I Love You My Mr. Genius

Chapter 11

SLATER POV

Dinala ko si Ivo sa isang place na pagmamay-ari ng kaibigan ko. Its a place where people release all the emotion they have by throwing things, crushing plates o hit a human dummy. Ang mga pumupunta dito ay tulad ni Ivo na may temper management. Mga taong halos nanginginig ang buong katawan pag hindi narerelease ang emotion nila. They can do everything here na makakapag release ng emosyon nila. Nang galit nila. They can throw a fit to some staff here basta wag lang nilang sasaktan.

Nalaman ko ang lugar na ito noong high school palang kami. Nung nag attempt si Ivo na tumalon mula sa rooftop ng school because someone bully and discreminate him. Dalawang linggo din sya hindi pumasok noon. Si Lex lang ang pumapasok noon. That's when I decide to look for a place para kay Ivo. I want to help him with those emotion na hindi nya mailabas. Then, I found this place. But, as much as I want to bring Ivo here, ayaw ko din naman na mapunta ulit sya sa sitwasyong wala na syang ibang maisip kundi tapusin ang buhay nya. I was happy back then kasi that was his first and last suicide attempt. She was surround by nice people after. Mga estudyanteng concern sa kanya. I saw his smile at hindi ko akalain na maglalaps ulit ito ngayon.

"Release your emotions sweetie. Don't hold on them all. Release it." Bulong ko sa kanya mula sa likuran at iniabot ko ang plato. Ivo is already lost. I mean, he has his blank facial expression already. Parang tagusan na ang kanyang tingin sa lahat ng bagay. I'm nervous, baka kung ano ang gawin nya.

Kinuha nya ang iniabot ko na plato. Pinagmasdan nya lang ito. Panay ang kiling ng ulo nya mula kanan pakaliwa.

"Throw it sweetie." Sabi ko.Tumingin sya sa akin. His eyes is fucking blank. No emotion, no life. Para syang manika na nakatayo lang sa tabi ko.

"I'm useless right? Kaya hindi nya ginagalang ang desisyon ko kasi wala akong kwenta." He then suddenly throw the plate on the wall.

"No. Sila ang useless not you." Tinapat ko sya sa isang mahabang lamesa kung saan nakalagay ang mga plato at mug na pwede nyang basagin.

Pagak syang tumawa. Naging sunod-sunod ang kanyang pagbato ng plato kasunod ng sunod-sunod na pag-agos ng kanyang luha. Bahagya akong lumayo sa kanya and let him do whatever he want. I fished my phone from my pocket and send a message to Lex to inform him kung nasaan kami. Pagkatapos ay kinontak ko si Stix at inutusan na iligpit si Dipungal. Whoever made my sweetie cry will die. Hindi ako papayag na mananatiling buhay ang mga taong pwedeng magpahirap kay Ivo. Not under my watch.

"Ayos ka na?" Tanong ko kay Ivo makalipas ng isang oras. Halos nanghihina na sya sa ginawa nya kaya pinangko ko sya at iniupo sa bench na nasa gawing likuran namin. I wipe his tears. Inayos ko din ang kanyang nagulong buhok.

"I want to sleep." Mahina nyang sabi.

"Then, sleep. I'll stay with you."

Ngumiti lang si Ivo. He hugged me then he slowly close his eyes.

Marahan kong hinaplos ang kanyang mukha. Nothings change. Maganda pa din sya. Mas maganda pa din sya sa lahat ng babae na nakilala ko. He has the beauty of a woman and man. His thick eyebrow, long eyelashes, pointed nose at prominent jaw match his lips na parang napakasarap papakin. He look innocent, naïve and carefree, but behind it is his anxiety, depression and temper management. His flaws to be exact. But nevertheless, he still perfect to me. He's perfect in my eyes.

"Matunaw ang kapatid ko Slater." Napaangat ako ng tingin at ngumiti. Ang bilis talaga nito ni Lex.

"I can't help it. He's beautiful." Sagot ko.