HEY! MR. SIMON //BOOK1 (COMPLETED)

PART 52. BURIAL

SIMON POV:

Siyam na araw na akong nakakulong sa bahay. Ikinulong ako sa peste kong ama dahil sa perang mga kinukuha ko sa kompanya. Nakakainis dahil di pa ako diniritso sa kulungan. They get the money back from me and the company as well. My house become a restricted area.

Pinipilit nila akong kumain kahit ayaw ko. I just want to see Zhiel, I badly want to see her.

Di ako naniniwalang patay na siya. Di ako naniniwalang iniwan na niya ako.
Para akong hayop na di pinapalabas sa bahay.

"Ano ba? Sinabi kong ayaw ko kumain e'," galit ba bulyaw ko sa maid na hinire ni mama.

Agad ko kinuha ang plato na hawak niya at itinapon ito.

"Simon, ano bang nangyayari sayo anak! Pwede bang tama na, wag mo nga akong saktan ng ganito," mom cried in front of me.

"You should've think of it before you hurted me," I shouted.

"Do not show yourself to me kung ayaw niyong mawalan kayo ng anak," I uttered to mom.

I saw mom na humagulgol na lumalabas ng kwarto.

Umiiyak nalang akong nakatingin sa sunflower na tinanim ni mama para maging okay ako. Mom plant sunflowers dahil alam niya ang about kay Zhiel. Alam ni mom na si Zhiel ang sunflower ko.

"How is she now?" Sabi ko sa aking sarili na di tanggap na patay na siya.

"Simon," Vinny uttered na pumapasok sa kwarto ko.

I just looked at him and bumalik tingin sa mga sunflower.

"Simon it's Zhiel's burial. Do you want to go?" He uttered na nakapagpapahagulgol sa akin.

Di ko talaga matanggap ang kamatayan niya. Hinding-hindi ko kayang mawala siya sa aking piling. Ilang beses kong sumubok burahin at tanggapin sa isip ang mga nangyayari pero di talaga. Mahal na mahal ko siya. Hindi basta-basta mabura ang mga memories namin. At di basta-basta na memories yun dahil iyon ay mahalaga sa akin.

"Hindi pa siya patay Vin. Hindi pa siya patay Vinny," hagulgol kung umiiyak sa harap niya.

"Galing ako sa bahay kung saan siya nilamayan. And I heard that burial na niya ngayon," he uttered.

Umupo at nakasanday nalang ako sa pader while my head and knee reached each other.

"Vìnny, di ko talaga kaya na mawala siya. Di ko matanggap na patay siya. Dahil to kay dad. Dahil to sa kanya lahat. Hinding-hindi ko siya mapatawad," I cried.

"Bro, there's no body guard. And I already told dad na kailangan siya sa kompanya. So let's go," sabi ni Sandro na pumapasok sa room ko.

Nakatingin nalang ako sa kanya pero kahit anong gawin di ko maibabalik ang buhay ni Zhiel.

"Bro, move," he uttered while looking at my eyes.

"Di ko na maibabalik ang buhay niya Sandro. Hinding-hindi na," I sob.

"Save the best for last. It's your last chance to see her. Ano kayang mafefeel niya pagnalaman niyang wala ka doon sa huling araw niya dito sa mundo," Sandro uttered.

Di ko nalang namalayan na nakasakay na ako sa kotse kung saan si Sandro ang nakadrive. Habang si Vinny nakatingin lang sa akin na dumadaloy parin ang aking luha.

"Simon, maybe this time is not for her and for you. God made separate you in the unexpected way," Vinny uttered na wala lang akong imik at patuloy na pinakikinggan ang mga voice message ni Zhiel.

"The world is against us. Why does it is so unfair?" Hagulgol kona naman.

"No, Simon. The world is not unfair the time is," Sandro uttered.

"So, since it's your last glance sa gf mo. Gawin mona lahat. Isabi mona lahat. Dahil di mo na yan masasabi while seeing her face," Sandro again uttered.

