Chapter 31

1.8K 133 11
                                    

IVO'S POV



"Paano natin sasabihin na wala na yung baby nya and Slater is in critical condition?"





Para akong binagsakan ng bomba sa aking harapan ng maproseso ng utak ko yung sinabi ni mommy. My baby is gone. Wala na yung anak ko. And Slater is in critical condition.







Pinilit kung bumangon. Hindi ko pinansin lahat ng nararamdaman ko, importate sa akin makabangon ako. I doubt they know that I'm already awake. I need a further information sa kung ano ang nangyari. How my baby is gone at paanong nasa kritikal na kondisyon si Slater eh kasal nya ngayon.







"Dad." Kinuha ko ang atensyon nila.







"Baby!" Mabilis silang nakalapit sa akin. Mom hug me. Ramdam ko ang panginginig ng kanyang kamay habang hinahagod nya ang aking likod. I know he wants to cry, pero pinipigilan nya. On the other hand, dad is just looking at us.







"What happened?" Tanong ko. Agad na iniwas sa akin ni dad ang kanyang mata. He let out a deep sigh tsaka muling tumingin sa akin.







"Tael, let go of Ivo first." Ani ni dad. He pulled mom away from me and hold him beside him. Nakatingin lang ako sa kanila. I can see hesitation, lalo na sa mukha ni mommy. Hindi nga sya makatingin sa akin. He's playing his hand and doon sya nakatingin.







"You bleed last night. Sinugod ka ni Stix at Lex dito. It's not that late. I mean, they immediately bring you here, pero yung bata mismo ang mahina. Hindi nya kinaya yung stress mo. Not to mention na wala kang kinakain. You're baby is gone Ivo."







Agad na niyakap ni mommy si daddy. He buried his face sa katawan ni dad at tahimik na umiyak. Nakatingin lang talaga ako sa kanila. Pinoproseso ng utak ko ang sinabi ni dad.







My baby is gone dahil sa ginawa ko. I'm stressed at hindi ako kumain. Kasalanan ko kung bakit nawala ang anak ko. Ang tanga ko naman. So, yung bata sa panaginip ko ay yung anak ko. Babae pala sya at ang ganda nya. Sayang. Dahil sa ginawa ko nawala sya. It's all my fault.







Malungkot akong ngumiti. I touch my belly na medyo masakit. Marahan ko iyon hinimas.Sorry baby. Ang bad ni mommy mo, ayan tuloy nawala ka. Sorry and I'm happy na nakita kita kahit sa panaginip lang. Ang ganda mo baby, sobra.









I wipe my tears. I let out a deep sigh. Masakit, pero kasalanan ko ang lahat. Naging pabaya ako. Mas inuna ko ang emosyon ko kesa sa kanya. I'm such a bad mother. Mu baby don't deserve me.









"How about Slater? Anong nangyari?" Tangina self. That man hurt and left you, pero inaalala mo pa din?







Nakakatawa. He hurt me and somehow contribute to the lost of my baby, but my heart can't stop missing him. And now I am fucking worried of him.









"Slater, is still in operating room."









Kung totoong bomba ang sumasabog sa aking harapan, hindi lang siguro ako patay kundi literal na gutay-gutay.







"Bakit? Anong nangyari?"









"The wedding is just a bluff, Ivo. It's a long story on how it start, but it ends well, or so we thought. Akala ni Slater patay na ang lahat. He want to rush to you and explain to you everything ng hindi nya napapansin ang kapatid ni Aya na humihinga pa pala. He was shoot by that person. Dalawa ang tama nya and both of it are near his heart. The doctors are trying all their best para makaligtas si Slater. We are waiting for the result.









I Love You My Mr. GeniusWhere stories live. Discover now