Chasing Heartbeats (SANDRO MARCOS FANFICTION)

17

Our relationship became a secret to anyone. Wala din naman nakakahalata dahil, nakasanayan na rin naman na palagi kami ni Sandro. But dispite the fact that our relationship is a secret to anyone, we try to be strong and work things out between us.

I know having Sandro as a boyfriend would be mean that we have limited time for each other. We can't go out for dates in public kasi madaming mata ang nakasunod sa kanya and people will be curious. They will dig about me, my family, and other people related to me. Nakakatok iyon.

Yet, if that's the risk I need to take in order to be free to love him. I'll take it. I'm willing to take the risk kahit maging kalaban ko pa ang buong mundo.

He always told me na sanayan lang daw yan. I shouldn't listen to bad comments kasi makakasira lang talaga ng araw. Of course, I can't help myself to react pero he always assured me that everything will be alright.

"So, does your Ma'am keeps on telling you pa rin to meet Meghan?" I ask while we're sitting in the hut near the beach. Watching the sunset. His favourite part of the day. Siguro kung iisipin ay parang dito na kami nakatira sa Ilocos. Paano ba naman ay parang pumupunta na lang kami ng Manila kapag may importanteng meeting tapos ay babalik na naman dito.

Sandro is now considering to run for an office here in Ilocos Norte. Medyo nalalapit na din ang eleksyon kaya mas nagiging busy na siya.

"You think I can be a good leader? They're offering me the congressional position." He asked me. Habang hindi hinihiwalay ang mata sa kulay kahil na langit.

"Oo naman!" walang pag-alinlangan kong sagot. " I know your capabilities, this place will be much better if you became their congressman, or any position you desire. Matalino ka, mabait and for someone na may ganyang characteristics malabo kang makakita ng pagmamalasakit. On your part you have that, and that's why people love you the most." Hinuli ko ang mukha niya para tumingin sa akin. "Sabihin man nila na snob ka, mas maraming nakaka-alam na hindi yun totoo. Yes you are too busy to notice everyone pero you still find time for your supporters."

"And that time is supposed to be for us." I saw how apologetic his face is.

Imbes na sumang-ayon sa kanya, ay agad akong umiling. Alam ko ang pinasok kong relasyon, I was one of his supporters before and alam ko kung ano ang effort na ginagawa nila. "No, you should be thankful for your supporters, you have them before you have me. They support you like I do."

"You are one on them nga." He laugh a bit.

"Alam ko, so, paano magset na tayo ng fans day? To give back?" biro ko pa sa kanya. Baka naman kasi pumayag.

"You'll really do that? you know crazy some if them naman diba? You saw the mean comments diba? It will be a disaster if we set an event like that.

Sa bagay, may point sya. Hindi naman kasi sya artista para magkaroon ng ganoong klasing pagtitpon. Pero sana sa tamang panahon ay mangyari yun. Isa ako sa magiging pinakamasaya.

The day went so fast. Hindi ko na namamalayan dahil sa pagiging sobrang busy namin. Our late nights at work serves as our date.

"Let's go on Sand Dunes this Sunday, I'll free my schedule." He said while blowing the hot noodles we cook for a midnight snack.

"Excuse me, Mr. Marcos, baka nakakalimutan mo, I know your schedule."

"Yah, You don't need to remind me, Ms. Ybañez. I want us to have proper date lang naman. It's been a long time since we have one."

"May meeting ka with the councilors this Sunday."

"That's in the morning, after lunch I'm free."

"Tsk, ano yun? May plano ka bang magpatusta sa Sand Dunes?" Sinamaan ko siya ng tingin kasi hindi nya naman ata naisip na mainit ang ganoong oras. "They your brothers are coming, hindi mo sila susunduin."

"It's just Simon."

"Kapatid mo pa rin yun." Now his glaring at me as if I said something wrong.

"I noticed that when it comes to Simon, you care so much? You liked him?"

"Aba!" hinisikan ko sya ng sabaw ng noodles na kinakain namin. " Seloso mo masyado, alam mo naman kung kanino ako patay na patay diba?

Imbes na sumagot ay, tumayo ang loko at iniwan akong mag-isa dinala nya ang pagkain sa study at kinulong ang sarili doon.

Pikon talaga kahit kailan, lalo na kapag mababanggit ko si Simon. Akala naman niya may papalit sa kanya. Magunaw na ata ang mundo siya pa rin piliin ko.

Nang matapos akong kumain ay dahan-dahan kong tinungo ang study. I saw him leaning on the table. Mukhng nakatulog na ata. I look around at nakita ko ang camera ko sa di kalayuan.

I smile, as I slowly walk towards the camera. I'm afraid to create any sound kasi baka magising ko sya.

Slowly, I walk towards him. Magulo na ng kaunti ang buhok niya, inayos ko ng konti ang iilang hibla na nakagtabon sa mata niya. Then I set up my camera., I turn off the shutter sound.

The dim light give more texture to the picture I took. Ang gaganda noon. Para talaga syang model. Siguro kung nabigyan lang siya ng mas magandang height papasa na siya bilang model. Gaya ng height nila Borgy. Pero kahit hindi biniyayaan ng magandang height bawing bawi naman sya sa maraming bagay. Lalo na sa katalinuhan.

Matapos kumuha ng iilang pictures niya ay agad kong tinabi ang camera. Ayoko man sana istorbohin ang mahimbing niyang tulog pero ayoko rin na mangalay siya at sumakit ang leeg kinabukasan dahil sa sitwasyon niya ngayon.

Marahan kong hinapos ang maamo niyang mukha. Nakapikit ang mata pero kunot ang noo niya. natawa ako bigla. Hindi ko tuloy napigilan na pisilin ang ilong niya. Ang cute kasi!

"hmmmmmm" he sounded na para bang nagrereklamo.

"Get up and sleep in your room." Pag gising ko sa kanya.

Pero parang wala din siyang narinig.

"Ferdinand Alexander, bumangon ka na jan!" ngunit parang wala lang din siyang narinig. "Sige, 'wag ka lang marereklamo bukas na masakit leeg mo."

I turned may back. Lalabas na ng silid. Nang bigla akong nagulat.

"Bwesit ka! Ibaba mo ako!" sigaw ko sa kanya habang siya naman ay nakangisi na.

Akala ko tulog na tulog na.

"Let's go to sleep."

"Ibaba mo ako."

"Sleep in my room tonight."

Nanlaki ang mata ko dahil sa narinig.

"Hoy! Kung ano man yang plano mo Sandro! Huwag mo na ituloy!"

"I just said that we will sleep in my room together. Wala naman akong ibang ibig sabihin. Unless you have something more in your mind." Nagtaas-baba pa siya ng kila.

Ako pa ata ang gagawing manyak.

Sinara niya ang pinto ng study. Hindi ko alam kung paano niya nagawa iyon. habang karga karga niya ako sa mga bisig niya.

Ang alam ko lang ay noong tumingin ako sa paligid. Nasa silid na niya kami. Hindi ko na napansin yong hallway na dinaan namin dahil nakatingin lang din ako sa kanya kanina habang siya ay seryosong naglalakad buhat ako.

Nilapag niya ako sa kami. Inayos ko ang sarili habang umuupo doon.

"I'll take a shower first"

"Hindi mo kailangan magpaalam." I told him. Jusko, kailangan ko din ata maligo! Naka on na yong aircon pero ramdam ko yong init ng paligid sa pagitan naming dalawa.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------sorry guys sabay.