Noah လက်ထဲက ဝိုင်ခွက်အလွတ်ကို စားပွဲပေါ် တင်လိုက်ပြီး ထွက်ခွာသွားပြီဖြစ်တဲ့ Eric ရဲ့ ကျောပြင်ကျယ်ကို လိုက်ငေးကြည့်မိသည်။
ချမ်းအေးသည့် ဒီဇင်ဘာ ညလယ်မှာတောင် သူ့နှလုံးသားက နွေးထွေးလို့နေရ၏။
"Noah...ပြန်တော့မလို့လား"
ယမကာဝိုင်းမှ Andrew လှမ်းအော်တော့ သူညာဖက်လက်ကို မြှောက်ပြလိုက်သည်။
ဒီလောက် ဒဏ်ရာလေးက ပြောပစရာ မဟုတ်ပေမဲ့လည်း စိုးရိမ်သွားသော Eric ရဲ့ မျက်ဝန်းတွေဟာ သူ့အာရုံထဲမှာ စွဲနေ၏။
မီးရောင် ထိန်လျက်ရှိသော လမ်းတစ်လျှောက်မှာ နှင်းမှုန်မှုန်လေးတွေ ကျဆင်းလာတာကို မြင်ရကာ ဆောင်းလေညှင်းဟာလည်း ခပ်ဝေ့ဝေ့။
Mansion ဆီ ဦးတည်နေသည့် Noah ရဲ့ ခြေလှမ်းတွေက ခပ်မှန်မှန်။
ချစ်ရသူ ရှေ့မှောက် မြန်မြန် ရောက်ချင်တာကြောင့် လှေကားထစ်တွေအစား ဓာတ်လှေကားကနေ သူ သုံးလွှာသို့ တက်ခဲ့သည်။
ရုံးခန်းသို့ ရောက်ခါနီးလေ ရင်ခုန်သံတွေ မြန်လာလေ။
တံခါးမခေါက်ခင် စိတ်တည်ငြိမ်အောင် ပင့်သက်တစ်ချက် ရှိုက်မိသေး၏။
"ဝင်ခဲ့ Noah"
သူ ရုံးခန်းကျယ်ထဲ ခြေချလိုက်တော့
ရုံးစားပွဲပေါ် တင်ပါးလွှဲထိုင်လျက်ရှိတဲ့ Eric က နူးညံ့စွာ ပြုံးပြသည်။
Eric ကိုယ်ပေါ်မှာ Long coat ထပ်မဝတ်ထားတော့သည့်တိုင်
ရှပ်လက်ရှည် အနက်ရောင် နှင့် ဘောင်းဘီရှည် အနက်ရောင်သည် Eric ရဲ့ ခံ့ညားသည့် အသွင်ကို ပိုမို အားဖြည့်ပေးနေကြဆဲ။
အနားရောက်သွားသော Noah လက်ကို အသာအယာ ဆွဲယူပြီး Eric က နံဘေးတွင် အသင့် ထားထားသော ဆေးဘူးကို ဖွင့်လိုက်၏။
မီးအပူ ဟပ်ခံခဲ့ရသည့် လက်ဖမိုးပေါ် ဆေးရည်တွေ တို့ထိ လိမ်းပေးလာသည်မှာ ဂရုတစိုက်။
"ကျေးဇူးတင်ပါတယ်"
မျက်ဝန်းပြာပြာတွေက သူ့အား ကြင်ကြင်
နာနာ ကြည့်လာလေတော့ Noah မှင်သက်လျက်။
