အချေတော်ကိုကို

အပိုင်း ၁၈

"သား ချစ်ဖူးစာနဲ့ စေ့စပ်ဖို့ လုပ်.."
"အေဖ့!!!"
"အထွပ်မတက်နဲ့ သျှင်မင်းသစ် မင်းကောင်းဖို့ လုပ္တာ"
"အေဖ သား မစေ့စပ်နိုင်ဘူး...."ခြေလမ်း သွားဖို့အလုပ်..
"ဘာလဲ မင်းသဘောကျတဲ့ ကောင်မလေးက သာမန် ကောင်မလေး
သူနဲ့ မင်း မထိုက္တန္ဘူး သျှင်မင်းသစ်
မင်း စေ့စပ်ဖို့ပြင် မစေ့စပ်ရင် သူ ကောင်းကြောင်း မကြားနိုင်ဘူး..."
"အေဖ့!!! သူ့ကို မထိခိုက်စေနဲ့ သူထိခိုက်တာနဲ့ သား အဆိုးမဆိုနဲ့ အေဖ အခုမွ လာပီ အဖေကောင်း လုပ်ပြလို့ အဖေလို့ အသိမှတ် ပြုမယ်ထင်လား အေဖ အေဖကေလ မိသားစုကို ပစ်ပီးတော့မှ အခုမွ လာပီး အဖေကောင်း မပီသ စေချင်နဲ့ အေဖ အလုပ်တွေကြည့် လုပ်နေပီး အခုမွ ဘာာ... ချစ်ဖူးစာနဲ့ ရင်းနှီးအောင် နေဆိုလို့ နေလိုက်တယ် အေဖ အခုတော့ လြန္သြားပီ
သားနဲ့ အေမကို အသိမှတ် မပြုရင် နေပါ အေဖ သူ့ကို မထိခိုက်စေနဲ့
ထိခိုက်လို့ကတော့..တောက်!!! ဟာကြာ..."
ဆိုပီး နံရံ ကို ပြေးထိုးပလိုက်တယ်
လက်မှာ သွေးတွေ ပေရေလျက်

"ဒီမွာ တွေ့လား အေဖ သား နာကျင်တော့ အေဖ မကြည့်ရက်ဘူးမလား
သားလဲ အဲ့လိုပဲ သား ချစ်တဲ့သူကို ထိခိုက်တာနဲ့ အေဖ ဒီထက္ပို နာကျင်ကလိမ့်မယ် အေဖ"
ဆိုပီး အပြင်ကို ထွက်သွားတယ်

အော် သားရယ် အေဖ ဘယ္လို ရှင်းပြရမလဲ သားအခ်စ္ကို အေဖ မချုပ်ချယ်ချင်ပါဘူး သားရယ်
အခုက အေဖ့ မာဏ ကြောင့်ပါ
သားရယ်
သား ချစ်ရတဲ့ လူရဲ့ အေမက အေဖ့
အချစ်ဦး ဆိုတော့
အေဖက သူ့ကို ဘာမပြောညာမပြောနဲ့ ဖျတ်ပစ်ခဲ့တာမို့ သူ နာကျည်းပြီး အေဖ့ကို ခွင့်မလွှတ်နိုင်သေးတာကို သားရယ်
သူ သားတို့ကို သေဘာတူမွာ မဟုတ္ဘူး ဆိုတာ အေဖ သိတယ် သားရယ်
သားရယ် အခုတော့ သားအတွက်နဲ့ အေဖ မာဏေတြ ဖြေလျော့ ပီး သားအတွက် လုပ်ပေးပါ့မယ် သားရယ်

လွန်ခဲ့သော နှစ် ၂၀ခန့်.....

တကယ်တော့ မေ ရင်ခုံနေတယ်
မေတို့ တောင်ကြီးကနေ အေမက ဘာမှန်း မသိ ရန္ကုန္ကို တက္ကသိုလ်မှာ တက်ခိုင်းတယ်လေ
မောင်လေးက အခုမွ အငယ်ပဲရှိသေးတယ်
မောင်လေးနဲ့ မခွဲချင်ပေမယ့် ခွဲရတော့မယ်
အခုမွ ၃နှစ် ရှိသေးတယ်
မေ မောင်လေးကို သိပ်ချစ်တယ် မေ ငယ္ငယ္ကထဲက မောင်လေးလိုချင်တာလေ
မေ ၁၀တန်းအောင်တော့မှ အေမက မောင်လေး မွေးပေးတယ်
မေ့အတွက် အပျော်လွန်နေပီဆိုမှ အေမက ထဖောက်တယ်