Lã Śołitüdiñé

Дурсамж

Ахиж хэзээ ч сэрэхгүй унтаад, зүүдэндээ амьдрал эхлүүлж үзмээр.

Анх удаа чамайг зүүдэндээ харлаа. Чиний дэргэд жаргалтайгаар инээмсэглэж, гараас чинь чангаар атган далайн эргийн зөөлөн элсэн дээр хоёул хамт алхах юм. Чиний над руу харах харц хайр энхрийлэлээр дүүрэн, надад хүрэх хүрэлт бүхэн чинь үнэхээр нандигнасан хайрласан мэдрэмжийг өгөх нь яг л бодит мэт санагдана. Энэ үед л зүүдэндээ үүрд үлдэхийг, тэндээ амьдрахыг хүсэх хэмжээнд чамайг зүүдэлсэн юм. Гэхдээ нүдээ нээн зүүднээсээ сэрэхэд хоосон тааз, харанхуй өрөө л намайг угтах нь жинхэнэ амьдралдаа тавтай морил гэж байгаа юм шиг санагдана. Тэгээд л санаа алдахаас өөрийг хийж чадалгүй орноосоо өндийлөө.

Өөртөө өглөөний цай бэлдсэн болоод ширээний ард суух Пак Жимин. Бодолдоо дэндүү автахдаа шарсан өндөгөө энд тэндгүй сийчиж орхисоноо ч анзааралгүй хана ширтэн сууна. Тэрээр дахиад л дурсамжиндаа живсэн бололтой үе үехэн нүүрэндээ багахан мишээлт тодруулна.

Caramenal кафед орж ирэхдээ хажуугийн толинд өөрийгөө харсаар кассны урд очлоо. Өглөөхөн гарахдаа ямар хувцас өмсөх талаараа бодсоор тольны өмнө хэдэн минутыг зарцуулж, үсээ хэрхэн янзалвал түүнд сайхан харагдах бол гэж үсээ хааш яааш болгосоор бас л цагийн талыг зарцуулж орхисон. Тэгсээр гарахаар товлосон цагаасаа нэлээд орой гарчихсан болохоор түүнийг харах хүслэндээ кафе руу хурдлан алхсан.

"Хөөх өнөөдөр ямар нэгэн онцгой өдөр чинь юм уу? Өмнөхөөсөө арай л өөр харагдаад байх юм. Улам царайлаг болчихож" түүний хэлсэн царайлаг гэх үгэнд хацар минь ягаарсаар түүнийг ч олигтой харж чадалгүй гутлынхаа хоншоорыг ширтсээр "Б-баярлалаа" гэх ганц үгийг ичингүйрэн байж хэллээ.

"Өнөөдөр царайлаг байгаа болохоор чинь тусгайлан бэлдсэн Жонгүүгийн гарын кофегоор дайлъя" гэсээр ойрдоо уух дуртай болоод байгаа амттай кофегоо над руу сунгалаа.

"Баярлалаа. Гэхдээ энэ удаад үнэгүй авахаас татгалзаж байна" түүний гарт мөнгө атгуулахад хөмсөг нь зангирсаар

"Миний сэтгэлийг худалдах гэсний хэрэггүй шүү. Зүгээр ав л даа. Одоогоор чамд өгч чадах зүйл минь энэ болохоор"

"Үгүй дээ. Цагийн ажил хийж байж надад үнэгүй кофе өгөөд байхаар чамайг цалин авах эсэхэд чинь санаа зовоод байна. Би зүгээр мөнгөөр нь л худалдаж авъя. Бусад үйлчлүүлэгчдийн адилаар" түүний өөдөөс эв хавгүйхэн инээмсэглэхэд түүний нүд бүлтрэх шахна. Хэзээ хамгийн сүүлд чин сэтгэлээсээ инээмсэглэсэн билээ. Инээмсэглэл гэдэг зүйлийг мартаад олон жил болж байгаа мэт санагдаж байна.