I Was Raped By mafia Boss [Completed]

Chapter 42

Charm's P.O.V.

"Ibababa mo?...o babarilin ko to?"Michael...nakatingin lang ako kay Zyro na nakatitig lang sakin...'wag Zyro...ikaw ang babarilin nya kapag binaba mo yan'...nag-aalinlangan na yumuko para ibaba ang baril...kinagat ko ang braso ni Michael...napadaing naman sya at napalayo sakin...tumakbo ako palayo sa kanya...nakita ko pagtutok ni Zyro ng baril kay Michael...nagtutukan sila ng baril...kayang-kaya ni Zyro'ng patamaan sya pero nakita ko ang pag-aalinlangan nya...'hindi nya nga pala alam na hindi nya totoong Tito yan.'

"Iputok mo!"Michael.

"Anong problema?... Hindi mo kaya?...yan ang dahilan kung bakit hindi ka nababagay maging Mafia!...masyado kang maaawain."Michael...nawalan ng buhay ang mga mata ni Zyro...nakangisi namang nakatingin sa kanya.

"Hindi moko kagaya na walang kaluluwa...oo naaawa ako sayo...kasi mamamatay ka ng walang kalaban-laban"Zyro...umasim ang muka ni Michael dahil doon.

Napabaling ako sa kalsada ng may dumating na mga sasakyan...nangunguna doon ang sasakyan ng mga pulis...nabaling din ang tingin ni Michael doon kaya naman kinuha ni Zyro na pagkakataon na barilin si Michael sa kamay...nilapitan ng mga pulis si Michael at nilagyan ng posas habang sinasabi sa kanya ang mga karapatan nya...lumapit sa pwesto ko si Zyro.

"You okay?"Zyro...kinalas nya ang tali sa kamay ko...nilagyan kasi kami ng tali ng patakasin namin si Ace at Clover...naiiyak na yumakap ako sa kanya...niyakap nya din ako pabalik.

"Si manang*sniff*...wala na sya*sob*"Zyro...hinagod nya ang likod ko.

¶13 DAYS AFTER¶

@ROOM

Mahigit dalawang linggo na ang nakalipas ng makidnap kami at mamatay si Manang pero ang sakit parin...wala na yung nag-alaga sakin simula ng maliit ako...wala na yung sumasaway samin ni Gab kapag nag-aaway kami sa maliit na bagay...wala na yung nagtitimpla ng gatas ko bago matulog...wala na yung naghahatid sakin kapag wala sila mom...sobrang sakit...bumalik ang sakit na naramdaman ko ng mawala sina Mom...ano bang ginawa ko nung nakaraang buhay ko at nangyayari sakin to?...I'm mourning alone...I can't even look at manang at the coffin...it's too difficult for me to accept her death...I don't know if it's my fault or I just want to blame my self for what happen...pagkahatid kay manang sa huling hantungan nabalitaan nalang namin na nagpakamatay si Michael sa selda.

Everything is normal now...but my heart still hurt...everything is in the right place...but my mourn still there...every time i look back to my memories with manang I can't help but to shed in tears...everyone is comforting me...because they know I'm the one whose affected in the death of manang...but now that I'm alone I feel so helpless...I feel so alone...I feel so empty.

*tok**tok**tok*

Pinahidan ko ang luha ko at ibinaba sa side table ang litrato naming buong pamilya kasama si Manang...pumasok ako sa pumasok...si Zyro...may dala syang gatas...ipinatong nya yon sa side table...nakuha pa ng pansin nya yung litratong hawak ko kanina...tumabi sya sa tabi ko at niyakap ako...tumulo nanaman ang mga luha ko...hindi ko alam...sa tuwing may magkocomfort sakin nailalabas ko lahat ng sakit na nararamdaman ko.

"You'll be okay."Zyro...hinalikan nya pa ang tuktok ng ulo ko...inangat nya ang muka ko ngumiti sya sakin at pinunasan ang mga luha ko.

"Stop crying already...ang pangit mo umiyak*chuckles*"Zyro...nahampas ko naman sya sa balikat...'siraulo to ah'

"Lumabas ka na nga lang!"kumalas ko yung yakapan namin at nagcross arm.

"Hey...I'm just kidding."Zyro...inaabot nya ang braso ko pero nalayo ako...'ang hilig nyang manlait'...'ang galing nya talagang magcomfort may kasamang lait'

"Kidding kidding mo muka mo!...hindi ka ba marunong magcomfort?"nakakainis naman to magcomfort...nagulat ako ng hawakan nya ko sa magkabulang balikat at ihiga sa kama...inilapit nya ang muka sakin.

"Honey...ganito ako magcomfort."Zyro...at hinalikan ako sa labi...hindi ko mapigilang hindi tumugon sa mga halik nya...'ang galing nya talagang magcomfort'