HEY! MR. SIMON //BOOK1 (COMPLETED)

PART 49. OUR PLACE

SIMON POV:

Pinuntahan ko ang mga lugar ma pinuntahan namin noon. Inaalala ko lahat ang mga panahon na magkasama kami.

"Zhiel, I never expected na mangyayari to sa atin. Ang sakit sakit lang isipin na nagkaganyan ka. Kung pwede lang sana ako-," di ko na tinuloy ang mga sinabi ko dahil napahagulgol ako ng lubusan.

"Di ko kayang di nakikita ang mga ngiti mo, ikaw ang sunflower ko, ikaw ang yong babaeng nagpapainis at nagpapakilig sa akin. Pero ano na ang nangyari sa atin ngayon? Ako yata ang ang nagpapahirap sayo," walang tigil na hagulgol ko habang pinagmamasdan ang paligid.

"Sana okay ka lang. Sana magiging successful ang operasyon," I uttered and bumalik ako sa kotse ko.

Binuksan ko ang cellphone ko at tinitingnan ang bawat picture namin kung saan nakikita ko ang bungisngis niyang tawa.

Pinakikinggan ko ang lahat ng mga voice message niya sa akin.

Dahil sa lubos na dinamdam bigla nalang akong di makahinga dahil sa sakit ko na asthma.

Agad akong lumabas at tumawag ng tulong dahil naghahabol hininga na ako.

"Tulong-tulong," sigaw ko na sumanday sa gulong ng kotse ko.

Nakita ko si Zenon na lumapit sa akin.

"Sir okay kalang," sabi niya sa akin.

"Chief, please dalhin mo ako sa hospital," sabi ko na diko na namalayan ang kanyang pag-alsa sa akin.

Nakasakay nalang ako bigla sa kanyang
sasakyan at dinala sa hospital.

Dali-dali nila akong naagapan hanggat ako'y pinagpahinga.

"Muntik na akong mamatay don a'," saad ko sa aking sarili.

Iniwan ako ng nurse ko at bigla kong nakita si Zenon na pumasok sa room kung saan ako nakahiga.

"Kumusta?" Zenon uttered.

"I'm good," sabi ko at napabaling ang tingin sa bintana.

"How's Zhiel? Is she now okay?" He asked.

Di ako nakapagsalita at napalingo-lingo nalang ako.

"I wish Zhiel's fastest recovery, I want to say sorry to her and wish her a happy life," he uttered.

"Yeah, I hope so," I answered.

"Siguro kung di ko nalang siya kinuha sayo, di sana siya magkakaganito. Di sana siya nahohospital ng ganoon-ganoon nalang," I added.

"No, tama lang ang ginawa mo Simon. Tama lang dahil pansin ko rin naman na nafell out of love sa akin si Zhiel at ikaw talaga ang mahal niya," he uttered na nilalaro ang kanyang kamay.

"Operahan siya ngayon, sana okay lang siya," I uttered.

"Magiging okay siya bro, laban," Zenon uttered na tumayo at tinakip ang aking likod.

Sa pag-uusap namin biglang dumating ang pamilya ko. Sumama pa ang litseng matanda.

"Sige bro, alis na ako mukhan dinalaw ka ata ng pamilya mo," he uttered at umalis.

"Anak, anong nangyari sayo," mom uttered na nakapagpapainis sa akin.

"Don't call me as your son dahil di ko kayo pamilya," I uttered at tumalikod sa kanila.

"Kahit anong gagawin mo Simon anak parin kita. Nag-aalala lang kami sa kalagayan mo!" Sigaw ng matanda sa akin.

"Huwag na huwag mo akong tatawaging anak dahil ikinahihiya kita na ikaw ang aking naging ama. Stop acting like you cared about me dahil isa lang naman ang gusto mo, pera pera pera mukha kang pera," I uttered at diniinan pa ito.

"Sino ka para mag-alala sa akin. Who the fuck you are old man?!" I shouted.

"Simon," Vinny scolded me.

"Wag kang makialam dito Vinny. Tandaan mo iyan hanggang kunin ka ng kamatayan hinding hindi magkakaroon ng puwang ang puso ko para patawarin ka," I uttered.

Bigla ko nalang tinanggal ang lahat ng nasa katawan ko at umalis sa harapan nila. I hardly closed the door.

Pumunta ako sa kompanya at lahat ng savings nito kinuha at inilipat ko sa unknown bank account ko.

"I wish this company will end up in bancruptcy," I uttered dahil sa galit.

After ko malipat ang lahat agad akong pumunta sa bahay para makapagpahinga.

While sitting in my bed, bigla kong nakita si Zhiel sa balcony na kumaway-kaway sa akin.

Mabilis kong pinuntahan siya pero bigla nalang naglaho ng makarating ako.

"Sobrang namimiss na talaga kita kaya siguro nakikita nalang kita basta-basta," I sighed and uttered na dinaramdam ko parin ang mga pangyayari.

While standing in the balcony, my phone rings repeatedly.

"Hello," I answered.

"Simon, anong ginawa mo sa pera ng kompanya," sigaw ni Sandro na nangigilait sa galit.

"May the company end up in banckruptcy!" I utterred and turn off the phone.

After ako matawagan ni Sandro agad naman akong tinawagan ng litseng matanda.

"Wag na wag ako ang kalabanin mo Simon," he uttered like a roaring tiger.

"Wala akong paki kung sino ka man? Nawawala na akong respeto sayo matapobre!" I shouted.

"Ibalik mo ang pera ng kompanya kung hindi malulugmok tayo sa kahirapan!" Sigaw niya sa akin.

"Ganoon ba? E' di mas maganda nang sa ganoo'y makaranas ka nang paghihirap," I answered him na parang nampipikon talaga.

"Binabalaan kita Simon. Lahat ng ari-arian mo kukunin ko," He uttered.

"I'm tired of that threat kunin mo wala akong paki!!!!" Sigaw ko sa kanya at binabaan ng phone.

Hindi ko na talaga alam ang gagawin sa sarili. Ngayon ko lang nafefeel na ang tanging nagmamahal sa akin ng lubusan ay si Zhiel. Ang babaeng minamahal ko lang ang tanging lubos na nagmamahal din sa akin.

"I cannot trust my family the way I trust you my dear," saad ko na pumapatak na naman ang aking mga luha sa aking mga mata.

Nangmaokay na ako, tinawagan ko ang mama ni Zhiel kung naibigay na ba niya ang pera sa doctor.

"Hello, nay," I utterred.

"Hello, eho," sabi niya sa akin.

"Naibigay mo ba ang pera sa doctor. Ibinabayad mo naba sa kanila?" Bigla naturn off ang phone ko dahil naubusan na ng load.

"What the heck!? Wrong timing. Shittttt," I cursed as loud as I can.

"HEAVENLY FATHER! WHERE ARE YOU? ARE YOU REALLY THERE? DO YOU REALLY ANSWERED PRAYERS?!!" I shouted na nagpapaos ng aking boses.

"Tang inang buhay naman ang ginawa mo sa akin Lord, pinagkakait mo ang kasiyahan na gusto ko. Andiyan ka ba talaga haaaaaaaa!!!" Pagsisigaw ko dahil sa galit.

ALL RIGHTS RESERVED

unlovedqueen11