Chasing Heartbeats (SANDRO MARCOS FANFICTION)

16

Hawak kamay kami habang papasok ng bahay nila. We're simling at each other na parang tanga. Hindi ko rin maintindihan kung ano ba ang nararamdaman ko. Basta alam ko masaya ako ngayon, lalo pa at ang dating pangarap lang ay nagkakatotoo na.

" We well set up the dinner outside," natigilan kami ni Sandro sa paglalakad ng nakasalubong namin ang Mama niya.

Bigla kong binitawan ang kamay niya pero sigurado akong nakita iyon ni Atty. Liza at nagtagal ang titig niya doon.

"Saan ba kayo galing?" Binalik niya ang tingin sa mga mukha namin.

"We just watched the sunset outside, Mom. You know naman how I love the sunset here in Ilocos." Sagot ni Sandro. Sandali ko siyang tiningnan. Sabay ng marahang tango para sumang-ayon sa kanya.

"I see, I already ask someone to put your things sa mga kwarto ninyo. Go freshen' up para makapag dinner na tayo." Bilin ni Atty. bago siya tuluyang nagpatuloy sa labas.

Mabilis akong kumilos para magbihis. Nasa magkabilang dulo ang kwarto na binigay sa akin habang nasa kabilang dako naman ang silid ni Sandro. Naka-ayos na ako at saktong paglabas ko ay nakita ko din si Sandro napalabas ng kwarto niya.

"Hey!" tawag niya. Na para bang hindi kami nagkita kanina.

We met half way at sabay kaming naglakad.

"Are you sure you don't want to tell anyone, about our relationship?" tanong niya.

Tumigil ako sa paglalakad at tiningnan siya ng mabuti. Hinuli ko ang mukha niya at sinaulo ang lahat ng magagandang bahagi ng mukha niya. He's so perfect, alam kong walang perpekto na tao pero nakakalimitan ko ata iyon kapag nakikita ko si Sandro.

"Of course I want to tell everyone about our relationship. Sino ba naman ang hindi magiging proud maging girlfriend mo? But, as much as I want to tell everyone about us, I also know that for now, it's complicated. I know how much you work hard to build your image, and look how far you've become. Alam ko na magiging malaking epekto kapag may nakaalam na may girlfriend ka na. I don't want to ruin what you worked hard. Kaya for now I want us to be unknown. What's important for me is that we know what we have. We don't need to tell anyone about us, we don't need to explain about our relationship."

He smiled at me, slowly he tackle my hair behind my ears.

"I love you..."

That's the first time he told me that.

"And thank you for always thinking and doing what's best for me." He kiss the top of my head.

"Kahit hindi mo sabihin gagawin ko pa rin naman iyon. Kahit hindi mo pa ako maging girlfriend."

Tumawa siya at ginulo ng kaunti ang buhok ko. "Yeah, you're crazy."

Kinurot ko siya sa tagiliran pero hindi naman iyon kalakasan.

"C'mon, let's eat the food is ready." Natigilan kami ng muling sumulpot si Atty. Liza para tawagin kaming kumain. Plano ko pa sana na tumulong sa paghahanda ng hapunan pero tapos na pala.

Tahimik kaming naupo ni Sandro sa mesa. Magkatabi kami at pa simple niyang hinap ang kamay ko sa ilalim ng mesa para hawakan iyon.

"I'm thinking of sending Vince home. Masyado na siyang matagal sa Singapore, tapos na din naman siya mag-aral and election is fast approaching. We need him." Pagsasalita ni Sir Bongbong na naka-upo sa kabisera.

"I don't think Vince is ready to go home, Pops. He's enjoying his job there." depensa naman ni Sandro.

"But, I'm planning to run for a national position and we need him here for campaign. Aren't you planning too?"