29. Root of All Evils

39.4K 1.2K 417
                                    

CHAPTER TWENTY-NINE

He's back with vengeance. I can see it in his eyes.

He's back from the grave. I'm wrong. Hindi siya namatay. Hindi siya patay. He faked his death, that's what I know. Everything was just a joke. Everything was just a set-up and I was so stupid to fall for it.

Imbes na makaramdam ako ng takot sa kanila, mas nanaig ang inis at galit ko para sa mga ito.

"I thought you were dead. I guess, I got fooled." Pinukol ko ito ng masamang tingin.

He fooled all of us. Napaniwala ako ng kasinungalingan niya that led me to hate Trigger. Buhay siya, he doesn't even look like something bad happened to him. He still carry that arrogance and dominant aura like he always is.

Hindi ko alam kung bakit niya pinalabas na patay na siya. Hindi ko rin alam kung anong kinalaman niya sa pagkakadukot sa amin ni Badiday.

"What do you need from me, Lucas Eduardo? And why are you with them? Sangkot ka ba sa lahat ng nangyayari?" I asked him sternly.

Magkasabwat ba sila ng ama ni Trigger? Kailan pa? How did they meet? How did they know each other? They were. Trigger told me Lucas sold me to his father. I have to get answers and explanations from him, at least. Kailangan ko ring maging matatag para sa dalawang bata.

He's looking at me with such glint of hatred. I know he hates me. I know he doesn't like my existence even before. I know he thinks I'm just another burden when my parents died.

Siya ang umako ng responsibilidad sa akin na halos pinagbayaran ko rin kalahati ng buhay ko pero hindi ko akalaing aabot kami sa ganito. Hindi ko akalaing makikisangkot siya sa ganitong bagay at makikipagsabwatan sa isang demonyo.

Hindi ko alam kung anong kinalaman niya sa ama ni Trigger o kung kailan pa ito naging magkakilala.

"Conseguir el niña, llevarla a otro escondite. We'll play later," Trigger's biological father said. Kinuha ng isang lalaki si Badiday at binuhat na parang sako. Mahinang umiiyak ito.

"Don't hurt her! Not the kid!" I said firmly.

He just laughed like a devil and walked away. Wala naman akong magawa kung hindi pumalag sa inuupuan ko. Naiwan si Uncle Lucas sa harapan ko. He was standing proud.

"Hindi ko akalaing makakabingwit ka ng malaking isda sa lampa at tanga mong iyan," nang-uuyam niyang wika. "Matapos kang magpakasasa sa yaman ng pamilya, ang isinunod mo naman ay isang mabangis na lobo na nagmamay-ari ng malaking teritoryo. You just don't know how to use the resources with your own hands. My daughter tried seducing the man, but she didn't succeed. He's yours and you're not grabbing him in the neck."

Umiling siya. "If you chose the father, we'll both have everything but you're selfish."

"Hindi ako nagpakasasa sa yaman ng pamilya, you never treat me as your family. Lahat ng pangangailangan ko may kabayaran, kailangan kong tiisin kung paano niyo ako ituring. I stayed because I thought Xiana was genuine pero parehas lang kayong lahat, you never treat me as your family." Nangangalaiti kong sagot sa matandang Eduardo.

I gave him a death glare. Wala na akong pakialam kung magalit ang mga magulang ko kung nasaan man sila ngayon sa hindi ko paggalang kay uncle.

How am I supposed to respect him?

Sinampal niya ang pisngi ko, napabaling ang mukha ko sa kanan. It was a hard slap, rinig na rinig ko ang impact ng paglapat ng kamay niya sa pisngi ko. Namanhid ang parteng tinamaan ng kamay niya.

"You know nothing, Aramis!" singhal niya sa akin. "You know nothing." galit niyang sabi.

"I'm aware uncle. I know what's happening. Hindi ako ganoon kabobo. Alam kung galit na galit kayo sa akin ng hindi ko naman alam ang dahilan. I never did anything wrong to your family and you know that. Sana kung hindi niyo naman pala ako tanggap, you should have sent me to an orphanage,"

Trapped ✔ (Alpha Sigma Omicron #1)Where stories live. Discover now