🌻 Editor's Pick January 2022 ✨
🌻 Watty Awards 2023 Shortlist ✨
🌻 Watty Awards 2023 Winner ✨
|| first installment of "habit series" ||
Ramona Castillo kept on bugging Caleb Eusebio for a letter to which he couldn't give because for him, letters ar...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Nang maubos ang apat na boteng dala ni Mark at matapos niyang makapagpahinga nang halos isang oras, umuwi na rin siya. Iniwan na niya lahat ng chips na dala niya kasama ang mga alak na inubos namin kanina.
Kahit pala beer, tatamaan din ako. Akala ko ba hindi gaanong nakalalasing 'yon? Bakit nahihilo ako ngayon sa tig-dalawang bote ng alak na ininom naming dalawa? Pakiramdam ko, karugtong talaga 'to ng hangover ko sa ininom ko kahapon, eh. Pero mas maaayos ang pakiramdam ko ngayon kaysa kanina.
Pero ang sakit pa rin ng ulo ko, 'tang ina. Anong oras na kaya? Nakatulog na naman pala ako.
Bumangon ako mula sa pagkakahiga sa couch at tiningnan ang wall clock. Pasado alas-otso na ng gabi. Ang dami pa ring kalat na naiwan kahit na nagligpit naman si Mark bago umalis. Mukhang kailangan kong magligpit nang maigi dahil puro pinagkainan ng chips. Kung hindi, baka dagain ako dito.
Masama ang loob kong tumayo para ligpitin ang mga kalat. Pinulot ko ang mga pinagbalutan ng chips, maging ang mga takip ng bote ng Colt45, saka inilagay sa trash bag. Nang makitang wala na ang mga kalat, kinuha ko na 'yon at ibinuhol, bago dinala sa labas ng bahay, kung saan nakaipon ang mga basura na kinukuha ng mga basurero sa madaling-araw.
Pero nagulat ako nang paglabas ko ng gate, nando'n si Ramona. Nakaupo siya habang natutulog, yakap ang notebook niya. Nagdalawang isip pa ako kung ano bang uunahin ko: gisingin siya at pauwiin o itapon 'tong mga basura na dala ko?
Pero dahil malapit lang naman ang basurahan, itinapon ko na muna 'yon bago bumalik sa kan'ya. Ramdam ko ang kaba ngayong kaming dalawa na lang ulit ang magkasama. Hindi ko alam kung anong sasabihin ko kapag ginising ko na siya.
'Tang ina, bakit ba dito siya natutulog?!
Tumikhim ako bago nagsalita. "Ramona."
Akala ko, magigising na siya sa pagtawag ko sa pangalan niya, pero hindi! Parang kanina pa siya dito natutulog, ah? Napabuntonghininga ako bago naupo sa harap niya. Tinapik-tapik ko ang pisngi niya at do'n ko napagtanto na medyo malamig siya. Mukhang kanina pa siya nandito, ah? Bakit hindi man lang nag-door bell?
At bakit ba kasi nandito siya?
Inalis ko na lahat ng nasa isip ko at ginising na siya nang mas mabuti.
"Ramona, gising."
Paulit-ulit ko siyang tinapik at tinawag hanggang sa tuluyan na siyang magising. Bahagya pang nanlaki ang mga mata niya nang makitang nasa harap niya na ako.
