DS #4: Our Bloody Life

Kabanata 32

Cholo's POV

"Can you help me with this?" I asked him. Nilagay niya ang kaniyang baba sa ibabaw ng tungkod niya. He's looking at the folder I placed above the table.

"You should rest, Cholo. We can talk about it tomorrow," sagot niya. Malakas akong sumandal sa likuran ko. Umiling ako sa kaniya habang ginugulo ang buhok ko.

"Sabihin mo na lang kung tutulungan mo ako! I wanna get rif of this sh---," tumabingi ang mukha ko at napaharap ako sa kanan. Uminit ang pisngi ko kung saan tumama ang palad niya. Bigla kong nalasahan ang dugo mula sa bibig ko. I bite my lips.

"Don't ever raised your voice at me, Cholo!" he exclaimed angrily. Napayuko ako dahil sa inasal.

"I'm sorry," I whispered. I clasped my hands.

Narinig ko ang pagbuntong-hininga niya saka niya kinuha ang mga papel, "Go home," malamig niyang sambit. Naiwan akong nakayuko at nawawalan ng pag-asa.

"Kahit minsan lang, sumunod ka naman!"

"YOU AND YOUR PRIDE!"

I can't do what I want. Sana nahabol ko na ang gonggong na Israel na 'yon. I will crash him kapag nagkita kaming dalawa. Kumuyom ang kamao ko bago tumayo mula sa upuan. Inayos ko ang suot kong coat saka naglakad paalis sa lugar.

Pag-uwi ko ng condo ay huminto ako sa tapat nito. I glanced at her door. Merong dalawang lalaking nakabantay. I sighed and walked towards her room kahit umaga na.

"Sir," bati nila sa 'kin. I raised my hand at them. I wanna see her asleep. Ngumiti ako ng mapakla, I wanna see her asleep because she doesn't want me if she's awake. I shook my head. What a life? All of the things I did goes back on her. Pity me, I lost her.

I saw her door opened. Agad akong tumalikod but I eventually glanced at her. My brows knitted when I saw her look like a lost baby. She pulled her hair down.

I stepped my feet forward. My heart feels like crumpled when I saw her crying. The guards are just looking at her.

"CHOLO!" she shouted.

Bigla akong bumalik sa sarili ko. She called me. Hindi ako makagalaw at makapaniwala sa pagtawag niya sa 'kin. Maybe I am dreaming dahil hindi siya nakatingin sa 'kin. My heart bummed out. Ang sakit para sa 'kin na pakinggan na tinatawag niya ang pangalan ko at hindi ako makalapit sa kaniya. I was stunned.

"Baby," I whispered. My eyes welled up with tears.

"Cholo, nasa'n ka? Please...where are you?"

Napangiti ako habang umaagos ang mga luha ko. I stepped my feet twice and I stop. I continued until she saw me.

"Baby," I said. I sobbed and stop myself from crying. I feel so weak this time.

Her eyes widened, "C-Cholo," she responded and run towards me. I am dumbfounded when her arms wrapped around me. Napasinghap ako at nagtakip ng bibig. I looked up.

Unti-unti ko siyang niyapos hanggang sa humigpit ang yakap ko sa kaniya. My heart throbbed. How I miss her hug, I miss her so much.

She cried in my chest. Hinaplos ko ang buhok niya. Pareho kaming dalawa ang nahihirapan but I am trying to solve this problem. She's trembling.

"C-Cholo, nakikita ni-niya ako. N-Nandito lang siya sa paligid," pautal-utal niyang sabi. I pressed my lips together. I roamed my eyes. All I can see are the guards, "B-Bawat galaw ko ay binabantayan niya."

I bowed my head in her head. I kissed it twice, "I'll protect you, Pri. Just trust me. I'll do my best," I muttered. Humigpit ang yakap niya sa 'kin. Hindi ko rin binalak na bitawan siya dahil sa takot na baka hindi na niya ako yakapin ng ganito ulit.