မာနေတြျဖင့္ စတင္ခဲ့ေသာ

အပိုင္း ၃

[ Zawgyi ]

'ေရာ႕...စားလိုက္ '

ကမ္းလာတဲ့ ေပါင္မုန္႔နဲ႔ ေကာ္ဖီကိုင္ထားေသာလက္ကို မ်က္နွာလႊဲလိုက္ရင္

'ရိုး.. '

'စားမယ္ စားမယ္ တကယ္ပါဘဲ '

'ရိုး ငါဟိုေရာက္ရင္ ေတာ္ေတာ္နဲ႔အားမွမဟုတ္ေတာ့ဘူး အဲ့တာ.. '

'ငါသိတယ္!! နင္ ငါ့ဆီစာလည္းေရးဖို႔မအားသလို ဖုန္းလည္းမဆက္နိုင္ဘူးဆိုတာ '

ရိုးစိတ္တိုစြာနဲ႔ ေျပာလိုက္မိေသာေၾကာင့္ ႐ြက္ေႂကြမွာ မိမိကို အားနာသလို ပံုစံျဖင့္

'ဘာလို႔ငိုေတာ့မယ့္ပံုလဲ မသိရင္ ငါကဘဲနင့္ကိုအနိုင္က်င့္ေနတာက်ေနတာဘဲ '

' နင္ေျပာတာက မွန္ေနတာကိုး'

'ရတယ္ နင္က အားမွမအားတာ'

'ငါအခ်ိန္ရရင္ ရသလို ဖုန္းဆက္ပါ့မယ္ စိတ္ေတာ့မဆိုးဘူးမလား '

'.......'

' ငါ မၾကာမၾကာျပန္လာမယ္ေလေနာ္ '

' တကယ္လားး'

'အင္းေပါ့ ဘာလို႔ညာရမွာလဲ '

'အင္း ၿပီးေရာ '

ၿပံဳးရီရီဆိုေတာ့မွသာ ႐ြက္ေႀကြစိတ္ေအးမိသည္။

ရိုးက စိတ္ဆိုး ေဒါသျဖစ္ရင္ေတာ္ေတာ္နဲ႔ စိတ္မေျပတတ္သလို စိတ္ႏုတဲ့သူမို႔ ႐ြက္ေႂကြပိုသတိထားရသည္။

႐ြက္ေႂကြမွာ အေဒၚျဖစ္သူ ေဒၚသူဇာနဲ႔ နိုင္ငံျခားမွာ အလုပ္လုပ္ရင္း ေက်ာင္းတက္ေနရသူျဖစ္သည္။႐ြက္ေႂကြတို႔မွာ ရိုးကဲ့သို႔ မ်ိဳးႀကီးေတြမဟုတ္ဘဲ အေနအထားတစ္ခုထိ ႀကြယ္၀ခ်မ္းသာပါသည္။

'ရိုး '

'ဟင္ '

'ငါေလ နင့္ကိုမခြဲခ်င္ဘူး '

' ဒါဆို မသြားနဲ႔ေတာ့ ငါရွာေကြၽးနိုင္တယ္'

' ဟက္..'

'ဘာရီတာလဲ ငါက မၾကာခင္ေက်ာင္းၿပီးေတာ့မယ့္သူ '

ရိုးေျပာတာ မမွားေပ။ မၾကာခင္ ေက်ာင္းၿပီးလို႔ လုပ္ငန္းခြင္ထဲသို႔၀င္လ်ွင္ ႐ြယ္တူေတြထက္ သာတဲ့ေနရာမွာ ေနရာရနိုင္ဖို႔ ဘြဲ႕ရလက္မွတ္တစ္ခုႀကီး ရွိေနၿပီေလ။