I Love You My Mr. Genius

Chapter 10

IVO'S POV

"I do understand that, 15 million is 15 million. I'm also awr na hindi pa nakakabawi ang nasa Palawan. But, peak season is just around the corner. Makakabawi tayo. I...."

BLAG!

Lahat sila ay napatingin sa akin. Maging si kuya at si Slater. Nasa board room kami, ulit, for this fucking meeting. Same topic, at naiinis na ako.

"I already said no with in that proposal of yours Mr. Dipungal. Saan sa sinabi ko ang hindi mo kayang intindihin?"

"Ivo, I'm giving you all the good things about the proposal. All of it will benefit the company."

I rolled my eyes to him. "With all respect Mr. Dipungal, sino ba ang boss sa atin? Ako o ikaw? Bakit ba pinagpipilitan mo yang proposal na yan. I already rejected it. Yesterday, my dad also rejected it. Saan doon ang hindi o pa magets?"

Kuya give me a warning look habang si Slater naman ay seryoso lang nakatingin sa akin, taking notes all everything about this fucking meeting. Wala akong paki sa tingin ni kuya. Ininis nya ako, lumuwa ngayon ang mata nya kakatingin.

I am all equip with the knowledge ng trip nitong magtandang hukluban na 'to. Dad is also aware na unti-unti kaming ninanakawan ni Mr. Dipungal. We all have the proof of what he did, but dad and tito Jeff as well as tito Saint is waiting for a solid proof. Gusto nila mahuli nila ito sa akto.

I know where this hukluban came from. Pag nga naman kami nagtayo ng panibagong resort sa Subic, sya sa magmamanage. Mas madami sya makukuhang pera. Kung baga, the more the merrier.

"Look Ivo. Masyado ka pang bata sa pwesto mo. Hindi ka pa hinog sa industriyang ito kaya hindi mo makuha ang point ko. Can't you see? I'm..

I cut him off. "Una, hindi ako prutas para mahinog. Pangalawa, wala pa tayo sa farming industry, talagang walang mahihinog sa part natin. Lastly, I can clearly see your intention. It's crystal clear to me. I will give you a credit on all those beautiful things na nasa proposal mo. Yeah, peak season is around the corner. But we are all aware na ang start ng peak season is November and it will ends before the end of December. Roughly more or less a month ang peak season. Swerte na kung aabot ng January ang dagsa ng guest. Then we have to wait more or less three months for summer season at it will only last roughly two months also. Let say, lahat ng nasa proposal mo mangyari, then good, pero paano kung hindi? Saan natin huhugutin ang ginastos natin. Yes, I can sacrifies a 15 million for the resort, if I can see an assurance na mahuhugot ko iyon. But if not, then it will be a no."

"Ivo..."

"Hindi pa ako tapos, wag kang bastos." Tumaas ang boses ko at matama ko syang tinignan. "If your are a guest Mr. Dipungal, anong resort or hotel ang pipiliin mo? Yung may magaganda ng feedback o yung bago? Yung may stablished ng magandang pangalan o yung bago palang?"

"Of course..."

"Of course doon ka sa kilala na. Sa subok na . Sa may pangalan na. Kahit ako yun ang pipiliin ko. I will never risk my money to a resort na wala pa kahit isang feedback. And that where your proposal  fail. Yan yung hindi mo nakita. And that is the reason why I said no. You're graduated in one of the school abroad, alam ko na mas vast ang knowledge mo tungkol sa negosyo, pero hindi naman knowledge lang ang kailangan dito. Common sense, logic and realization."

"Ivo, you cannot.."

" I SAID NO!" Sinabayan ko iyon ng tayo. Kita ko nag gulat ng lahat. Kuya come near me and hold my arms. Ito ang unang beses na nagtaas ako ng boses sa kanila. I'm try to fucking hold my temper pero sinasagad ako ng lintik na gurang na ito. "MY DECISION IS FIRM. I SAID NO AND IT WILL NEVER CHANGE. SO DON'T FUCKING WASTE MY TIME SA BAGAY NA NAPAG DESISYONAN KO NA. KUNG HINDI KA MASAYA SA DESISYON KO MR. DIPUNGAL, THE LEAVE. LET ME JUST REMIND YOU THAT THE OWNER OF THIS COMPANY'S SURNAME IS SINCLAIR. Baka lang kasi nakakalimutan mo."

Lahat sila ay nanahimik pero nakita ko ang pagkuyon ng kamao ni Mr. Dipungal. Akala nya ata ay mapapasunod nya ako dahil lang sa mas matanda sya kesa sa akin. As I said, hindi ipapamahala sa akin ni daddy ang kompanya namin kung hindi ko kaya.

"Kung wala naman na kayong sasabihin, let's end this meeting. Let's not waste our time sa mga bagay na hindi na mababago." Then I walk out the room without waiting their responses.

"Ivo." Tawag sa akin ni kuya pakalabas namin ng board room.

"Shut up Alexandro Jose. Wag ka dumagdag baka may kalagyan ka din!" Inis na sabi ko tsaka ako nagpatuloy sa paglalakad pabalik sa aking opisina.

I was about to enter my office ng may humawak sa kamay ko at hinila ako patungo sa elevator. It was Slater.

"Ano ginagawa mo?" Takang tanong ko.

"Papakalamahin ka."

SLATER'S POV

Maging ako ay nagulat sa biglang pagtaas ng boses ni Ivo sa board room. Madalang sya mag ganito, I mean yung magalit ng sobra, but once it happened, malala ang resulta. It will impact to others pero mas malala sa sarili nya.

Pakalabas namin ng board room ay nasigawan din nya ang kanyang kapatid who is just trying to pacify him. Though si Lex talaga ang main reason kung bakit sinapot si Ivo.

Kasalanan yun nung headlock me ni ivo. Nasigawan siya ni Lex. Pinapalabas ako ng opisina ni Lex pero nagalit si Ivo. Kung may dapat daw lumabas si Lex yun. Hindi ko nga magets nangyari eh. Basta nanahimik nalang ako at naging viewer ng sagutan nila. Akala ko okay na sya ng nasa board room na kami. Tapos yun nga, hindi pa pala.

"Let me handle this." Sabi ko kay Lex. I know he is worried dahil kung hindi kakalma si Ivo, sa hospital ang bagsak nya bago natapos ang araw.

I grab Ivo's hand and drag him to the elevator. Ramdam ko ang panginginig ng braso nya. He need to release all his emotion immediately.

"Ano ginagawa mo?" Tanong nya sa akin.

"Papakalmahin ka." Sagot ko.

Hindi sya sumagot kaya naman nilingon ko sya. His nose is turning red already. He will cry anytime.

Pakarating namin sa ground floor, I drag him out of the building. Pinasakay ko sya sa sasakyan ko. Ako na nag-ayos ng seatbelt nya because he is crying already.

"Hindi ba ako dapat respetuhin Slater? Why he keep pushing his idea kahit na I already said no. Hindi ba ako karapat-dapat na maging boss nila?"

Napabuntong-hininga ako. I hold his hand and gently squeezed it. "Don't think to much. You deserve everything you had right now."

Hindi sya sumagot at nagpatuloy sa pag-iyak. I never let go of his hand. Kahit kailangan ko mag kambyo, I still hold his hand firmly.

Yes, Ivo has an anxiety and depression. He also has temper management issue. At ang iniiwasan ni Lex na mangyari ay ang magsabay ang tatlo because Ivo will either collapse or hurt himself. When I said hurt, nagsusuicide si Ivo. Cutting his wrist is mild action of him. Way back high school, he tried to jump from the rooftop. Luckily, I was there to stop him.