မှိုင်း(Complete)

part 30(Uni)

Ring Ring

ရုတ်တရက် အချိန်ကိုက် ထမြည်လာသော ဖုန်းသံကြောင့် မှိုင်း ဖုန်းကို အိတ်ကပ်ထဲမှ ထုတ်လိုက်တော့ မင်းခက မှိုင်းလက်ကို ဖျတ်ခနဲ ဆွဲလာ၏။

မှိုင်းလက်ထဲက ဖုန်းကို မင်းခ ဆွဲယူလိုက်ပြီး စက်ပိတ်ကာ မှိုင်းလက်ကို ဆွဲခေါ် သွား၍

"ဘာလုပ်တာလဲ ဖယ်…"

မင်းခ မှိုင်းလက်ကို ကျိုးကျမတတ် ဆုပ်ကိုင်ရင်း

"မှိုင်း ကိုယ်ဘာမှ မသိဘူးလို့ ထင်နေတာလား။မေဟက်ဆန်က ဘယ်သူလဲ"

မှိုင်းက ဟက်ခနဲ ရယ်ကာ စိန်တစ်ဖျတ်ဖျတ် လက်နေသော ဘယ်ဘက်လက်ကို ထောင်ပြရင်း

"ကျွန်တော့် သတို့သမီးလောင်းလေ"

"မှိုင်းရီဝေ! မင်း…နေနှင့်ဦး။တောင်ကြီး ပြန်ရောက်မှ ဆက်ရှင်းကြတာပေါ့"

မင်းခ စကားကြောင့် မှိုင်း ဒေါသတကြီး နားရွက်ကြားမှ cosmos ပန်းကို ဆွဲယူလိုက်ကာ မြေကြီးပေါ် ပစ်ချကာ နင်းချေလိုက်ပြီး ဟွန်းခနဲ မဲ့ကာ ထွက်သွားတော့သည်။

မှိုင်း ဝါးတဲလေးထဲ ဝင်လိုက်စ‌ဉ် မင်းမြတ် ဘေးတွင် ထိုင်နေသော Dလေးကို မြင်တော့ မှိုင်း အံ့ဩတကြီးဖြင့်

"Dလေး ဘယ်လိုလုပ်ပြီး…"

Dလေးက တဟားဟားရယ်ရင်း

"ဒီမှာ Hotel နဲ့ Bar တစ်ခု ဖွင့်ထားတာနဲ့ တောင်ကြီးကို သိပ်မပြန်ဖြစ်တော့ဘူး။မင်းကလည်း နေနိုင်လိုက်တာ…"

မှိုင်းက Dလေး ပုခုံးကို ခပ်ဖွဖွ ထိုးကာ

"ငါ အခုပြန်ရောက်နေပြီကို ပွစိပွစိ လုပ်မနေနဲ့ကွာ။ဒါနဲ့…"

မှိုင်း မင်းမြတ် ဘက်ကို ကြည့်ကာ မသိမသာ မေးထိုး ပြလိုက်တော့ Dလေးက ခေါင်းခါပြကာ ငြိမ်ကျသွား၍ မှိုင်း အပိုစကား ပြောမနေတော့ပဲ မျက်နှာချင်းဆိုင် ခုံတွင် ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။

မင်းခကလည်း ခပ်တည်တည်ဖြင့် မှိုင်းဘေးတွင် ဝင်ထိုင်သောကြောင့် မှိုင်း မသိသလို ဖြင့် အသာ ငြိမ်နေလိုက်၏။

မှာထားသည်များ လာချပေးသည်နှင့် စားကြ သောက်ကြရင်း မှိုင်းနဲ့ Dလေးက အကြောင်းအရာ မျိုးစုံအောင် ပြောကြသလို မင်းခနဲ့ မင်းမြတ်ကလည်း လတ်တလော အလုပ် ကိစ္စများ ပြောရင်းဖြင့်သာ အချိန်ကုန် သွားတော့သည်။