ARİÇEM

Yeni Ev

Sabah güneşin ilk ışıklarıyla gözlerimi açtım. Yanık kokusu her yeri sarmıştı. Gözlerim acıyordu. Herkes uyurken sadece Jason ve Noah'un hâlâ ortalıkta olmadığını fark ettim. Andela'ya gözlerim takıldığında yine kendimi berbat hissetmeye başladım ve hemen başımı çevirdim. Jack Andela'nın yanına uzanmış uyuyordu. Bütün gece acısını hafifletecek bir şeyler aramıştı ormanda.
Hâlâ dumanların yükseldiği kalıntılara yaklaştım. Hiçbir şey kalmamıştı. Evimizden,eşyalarımızdan geriye hiçbir şey kalmamıştı. Ellerimi cebime sokup korkunç manzara karşısında başımızdan geçenleri düşündüm. Kim evimizi yakmak gibi bir işle uğraşırdı ki ? Walter'ın bu kadar ufak şeylerle ilgileneceğine ihtimal vermiyordum. Riddle da Walter gibi büyük işlerin adamıydı. Ama mutlaka Walter'ın emrinde bir yığın kişi vardı. Saklayanlar veya apaçık onun tarafında olanlar vardı. Riddle gibi. Şu rüyamda ismini duyduğum iki kişi yapmış olabilirdi. Jackson'a isimleri tanıyıp tanımadığını henüz soramamıştım. Ama bizden taraf olmadıklarından artık emindim. Onlar da Walter'ın yanında mıydı yoksa sadece bize mi karşıydılar ? Ava'ya yaptıkları her neyse bir şekilde insanın bilincini ele geçiriyorlardı. Bunu Ava dışında herhangi birimize de yapabilirlerdi. Aklıma ilk gelen Logan'ı korumak oluyordu. O bütün olayların göbeğine çekiliyordu. Ben ne kadar onu oyun dışı bırakmaya çalışsam da kendimi ve onu bir şekilde tam ortada buluyordum. Ayağımla yanık birkaç kalası tekmeledim. Sinirimi kontrol etmekte artık zorlanıyordum. 'Sakin olmalısın Alison.' dedi arkamdan Jack. Ona döndüğümde ailesi için çabalayan ama yaptıklarının yetmediğini düşünen bir baba gibi bakıyordu bana. Hepimize bir şekilde zarar geliyordu. Bunu engellemek imkansızdı. Jack buna engel olmak isterken kendisi yıpranıyordu. Usulca ona sarıldım. Hepimize bunca zamandır sahip çıkması,bizi eğitmesi,destek olması... Onun hakkını nasıl verirdim bilmiyordum. 'Andela nasıl ?' dedim. Jack beni yavaşça bırakarak 'Bilemiyorum. Yanıkları çok ciddi. Elimden gelen her şeyi yaptım. İz kalabilir.' dedi. Suratından belliydi acı çektiği. Andela ilk günden itibaren herkese kendini sevdirmeyi başarmıştı. Geri ağaçların yanına döndüğümüzde Logan ve Ava sessizce oturuyordu. Noah ve Jason dönmüştü ama onların da pek iyi oldukları söylenemezdi. Noah Andela'ya bakmamak için ağacın arkasında kalmayı tercih etmiş olmalıydı. Jason da birkaç adım ötesinde yere oturmuştu. Ares'in ortalıkta olmadığını fark edince Jack'e sordum. Jack ormana yiyecek bir şeyler aramaya gittiğini söyledi. Ev ile birlikte tüm kiler de yanmıştı. Karnımın acıktığını o zaman fark ettim.
Jack 'Hepiniz toparlanmaya çalışın. Ben şehre inip Kurul'a haber vereceğim. Mutlaka yeni bir yer tahsis ederler. Burada bekleyin birkaç saate dönerim.' dedi. Herkes dinlemişti ama kimseden çıt çıkmıyordu. Jack bitkin bir şekilde arkasını dönerek uzaklaştı. Logan'ın yanına oturup başımı omzuna yasladım. Kolunu belime atarak o da bana sarıldı. İlk geldiği gün ona o kadar soğuk davrandığım için şimdi pişmandım. Kardeş çok farklıydı. Sonradan çat kapı gelse bile eşsiz bir şeydi.
***
Ormanlığın köşesinde Jack belirdiğinde gideli yaklaşık iki saat olmuştu. Hızlı ve uzun adımlarla yanımıza geldiğinde Andela dışında herkes ayaktaydı. Jack'in Andela'ya ilaç amaçlı verdiği bitkiler nedeniyle uyuduğunu söylemişti Ares. Gece o da Andela'nın başında beklemişti. Jack iyice yakınlaşıp önümüzde durduğunda sabaha göre biraz iyiydi ama her zamankinden daha fazla korumacı bir tavrı vardı. 'Kurul olayı araştıracak. Aynı zamanda da yeni bir ev tahsis ettiler. Toparlansanız iyi olur. Ne kadar erken yerleşirsek o kadar çabuk alışırız.' dedi. Ares yavaşça Andela'yı kucakladığında Noah'un yanına gidip koluna girdim. Yeterince kötüydü ve benim elimden başka bir şey gelmezdi. Herkes hazır olduğunda yola çıktık.
***
Hafif eğimli bir patikada yürüyorduk. Noah'un havayı kontrol edip bizi uçurması neredeyse imkansızdı. Uçursa bile düşürebilirdi. Hava konusunda bana da güven olmazdı. O yüzden yürümek en mantıklısıydı. Tabi en yorucusu da. Kendim bu kadar yorulmuşken Ares'i düşünemiyordum. Andela'yı taşıyordu ve sesi bile çıkmıyordu.
Patika bittiğinde önünde bizim eğitim alanımızdan biraz daha küçük bir yeşillik alan bulunan ahşap güzel bir evle karşılaştık. Sanki tüm ormana hakim gibi tepede duruyordu. Yanındaki ağaçlar sanki evi saklamak istermiş gibi uzun ve bitişikti. Jackson bize dönerek 'Yeni evimize hoşgeldiniz.' dedi.