Revelation

1.7K 57 17
                                    

Irene's POV

Nagulat ako kanina sa sigaw ni Iya
Si Manang Imee lang pala. Padalos-dalos kasing magsalita. Eh ako nga na Mommy nya Hindi nya maalala sya pa kaya? Natakot tuloy si Iya kaya napasigaw.

Anyways it's past midnight. At kahit konting idlip man lang Hindi ko magawa. Been thinking of telling Greggy what happened on our daughter. Yes you read it right. Iya is our daughter. May karapatan naman sya. Pero baka Kasi mabigla si Iya pag sinabi Kong Si Greggy ang Daddy nya..

I've made my decision, I will tell him. Pero I'll introduce him to Iya as her FRIEND. I texted Manang Imee to please inform him what happened to Iya..

I can't help but to think, ano Kaya Yung situation Namin ngayon kung Hindi nangyari yun before. Siguro masaya kami, siguro hindi nakahiga si Iya sa isang hospital bed na madaming naka-connect na apparatus.

Is it really true na, Promises are meant to be broken?. Or sadyang nagkataon lang na nangako sya tapos Hindi nya natupad? A tear escaped from my eye as I reminisce what happened before..

But I still managed to stand up. I am brave. I just don't know bakit nya yun nagawa. Hindi ba sya kuntento? "Aisttt Irene ang expensive mo kaya no!, Wala nang kulang sa'yo, sadyang gago lang yung lalaki na yun!" says my mind.

Oo nga no. Sinayang nya ako eh. Makatulog na nga lang .

---

Nagising ako dahil sa ingay ng boses ni Manang. Hay nako kahit kailan talaga napaka-chikadora.. I sat before I get up.

"Morning" sambit ko. They both looked in my direction. Uy kasama nya pala si Bonget kaya maingay.
"Good morning, Irene! Anong napasok sa isip mo bat mo pinagawa sakin yun?" She asked. Ha?anodaw? Wala akong maalala.

"Ha? What do you mean?" I said yawning.
"Hala, yung Lola nyo nag-uulyanin" Bonget teased
"Yung tinext mo po saakin ng madaling araw Boss Irene"Manang said sarcastically. Ano bang tinext ko?.

Ay ayun! Naalala ko na.
" Ha? Hindi ba yun panaginip?" I said. Parang panaginip lang ata yun eh.
"Eh paano kung sungal-ngalin Kita netong selpon ko para Makita mo yung Evidence, charot! Uy aminin napa chigidig my heart ka dun" she said laughingly. Kahit kailan talaga Josefa napaka-kalog mo.

"Wala lang, I just thought that he deserves to know what happened on our daughter. Diba? Ang hirap mang gawin pero, sya ang Ama ni Iya, kaya wala akong magagawa." I stated.

"Ikaw ba yan Irene? Anong nakain mo kahapon? Kidding aside.. Alam mo Tama yang ginagawa mo. One at a time lang. Darating din naman ang takdang panahon eh." Saad ni Bonget at inakbayan ako..

We heard someone groaned. Si Iya pala. Kakagising lang. Agad akong lumapit to kiss her a good morning, she gave me a sweet smile. Hindi na sya confused, unlike kahapon.

"Good morning Georg-- este Iya, musta kana?" Mamang Imee energetically said. Halatang nagulat si Iya.HAHAHA
"Oh Hindi ako nangangagat ah. Wag kanang matakot sakin, sa ganda ko ba namang to!" She joked.. I heard Iya giggled.

Busy kaming nakikipagkulitan Kay Iya nang may kumatok.. Bonget volunteered to open the door. After realizing kung kanino galing slang katok na yun. He cleared his throat.

"Pare Ikaw pala, sige pasok ka".. Alam Kong nagpipigil lang si Bonget. After 12 yrs Kasi ngayon lang ulit sila nagkita. Syempre galit Yung kapatid ko sa kanya.

"Oh Iya you have a visitor. Remember him? He is you friend." I swallowed a lump before saying his name. Pati sa pagbigkas ng pangalan nya Hindi ko magawa ng maayos.
"He is your Tito G-Greggy" I continued.

"Hey Iya, how are you? I don't know if you can remember me, pero ako yung lalaki dun sa church na sinabihan mo ng makapal ang mukha, just kidding.
I brought you some chocolates" he said.

Kahit kailan talaga madami tong paayuda.. He is the best description for Man of many gifts..

Iya smiled and said "S-salamat p-po" pati yung pagsasalita nya naapektuhan. Pero Sabi naman ng doctor na normal lang daw yung sa mga patients na may Post-traumatic amnesia.

---

"Oh papano? Mauna na muna ako may appointment pa Kasi ako" Greggy stood up.
"Sige pare, salamat sa pagbisita ah" Sabi ni Bonget.
"Ofcourse anything para sa FRIEND ko" he said emphasizing the word "friend"

Teka susundan ko ba sya? Or hayaan ko nalang. No! Kahit man lang magpasalamat man lang ako. I immediately followed him

"Mr. Araneta, sandali!" I said. He stopped and face me.
"Yes? What do you need Mr.Marcos?" He answered.

"Uhm I just want to say thank you for visiting Iya. It really means a lot. Malaking tulong yun para mas madali nyang maalala ang mga nakaraan." I said.
"It's my pleasure, Ms. Marcos" he smiled showing those complete set of teeth. Gosh that smile! It makes me weak..

I didn't answer and bumalik nalang sa room ni Iya. But he stopped me.

"Teka nga. Irene!,tapatin mo nga ako, anak ko ba si Iya?" He said in a serious tone. I was astonished by his sudden question..

"Ano? What are you saying Mr. Araneta?, Paano mo naman po nasabi yun?" Maang-maangan Kong tanong..
"Dose anyos lang sya Diba?.Irene Hindi impossible na anak ko sya. Kahit eh-compute mo pa Ang mga taon". He said.

"Excuse me,I have to go"I said and tried to turn my back. But he grabbed my hands and pinned me on the wall.

He spoke up, konting push nalang mahahalikan nya na ako sa sobrang lapit mga mga mukha Namin.
"Irene isang tanong,isang sagot anak ko ba si Iya?" He asked.
"Irene ano ba! Kailangan ko ng Sagot mo" he said again.

"Oo! Oo Greggy. Sya Ang laman ng sinapupunan ko nung mga oras na iniwan mo kami!" I said and used all my force to push him. I walked out and left him dumbfounded. My vision is blurry because of my tears. I couldn't held my emotions. Hanggang ngayon masakit parin. Hanggang ngayon Hindi ko alam kung Anong dahilan ng pagtataksil nya.

To be continued..

---

Omayghad sorry guys for the late update. Nag family Bonding kasi kami. HAHAHAHAHA sorry na byeeee..

HOMEWhere stories live. Discover now