HEY! MR. SIMON //BOOK1 (COMPLETED)

PART 1. ZHIEL NGAG

Zhiel POV:

"He's very handsome, who'll be the lucky girl he's going to marry. I wish it's me," my co-worker talked in desire.

"Tskkk, ano bang meron diyan sa boss na yan? Bakit pinapantasyahan niyo?" I uttered with irritation.

Well, I'm just pretending you know. Isa din ako sa humahanga niya. E' pano ba kasi ang gwapo naman talaga ng CEO. Pero sa picture ko lang naman din 'yon nakita sana sa personal din.

Di ko lang pinapakita na gusto ko siya kasi ayokong masabihan ng "a hella obsessed girl" dreaming for impossible things heshh! Kainis lang.

Hello everyone this is Zhiel Ngag and a second year college girl who's working at night in one of the company named "SM INN" or Simon Marcos Innovation. Well, I don't know what this company all about but I just only knew the owner, Simon my love char. Well kahit sa picture ko lang yun nakita ang gwapo ng pota.

"Hey, miss Bianca Mallare," tawag ko pa sa maganda kong kasamahan.

"Yes, Miss Zhiel," she responded me with a beam smile on her face.

I thought Bianca would ignore me because of her appearance. Well, she's really beautiful. Pang model din e'.

"What do you need?" Bianca uttered while approaching me.

"May I know if you already saw Simon Marcos? I mean Mr. Simon," nahihiya kong tanong.

"Ahhhhh, nako girl magkakasundo tayo diyan," sabi pa niya na nilipat ang kanyang gamit sa tabi ko.

"Ang bilis non' a', well okay narin para may kaibigan na ako," sabi ko sa aking isipan.

"Okay before I begin, dito na ako. Para may makakausap ako about Simon and his gwapong brother ahhhh," she screamed.

"Pero girl nako, wag ka nalang umasa kay Sir Simon, di ka papansinin non'. Pag kinausap nga 'yon titigan ka lang. Tapos di pa sa sagot sa mga tanong mo," sabi pa niya na nairita.

"But alam mo? 'Yong kapatid niya, ahhh bet ko," she uttered while napatulala.

"Did you know Sandro Marcos? Well, ako lang naman ang asawa niya," sabay ngiti pa niya ng malaki.

"Charrr," she added when we saw our manager roaming around.

"Kayong dalawa, alas 6:00 pa ng gabi nasipagdaldalan na kayo. Next time if I saw you talking in working hours, I will put stapler in your mouth," the manager embarrased us to the other workers.

"Well, wala kaming paki," Bianca whispered.

"HAHAHAHAHAH," tawa pa naming dalawa.

Nang break time namin, nagpatuloy yong convo namin ni Bianca.

"Tapos alam mo ang ganda ng mga ngiti niya hayssss pero yon nga, hanggang pantasya lang ako kasi hirap abutin. Ikaw ba naman kapatid ng isang CEO at sikat din yon. Naiinis nga ako sa mga babaeng nagsasabing "my love Sandro" e' ako naman talaga ang asawa, tskkk. Charrr lang HAHAHAH," usad pa niya sa akin na tumatawa.

"Sana all ka talaga, pero ako focus muna ako sa pag-aaral ko," I sighed.

"Wait, ilang taon kana?" She asked me.

"I'm 20," I responded.

"Aytsss, Simon is 25. Well, if we based it on your looks ang ganda mo din. Pero okay lang naman 5 years gap. Hahaha," sabi pa niya sa akin.

"E' ikaw ba? Ilang taon kana?" ani ko pa sa kanya.

"Well, I'm 25. Bagay age namin ni Sir Simon diba? Pero duhh ayoko sa kanya, don ako sa mas matured sa akin. Do'n ako sa kapatid niya ahhhhh," kinikilig pa niyang usad sa akin na tawang-tawa ako.

"Wait, nakita mo na ba siya in person?" I asked.

"Sino? Si Sandro? Syempre oo, nakikipag-usap nga 'yon sa akin. Minsan pinatatawag ako ni Sir Simon para samahan si Sir Sandro. Ako kasi expert IT niya charrrr lang pero totoo ang sinasabi ko ha," seryoso pa niyang sabi na hinaluan ng biro.

"Nakakatawa ka talaga ate," I uttered.

"Ew, don't call me ate. Tingnan mo nga hitsura natin magkalapit lang. Puro magaganda, diba pangmodel," sabi pa niya na tumatawa.

"Gaga, sige na nga. I like your character kaya tatawagin kitang Langgod," I uttered while laughing.

"Wait what's that? Okay, then I call you Goring from now on, HAHAHAH," she laughed at bumalik kami sa tinatrabaho namin.

Well, to be honest pansin ko rin na kami lang dalawa ang pinkamaganda sa lahat ng workers.

Sa katagalan ng aming pag-uusap bumalik kami sa trabaho at baka masermunan na naman kami ng manager namin.

Puspusan na naman kami sa pagtatrabaho at bukas aral na naman. Pupunta pa ako sa paaralan ang hirap pagwalang tulog tapos papasok sa school sa umaga.

Pag-uwi pa sa bahay maririnig mo pa ang mga salitang di kaaya-aya. Di kasi ako suportado sa mga magulang ko parang hindi magkakapamilya. Ako na nga ang gumasto at bumayad lahat ng tuition fee ko tapos pinagtatabuyan pa.
Hays If I were just rich, siguro makukuha ko lahat ng gusto ko.

Ano kaya feeling no'n. Gusto ko na kasi umalis sa bahay dahil parang di ako belong sa kanila. Ang hirap kaya mabuhay.

"Goring! Are you sure na sasakay ka lang ng motor diyan sa tabi-tabi?" Bianca asked.

"Oo, sanay naman ako. No worries," I respondes her.

"Well, I just wanna make sure. Pwede ka naman sumabay sa akin. Ihahatid kita. Delikado ngayon, madaling araw pa naman. Tapos di natin alam ang mga pag-iisip ng mga tao ngayon," she uttered worriedly.

"Nah, okay lang. Matagal ko na tong ginawa. Sige na umuwi kana, langgod. Kakahiya sayo hahahha. Wag ka mag-alala barako to at saka kaibigan ko yung mga siga diyan sa tabi-tabi," I reason out to her.

"Sigurado ka ha, una na ako ha," sabi pa niya at pumasok sa sasakyan after I said yes.

Well, kakahiya naman sumabay sa kanya. Halatang mayaman nakakotse e'. Nagwowonder lang ako bakit pa siya nagtrabaho e' mayaman naman siya. Hayssss. Sana all talaga mayaman.

Umuwi ako ng bahay at buti pag-uwi ko tulog parin ang lahat. Pumasok agad ako sa aking kwarto at nagbihis.

Bago ako natulog tinitingnan ko muna ang GC namin at kahit madaling araw pa, they talked about academic na naman. Goshh, so fucking tiring. I hate this life. If poverty hits you the most, it will really and totally ruin your dreams. Haysssss.

"I wanna sleep," I uttered before ako nakatulog.