DS #4: Our Bloody Life

Kabanata 6

Maaga akong nagising para magluto. Hindi pa rin nawala ang inis ko kagabi. He is so mean. Nakabusangot ang mukha ko habang naghihiwa ng sibuyas at kamatis. Fried rice will beside nakakain na rin naman ako ng tinapay na binayaran niya no’ng nakaraan at pinares ko sa kape.

“Hala, may panlinis kaya siya sa sugat niya?” bulalas ko. Napatigili ako sa paghiwa ng biglang may pumasok na magandang ideya sa utak ko. Nilagay ko sa aking baba ang kamay ko, “Hmm…” Tumango-tango ako at pagkatpos ay kumaripas ng takbo sa loob ng kwarto ko. Kumuha ako ng first aid kit saka lumabas ng bahay.

6 AM, nasa labas ako ng bahay niya. Tinry kong sinilip ang hole na nasa pinto pero wala akong makita. I pushed the door bell thrice, sunod-sunod. Para naman magising kaagad siya. I waited for a minute when the door opens. Ngumiti ako ng makitang lumabas siya.

Magulo ang buhok niya at halatang bagong gising, “What the hell are you doing here? It’s still early para umalis,” sambit niya. He messes his hair some more. My eyes wandered, ngayon ko lang napagtanto na nakasuot lang pala siya ng kulay puting sando, batak na batak ang katawa, hulma na hulma ang abs niya. I suddenly covered my mouth using the small bag while looking at his sexy body. Damn ang sexy niya. My eyes went lower. I stopped in wide eyes, I gulped. Nakasuot lang siya ng boxer short, “Hey! What are you looking at?” he asked.

Maagap ko namang sinalubong ang malisyoso niyang tingin. Namula ang mukha ko dahil sa nakita, “W-Wala naman,” nauutal kong sambit. Ang init ng pisngi ko. Bakit ko ba naisipang pumunta ng ganito kaaga? Mariin akong pumikit.

“Hindi puweding wala! Oh sh*t,” nataranta siyang hinila pababa ang laylayan ng pang-itaas niya. Tumungo naman ako para hindi tumingin. Hay! Ano ba ‘tong ginawa ko? “Doctor ka! Alam mo naman kung bakit kami ganito kapag umaga!” mabilis pa sa kidlat ang pag-alis niya sa harapan ko. Lumipad ang buhok ko at muntikan ng mabasag ang eardrums ko sa lakas ng pagsara niya ng pinto.

Napapadyak ang mga paa ko habang nakatitig sa kaniyang pinto, “Gusto ko lang naman tingnan ang sugat mo!” sigaw ko. Napatingin naman sa ‘kin ng may pagtataka ang bagong labas na kapitbahay. Tumaas ang isang kilay niya. Pilit akong ngumisi, “May kinausap lang po,” sabi ko sa kaniya habang dumadaan siya. Agad akong tumakbo patungo sa unit ko. Tinapon ko ang kit sa couch.

“Nagsayang lang ako ng oras, sana naluto na ang breakfast ko.” I pouted my lips. Muli kong sinimulan ang paghihiwa ng mga ingredients. Napadiin ang pagtiklop ng mga labi ko dahil sa pagpasok ng imaheng iyon sa isip ko, “Hays! Bakit ko ba iniisip ‘yon?!” malakas kong sigaw. I gritted my teeth. Nalaglag ang balikat ko, “Ay malaki!” bulalas ko sa biglaang pagtunog ng doorbell. Kasing lakas ni David ang paghiwa ko ng sibuyas at masamang tumingin sa bandang pintuan.

“Sino ba ‘yan?! Ang aga-aga!” I stomped my feet walking toward the door. Pagbukas ko ay parang dinaanan ng anghel ang mukha ko. Kumikinang ang gwapo niyang mukha kahit na nakasimangot at magulo ang buhok niya.
“Cholo…” sambit ko. I intertwined my fingers and moving my body. Napayuko ako habang patago na ngumingiti. Sinundan niya ako.

“See? Galit ka kasi maaga akong nandito. That’s what I felt too, stupid,” he said. Nawala ang kaninang paglipad ng imahenasyon ko. Marahan niyang tinulak ang balikat ko para pumasok. Nakasuot na siya ngayon ng boarder short, gano’n pa rin ang pang-itaas niya.

“Stupid ka rin!” sigaw ko. Nakasunod ang titig ko sa likuran niya. Feel at home?

“What’s your breakfast? Cook for two,” he said. He groaned and sitting at the couch. I rolled my eyes. Dahan-dahan din siyang humiga kaagad, he crosses his legs and close his eyes.

“Magluluto pa lang ako,” sagot ko sa kaniya.

He opened his eyes, hinanap ako ng mga mata niya, “So, the first thing you did after waking up is going to my condo? Are you that crazy for me?” he asked, raising his right brow. Parang gusto ko na lang magsuka sa harapan niya. I covered my mouth not because I feel like laughing it’s because I feel like throwing out.