Binilisan ni Sandro ang pagdrive at nakarating din kami sa sementeryo. I am wearing black while Vinny and Sandro wears white.

"Nakita kong nagpapaalam na ang mga kaibigan niya. Doon pala siya nilamayan sa kaibigan niya dahil yung litse niyang mga magulang tumakas. Walang mga puso. Kagaya sila ng ama kong mukhang pera.

"Hala andiyan ang boyfriend ni Zhiel, tumabi muna kayo," sabi ng isang friend niya.

Nanghihina ang tuhod ko when I saw his coffin.

Inalalayan ako ng mga kapatid patungo sa kabaong niya. It's really damn fuckin' hurt. Ang hirap at ang sakit tingnan.

Di ko kayang umiyak ng palihim kaya I burst out it loudly.

"AHHHHHHHHHHHHHHH, AHHHHHHHHHHHH, ZHIELLLLLLLLLL, AHHHHHHHH, ZHIELLL," kinukuha pa nila ako dahil bawal daw papatakan ng luha ang kanyang kabaong pero di sila makapagpigil sa akin.

"YOU KNOW HOW MUCH IT HURTS FOR ME ZHIEL. AHHHHHHHH I NEVER THOUGHT THAT YOU'LL GIVE UP LIKE THIS. DO YOU REALLY HATE ME BECAUSE OF THAT. IF SO, I'M REALLY SORRY. IT'S NOT MY INTENTION TO MAKE YOU FEEL THAT WAY. AHHHHHHHHH," I cried loudly na di ko na alam anong nangyari sa akin. Wala akong paki sa mga tao kung vinivideohan nila ako.

"Excuse me sir, it's time na po para malibing siya," sabi ng isang matandang lalaki.

"No, waggggg buhay pa siya. Zhiel, yawa bumangon ka diyan! Zhiel, MY DEARR, MY DEARRRR, MY DEARR ANO BA? BUMANGON KA DIYAN," hagulgol ko at niyugyog ang kabaong.

"My dearrrrrrr," sigaw ko when they hold me and pinalayo sa kabaong.

"Zhielllll, mahal na mahal kita my dearrrr," pagsisigaw ko na pilit na umaalis sa hawak ni Sandro at Vinny.

"Bro tama na," Vinny uttered.

"Nakakahiya ka Simon. Magtigil ka," Sandro uttered.

Bigla nalang akong napasandal sa balikat at napayakap kay Sandro. Di ko tinitingnan na tinatabunan ang kabaong ni Zhiel.

Para akong baliw dahil sa aking mga ginagawa pero wala talaga akong paki. Alam kong marami nagvivideo sa akin but I never cared about it.

Pagkatapos ng libingan wala parin ako sa sarili na pumapasok sa sasakyan.

"Sandro, have you seen his girlfriend's face? Parang ang taba," I heard Vinny talking to Sandro at the back of me.

"Yeah, that's normal Vinny. After sa embalsamo, they put cotton sa baba ng patay. Sa nose to make them look good after makuhanan ng lamang loob at dugo," Sandro uttered.

"Ah okay," Vinny responded habang ako nakapasok na sa loob ng sasakyan.

Pagkarating namin sa bahay, I saw the old man.

Dahil ako pa ang unang nakapasok ako ang una niyang tinanong.

"Where have you been?" The old man uttered to me but I just passed him na parang wala akong nakikitang tao.

Nawawalan na kasi ako ng respeto sa kanya.

Dumiretso ako sa kwarto and I saw na pinalitan ito ni mama ng mga bedsheet.

Mom put a sunflowers design in my bedsheet, my blanket, and my pillow. The sorroundings of my room were full of sunflowers. I am so sad watching about it but damn! Para ramdam ko ang presensya ng girfriend ko.

Humiga nalang ako sa kama and nakatulo parin ang aking mga luha.

ALL RIGHTS RESERVED
CEBU PH
unlovedqueen11