ဧကရီ မဟုတ်တဲ့ ဧကရီ

part 11 (သံတမန်အား ကြိုဆိုရန် တာဝန်ကို လက်ခံရရှိခြင်း)

Unicode & Zawgyi

(Unicode)

ရွှေအိုရောင် တောက်ပနေသော ဝတ်ရုံထက် အတောင်ဖြန့်လျှက် ကောင်းကင်ထက်ပျံသန်းနေသော ဖီးနစ်ရှိနေ၏။

နက်မှောင်ရှည်လျားသည့် ဆံနွှယ်တို့က လေအလူး မှာ ခပ်မြူးမြူး ကခုန်နေသည်။

ရွှေချည်ပိုးထိုး ဖိနပ်ကို ဝတ်ဆင်ထားသည့် ခြေလှမ်းတို့က မနှေးမမြန် လုံချီနန်းတော် ထံ ဦးတည်လျှောက်လှမ်းလာ၏။

အားဇီက အလျင်ကျော်တက်ကာ ဧကရီ ရောက်ရှိကြောင်း သူ၏ အရှင်ထံ လျှောက်တင်မှု ပြု၏။

"ဝင်လာခဲ့..."

ခန်းမဆောင်အတွင်းမှ တည်ငြိမ်သည့် အသံက ထွက်ပေါ်လာသည်။

အားဇီက သူ၏ အရှင်မအတွက် ခန်းမဆောင်တံခါးကို ဖွင့်ဟပေးလိုက်၏။

အသရေ ဝင့်နေသည့် မျက်နှာလေးက အနည်းငယ်ပင့်မော့လာသည်။

မတင်မကျဖြစ်နေသည့် စိတ်တို့က တစ်စုံတစ်ရာကို အတည်ပြုနိုင်သွားသလို
ယွဲ့မင်လန် စိတ်တို့ ပကတိ ပြန်လည်တည်ငြိမ်သွား၏။

လျှောက်လှမ်းနေဆဲ ပေါ့ပါးသည့် ခြေလှမ်းလေးက တုံ့ဆိုင်းသွားကာ သူ့နောက်က ခပ်လျှိုလျှို လိုက်ပါဟန်ပြင်နေသည့် လုရှန်းအား လှည့်ကြည့်လာ၏။

"လုရှန်း...အပြင်မှာ ပဲ နေခဲ့..."

လုရှန်း နေခဲ့ဖို့ ငြင်းဆန်လိုသော်လည်း သူမသခင်မစကားကို မငြင်းဆန်ဝံ့သည်မို့ နာခံမှုရှိစွာနဲ့ နောက်ဆုတ်ကာသာ ကျန်ခဲ့ရသည်။

ကြော့ရှင်းလှသည့် ကိုယ်ဟန် တစ်ခု ၏ အရိပ် ကျရောက်လာချိန်၌ ပိုင်လီရီယန် သူ့လက်ထဲက ပေလွှာတို့ကို ဘေးနားအသာချလိုက်သည်။

"အရှင့်ကို ဂါဝရပြုပါတယ်... "

"ထပါ..."

ပိုင်လီရီယန် သူ၏ နဂါးဝတ်ရုံလက်ကို ခါယမ်းကာ ယွဲ့မင်လန် ထရလွယ်ကူစေရန် ဖေးမလိုက်၏။

"အရှင် အခေါ်ရှိတာ အကြောင်းထူးမှာကြားစရာများရှိလို့ပါလား..."

လေပြေ သွေးလို ညှင်းသွဲ့တည်ငြိမ်သည့် အသံလေး ထွက်ပေါ်လာချိန်မှာတော့
ပိုင်လီရီယန် သူ၏ဧကရီကို သေချာကြည့်မိသွား၏။