رو کنار زد , دیدن اون جمعیت دلهره اور بود اما این اولینباری نبود که مردم رو میدید
روزی که تونست لنستر رو از تخت پایین بکشه اون جمعیت پشتیبانش بودن
از کالسکه پایین اومد و گارد سلطنتی همراهش سمت تخت رفتن
وقتی به تخت رسید چرخید و برای مردم دست تکون داد
:درود برمردمی که با قلبشون به من اعتماد کردن ... حالا زمانی رسیده که خیانتکاری که به اعتماد شما لطمه زد رو به دستتون بسپارم , درسته که من باید حکم کنم اما جایگاه شما برای رسیدن من به اینجا اونقدر با ارزش هست که این بار رای شما نظر منه ...
مردم شروع کردن به تشویق و تمجید از لویی تا اینکه با اشاره ی دستش دو سرباز لنستر رو دست بسته به وسط میدان اوردن
مردم شروع کردن به هو کردن و پرت کردن گِل به سمت لنستر
دست لویی بالا رفت و مردم کم کم توجهشونو به او دادن
