🌻 Editor's Pick January 2022 ✨
🌻 Watty Awards 2023 Shortlist ✨
🌻 Watty Awards 2023 Winner ✨
|| first installment of "habit series" ||
Ramona Castillo kept on bugging Caleb Eusebio for a letter to which he couldn't give because for him, letters ar...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Nang matapos ang klase, hindi ako mapakali pagkauwi sa bahay dahil ito ang unang beses na pupunta ako sa bahay ni Ramona. Nag-iisip ako kung ano ang isusuot ko dahil baka mamaya, umuwi ang mga magulang niya. Gusto kong maayos akong tingnan kung sakali man na magkita nga kami ng mga ito.
Isa pa, birthday niya at ako lang ang inimbita niya sa bahay nila. Wala akong maisip na p'wedeng ibigay na regalo sa kan'ya dahil wala naman akong nabili. Hindi ko naman akalain na bigla niya akong iimbitahin sa kanila.
Napabuga ako ng malalim na buntonghininga bago ibinagsak ang katawan sa couch. Tiningnan ko ang oras sa suot na relo. 6:30 PM pa naman ang usapan namin at 4:40 PM pa lang ngayon. May halos dalawang oras pa ako para pumunta ng mall at maghanap ng p'wedeng maipanregalo sa kan'ya.
Nang tuluyang makapagdesisyon saka bumangon at nagpalit ng damit. Mamaya na lang ako maliligo ulit kapag pupunta na ako sa bahay nila.
Pagkalabas ko ng village, saktong may dumaang jeep na papunta ng mall kaya nagmamadali akong sumakay do'n at nagbayad ng pamasahe. Makalipas ang 15 minutes, nakarating na ako sa mall.
Para akong tanga na hindi malaman kung ano ba ang ipinunta sa lugar na 'yon dahil parang sasabog ang utak ko sa dami ng nakita ko p'wedeng bilhin para kay Ramona. Halos isang oras akong nagpaikot-ikot sa mall.
Naisipan ko pa na bilhan siya ng Instax camera dahil pakiramdam ko, mahilig siya sa gano'n at magugustuhan niya 'yon pero dahil estudyante pa lang ako at may kamahalan ang gano'ng camera, nag-isip na muna ako nang mabuti.
Sampong minuto bago sumapit ang alas sais ng hapon, napahinto ako sa harap ng isang jewelry shop. Kanina ko pa ito nadaraanan at nalalampasan pero parang ngayon lang may pumasok na idea sa isip ko. Pumasok ako sa loob ng jewelry store at nagtingin-tingin ng mga naka-display doon.
Hindi ko alam kung bakit may pakiramdam ako na pansamantala lang ang lahat ng mayroon ngayon. Bigla akong napaisip ng bagay na p'wedeng magpaalala sa kan'ya tungkol sa akin. Halos limang minuto na ang nakalipas nang magsalita ang saleslady.
"Good afternoon, sir! Para kanino po?"
Napalunok ako bago ibinaba ang tingin sa mga charm na naka-display. Para silang pastel colors na pendant at charms ng bracelet pero hindi ko maipaliwanag kung saan gawa. Itinuro ko ang parte kung nasaan nakalagay ang mga pendant para sa silver na kwintas.
