"ဒီကလေး ဆိုးလိုက်တာ"
ရုံးစားပွဲပေါ်က စာရွက်လေးကို ခေါက်ချိုးရင်း Eric ရေရွတ်လိုက်သည်။Ray နဲ့ ပါတ်သက်ရင် သူက ခွင့်လွှတ်စိတ် ကြီးမားနေ၏။ဘာလုပ်လုပ် အပြစ်မမြင်။ခုလည်း အမေကို သွားတွေ့ခြင်း ဆိုသဖြင့် သူ ဘာများ ပြောနိုင်ဦးမလဲ။Ray ရဲ့ စိတ်ကို Eric အနားလည်ဆုံးဖြစ်သည်။
"ကျွန်တော် လိုက်ခေါ်ရမလား Daddy"
"ဟင့်အင်း...သူ့ဘာသာ ပြန်လာပါစေ"
Ray က ကလေးလေး မဟုတ်တော့ဘူး။
လွတ်လပ်ခွင့်ပေးသင့်တဲ့ အရွယ်ရောက်နေပြီ။
"သွားနားတော့"
"ဟုတ်ကဲ့"
Noah သူ့ကိုဦးညွှတ်ပြီး အခန်းထဲက ထွက်သွားတဲ့နောက်...Eric စီးကရက် မီးညှိလိုက်သည်။
မျှောလွှင့်သွားတဲ့ အခိုးအငွေ့တွေနဲ့အတူ သူ့အတွေးစတွေ အတိတ်ဆီသို့....။
England မှာ Maple ရွက်တွေ ကြွေတဲ့
ဆောင်းဦးရာသီ။
တက္ကသိုလ် ကျောင်းသား အပေါင်းအသင်းတွေနဲ့ Eric...
Bar ကနေ ထွက်လာတဲ့အချိန်။
Millington လမ်းပေါ် လျှောက်လာတဲ့ မိန်းကလေးတစ်ယောက်ကို သူ မျက်တောင်မခတ်နိုင်လောက်အောင် လိုက်ငေး မိခဲ့သည်။
ပထမဆုံးအကြိမ်အဖြစ် Eric ရဲ့ အကြည့်တွေ တစ်စုံတစ်ယောက်ဆီမှာ ရစ်ဝဲခြင်း။
ညနေခင်း လေပြည်ယိမ်းရာ လွှင့်နေသော ဆံပင်အခွေအလိပ်တွေ။
အဝါရောင်ဖျော့ဖျော့ ကုတ်အင်္ကျီရှည်နဲ့လိုက်ဖက်တဲ့ ကိုယ်ဟန်။
နေရောင်အောက်က ဝင်းဖန့်ဖန့် အသားအရည်က တမူ ထူးခြားတဲ့ အလှတရားပဲ။
လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ပွေ့ပိုက်ထားသည့် စာအုပ်ထူကြီးရဲ့ မျက်နှာဖုံးမှာ Cambridge University ဆိုတာကို သူ ဖတ်လိုက်ရသည်။
စမတ်ကျတဲ့ ခြေလှမ်းတွေနဲ့ ထိုမိန်းကလေးက
Eric ရဲ့ ရင်ကို လှုပ်ခတ်စေခဲ့၏။
Sofia....
Scholar ကျောင်းသူ Sofia က
မြန်မာ--ဗြိတိသျှ ကပြားမလေး။
